ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) – บทที่ 24 ลูกเขย ต้องแบบฉินเฟย (2)

ฉินเฟยมือสั่น ยาผงที่ฝ่ามือทำหก แต่เขาไม่ทันทำแผลแล้ว รีบลุกอย่างรุนแรง
“เป็นไรหรอ” เซียววี่เห็นฉินเฟยเปลี่ยนสีหน้าตั้งนานแล้ว แต่ฉินเฟยไม่ได้เปิดลำโพงเสียง เธอเลยไม่ได้ยิน
“เมียผมถูกรังแกแล้ว ผมต้องรีบไป ไม่ทันแล้ว” ฉินเฟยพูดไป วิ่งไปข้างนอก
“ที่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง” เซียววี่ ร่างกายสั่นไหวเล็กน้อย และในใจเธอไม่ได้คิดอะไรมาก แต่เมื่อเธอได้ยินว่า ฉินเฟยมีภรรยาแล้ว รู้สึกไม่สบายใจในหัวใจของเธอ
“ดีๆ อยู่ที่วิลล่าตระกูลเจียง ” ฉินเฟยอยู่ๆ นึกถึงอะไรขึ้นมาได้ รีบหันกลับถือดาบเสวียอีนที่วางบนโต๊ะไว้ในมือ
……
วิลล่าตระกูลเจียง ห้องรับแขกใหญ่ๆ ฮั่วจงเหยียนส่งเสียงหัวเราะอันยิ่งใหญ่บางครั้ง
“อะไรนะ คุณว่าอะไร” เสิ่นหัวจับมือถือ ได้ยินเสียงโจวเซี่ยงเฉียน
“ไม่มีอะไร เจียงเยว่ถงเก่งมากเลยไม่ใช่หรอ อีกอย่าง เธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงของผม เธอถูกรังแกคุณหาฉันทำไม เหอะๆ ไอ้ผัวไม่ได้เรื่องฉินเฟยผัวเธอ ก็เก่งไม่ใช่หรอ คุณไปหาเค้าสิ วางสายนะ” เสียงโจวเซี่ยงเฉียน เสิ่นหัวนั่งลงบนเก้าอี้
โจวเซี่ยงเฉียนไม่สนใจ!
โจวเซี่ยงเฉียนไม่ยุ่งอยู่แล้ว ถึงจะช่วย ก็ช่วยไม้ได้!
เขาในปัจจุบัน ไม่มีอะไรเลย เขาจะต้องออกไปหาอะไรกินถ้าไม่ใช่ที่บ้านยังมีเงินเหลืออยู่บ้าง คราวทาแล้วเขาถูกปฏิเสธอย่างรุนแรง และตอนนี้ได้ยินว่า ฮั่วจงเหยียนผู้โด่งดังจะแต่งงานกับเจียงเยว่ถง จะมายุ่งเพื่อ? นั่นคือจะหาเหาใส่หัว !
เมื่อวานนี้เอง โจวเซี่ยงเฉียนร้องขอตระกูลซู ถามว่า ทำไมเขาถึงไปยกเลิกตำแหน่งประธานของเขา และ ตระกูลซูบอกเขาว่า เขามีปัญหากับคนที่ไม่ควรมีปัญหากัน
โจวเซี่ยงเฉียนคิดหนัก คิดจนหัวสมองแตกก็คิดไม่ออก ว่าตัวเองไปมีปัญหากับใครมา
“ยังคิดจะหาโจวเซี่ยงเฉียน พวกคุณยังไม่รู้หรอ ตำแหน่งประธานถูกยกเลิกโดยตระกูลซูไปนานแล้ว”
“ใช่ๆ ฉันก็ได้ยิน ตอนนี้มันไม่มีห่าเหวอะไรเลย ฉันเรียกเขามาจะช่วยอะไรได้ ไอ้ฉินเฟยก็ช่วยอะไรไม่ได้”
เสิ่นหัววันๆ รู้แตข็อปปิ้ง เสริมสวย ไม่ร้เรื่องข้างนอกเลย โจวเซี่ยงเฉียนไม่มีอะไรเลยเมื่อนานไปแล้ว
ฮั่วจงเหยียนหัวค นั่งลงข้างๆเจียงเยว่ถง ซึ่งใกล้กว่าเดิม ทำตัวอย่างไฟฟตี้ มาดมกลิ่นหน้าตัวเธอ และเต็มไปด้วยความสนุกสนาน “หอมจังเลย คนสวย มาเป็นผู้หญิงของฉันเถอะ คุณหนีไม่ได้หรอก “
“เอามือออก!” เจียงเยว่ถงทั้งอายทั้งโกรธ ในใจยิ่งกลัวไม่ไหว เสียงอ่อนโยนแต่สีหน้าเย็นชา
“ไอ้สัตว์ ไอ้สัตว์ มึงกล้าไปแตะต้องตัวลูกสาวฉัน ถึงกูตายกูก็ต้องเอามึงตายพร้อม!” เจียงเฟิ่งหยุนตัวสั่นไปหมด ตะโกนด้วยเสียงอย่างทุกข์
ตอนนี้เขากำลังถูกเจียงเฉิงเย่กับผู้ชายในตระกูลอีกหลายคนห้ามไว้
คนแรกที่เสิ่นหัวโทรหาก็คือเจียงเฟิ่งหยุน เจียงเฟิ่งหยุนไม่มีความมุ่งมั่นที่นี้ จึงไม่ค่อยเข้าประชุมทางตระกูล
แต่เขาก็อยู่ไม่ไกล หลังจากได้รับโทรศัพท์ของเมีย ได้ยิงว่าลูกสาวถูกรังแก จึงได้คิดมาถึงคนแรก
ถึงเค้าเคยเป็นทหารมาก่อน แต่มีโรคประจำ อายุก็เยอะแล้ว ต่อสู้กับฮั่วจงเหยียนได้อย่างไร
เมื่อเขาจะเข้าไปตีกับฮั่วจงหยียน ฮั่วจงเหยียนผลักเขาออ ทำให้เอวไปชนกับมุมโต๊ะ และได้รับเจ็บปวด
และ สิ่งที่ทำให้เค้าโมโหที่สุดคือ
เจียงเยว่ถง คือลูกสาวของเขาเอง จะไม่ช่วยได้ยังไง
และ สิ่งที่ทำให้เขาใจแตกที่สุดคือ ไม่มีใครเลยซักคนในตกูลเจียง ออกมาช่วย
“แม่ แม่บ้าไปแล้วหรือเปล่า เพื่อประโยชน์นิดนิดหน่อยๆ
“คนในตระกูลถูกรังแก ไม่สนใจเลย มองดูอย่างเดียว ถึงตระกูลหาเงินทองแล้วยังไง ใครจะซื่อสัตย์ต่อตระกูลเจียงอีก ใจคนแตกแยกกันแล้ว ตระกูลเจียงก็จะจบแล้ว!” เจียงเฟิ่งหยุนตะโกนอย่างมีความทุกข์
เสียงคำพูดของเจียงเฟิ่งหยุนจบลง สีหน้าของคุนในตระกูลหลายๆ คนเปลี่ยน และมีจำนวนครึ่งหนึ่งพยักหน้า
ทุกคนมีหัวใจ แม้ว่าหลายคนในตระกูลเลือกที่จะเงียบเพื่อประโยชน์ แต่บางคนก็โกรธมากกับการกระทำของฮั่วจงเหยียน นี่คือตบหน้าต่อหน้าตระกูลเจียงชัดๆ อีกอย่างที่นี่เป็นที่ของตระกูลเจียง
พวกเขาเห็นฮั่วจงเหยียน ไม่มองใครอยู่ในสายตาขนาดนี้ ไม่สนใจจริยธรรมรังแกเจียงเยว่ถง ในใจแค้นมากกันทุกคน
และหวังว่าจะมีคนสักคนสามารถยืนที่นี้ ตีไอ้คนหยิ่งๆคนนี้ เอาให้ตาย
คุณย่าเจียงก็หน้าซีดไปหมด โมโหจนตัวสั่น
แต่แกก็ไม่ได้พูดซักคำตั้งแต่แรกจนสุดท้าย กลับโมงไปทางลูกชายเจียงเฟิ่งหยุนอย่างซับซ้อน และมองดูเจียงเยว่ถงที่กัดริมฝีปากไว้และร้องไห้อย่างทุกข์ สุดท้ายแกก็ถอนหายใจ
เธอไม่ได้ไม่สนใจจรรยาบรรณของเจียงเยว่ถง แต่ เทียบกับอ่านรักคตของทั้งตระกูลเจียง เจียงเยว่ถงก็
จะไม่สำคัญเท่าเลยแม้แต่นิดเดียว
ฮั่วจงเหยียนเป็นคนตระกูลฮั่ว เรื่องมาถึงขนาดนี้ พวกเขาตระกูลเจียงก็ไม่กล้ามีปัญหากับเขา!
เมืองซงไห่มีตระกูลใหญ่ ฮั่ว หลิ่ว ไม่เพียงแต่มีสินทรัพย์มากมาย และมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนกับตระกูลใหญ่ๆ ทางการเมืองและทางธุรกิฐ คือสุดยอดมาก
แม้ฮั่วจงเหยียนเป็นแค่ญาติๆ แต่สุดท้ายแล้วก็นามสกูลฮั่ว
นอกจาก 4 ตระกูลใหญ่ นี้แล้ว ยังมี 8 ตระกูลที่เป็นระดับแรก ต่อมาถึงจะเป็นตระกูลระดับสอง คระกูลเจียงก็อยู่ในตระกูลระดับสอง และถือว่ามีชื่อเสียงนิดหน่อย แต่ถ้าจะเทียบกับตระกูลระดับหนึ่ง ก็จะมีความห่างไกลมาก ยิ่งไม่ต้องไปเทียบกับตระกูลแรกในสี่ อืมตระกลใหญ่
ตระกูลเจียงกับตระกูลฮั่วห่างกันแสนไกล ดังนั้น ถ้าตระกูลเจียงได้แต่งงานกับตระกูลฮั่ว และจะได้เงินทุนพันล้านในการทำงานร่วมมือกัน คุณย่าเจียงยอมร้อยเปอร์เซ็นต์
เธอก็คิด อยากจะให้ตระกูลเจียงเข้าไปในตระกูลระดับหนึ่งเมื่อตัวเองยังมีชีวิตอยู่ อย่างนี้หลังเสียชีวิตลงดิน ก็จะสามารถปลอบใจบรรพบุรุษ
“หยุนเอ๋อร์ ขอโทษ แม่ขอโทษ” คุณย่าเจียงปิดตาไว้เอ่ยว่า
“ผมไม่ใช่ลูกแม่ แม่ก็ไม่มีหลานสาวเจียงเยว่ถง”
เจียงเฟิ่งหยุนยังไงก็เป็นทหารมาก่อน ก็เข้มแข็งเหมือนทหาร
เพียงแต่เสียในใจ ที่ตัวเองอายุเยอะแล้ ได้แต่ดูลูกสาวของตัวเองถูกรังแก และเขาก็กัดลิ้นของเขาจนเลือดออก!
“เสียศีลธรรมจริงๆ คนอย่างคุณ คุณจะได้รับกรรมแน่นอน! ” ในที่สุดมีหญิงสาวคนหนึ่งอดความโกรธไม่ได้ลุกขึ้นมาด่าฮั่วจงเหยียน”
“ใช่ๆ สารเลวไม่สมควรเป็นคน!”
“ทำไม คุณก็อยากจะตีฉันหรอ หรืออยากจะให้ฉันแต่งงานกับคุณ เป็นเมียน้อยหรอ” ต่อเพิ่งอื่นๆมาชี้หน้าด่า ฮั่วจงเหยียนไม่เก็บตัวเลยแม้แต่นิดเดียว เหลือบมองที่หญิงสาวที่พูด “แต่งงานกับตระกูลฮั่วมีอะไรไม่ดี ห๊า ?”
หญิงสาวที่พูด ได้รับการตรวจจับสายตาของฮั่วจงเหยียนที่ยิ้มๆ รู้สึกอย่างน่ากลัวจนตัวสั่น และไม่กล้าที่จะพูดอีกต่อไป และมีคนดึงเธอออกมาข้าง ๆ เธอตกใจรีบนั่งลงอย่างรวดเร็ว
ได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ฮั่วจงเหยียนหัวเราะอย่างชัยชนะ
ผู้ปกครองตระกูลเจียงอนุญาตแล้ว เขาก็เกินไปมากกว่าเดิม จับมือเจียงเยว่ถงไว้ ดึงแรงๆอีกครั้ง!
เจียงเยว่ถงส่งเสียงตกใจ ชนไปที่หน้าอกฮั่วจงเหยียนอีกรอบ คราวนี้ฮั่วจงเหยียน ไม่อยากจะให้เธอต่อสู้อีก กอดเธอแน่นๆ ไว้โดยตรง
“เยว่ถงคนสวย อย่ากลัว มาเป็นผู้หญิงของฉัน เธอ จพมีความสุขมาก!” ฮั่วจงเหยียนยิ้มๆ เข้าใกล้ที่หน้าสวยๆ ของเธอ
รู้ว่าตัวเองหนีออกมาไม่ได้ เจียงเยว่ถงเลิกต่อสู้ ขนาดเดียวกันหลับตาไว้
เธอสิ้นหวังจริงๆ!
ต่อหน้าต่อตาผ้อแม่ คุณย่า พี่น้อง ญาติๆ ถูกฮั่วจงเหยียนรังแก แต่นอกจากพ่อแม่ตัวเอง ไม่มีใครออกมาขัดขวาง อีกอย่าง เจียงเฉิงเย่อีกหลายคนยังจะกดพ่อไว้ห้ามพ่อไปยุ่ง !
นี่คือสินหวัง !
เพื่อตระกูลเจียง ทำไมต้องมาเสียจรรยาบรรณตัวเอง ถึงจะต้องตาย เธอก็ไม่ให้ฮั่วจงเหยียนมาเหยียบหน้าตัวเองแบบนี้!
เจียงเยว่ถงหมดความหวังแล้วจริงๆ! เธออยากตาย!
เธอหลับตาไว้อย่างแน่น น้ำตาไหลออกมา ฮั่งจงเหยียนใกล้ชิดหน้าสวยๆ ของเจียงเยว่ถงอย่างโลภ กลิ่นตัวหอมๆและกลิ่นตัวสาวเวอร์จิ้นอย่างพิเศษทำให้เขาหลงรัก
แต่ณะเวลานี้ ฮั่วจงเหยียนเปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน แค่รู้สึกว่าข้างหลังมีลงแรงๆมา ด้วยสัญชาตญาณก็จะหลบหนี
แต่ลมแรงเกินจริงๆ
“ปัง!” ซองดาบแข็งๆ โยนไปที่ไหล่ขวาของฮั่วจง้หยียนอย่างรุนแรง ทำมเขาล้ม
“อุ๊ย!”
ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้เขาตะโกนออกมา ไม่ทันให้รู้คนโจมตีเป็นใคร ลมแรงๆ มาถึงอีก เขาตกใจเลยผลักเจียงเยว่ถงออกไป หันกลับเอามือไปจับอย่างรุนแรง
ฝีมือกงฟูของฮั่วจงเหยียนเป็นของจริงๆ เขาเป็นคนมีฝีมือจริงๆ!
ด้วยสัญชาตญาณการต่อสู้และการรับรู้ความละเอียดอ่อน เขาคว้าซองดาบที่ชนมาทีเดียว
“อุ๊ย!”
แต่ว่า ไม่ทันให้ฮั่วจงเหยียนดึงกลับแรงๆ รู้สึกมีอะไรเย็นสุดๆ เข้าไปที่ร่างกาย ทะลุไปทางถุงมือหนังดำ
ฮั่วจงเหยียนตะโกนความเจ็บทีเดียว รีบปล่อยมือ
เขถอยหลังอย่างโซเซ ในที่สุดได้เห็นชัดแล้วคนโจมตีเป็นใคร แต่เร็วๆ เงาดำๆ กลายเป็นใหญ่ขึ้นๆ อยู่ในดวงตา
เท้าข้างหนึ่งเตะเข้าไปในหน้าอกของเขาอย่างแรง แรงมากจริงๆ ฮั่วจงเหยียนร้องเสียงดังอีกครั้ง ร่างกายของเขาได้ปลิวออกไป และได้ชนกับเก้าอี้ โต๊ะหลายตัว
เจียงเยว่ถงถูกโยนออกไป เกือบล้ม เธอตะโกนเสียงดัง ทันไดนั้น รู้สึกมีมือนิ่มๆ ใหญ่ๆ กอดแวตัวเองไว้
เจียงเยว่ถงตะโกนมาขึ้นอีกครั้ง “ปล่อยฉัน!”
“เยว่ถง ไม่ต้องกลัว ผมเอง”
ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย เจียงเยว่ถงตัวสั่นไหว หันกลับอย่างเร็วและมองไป……