ผมเป็นเขย(ผู้ไม่ธรรมดา) – บทที่ 39 ตระกูลซุนให้นาฬิกาเป็นของขวัญวันเกิด! (3)

“นี่เป็นหยกนิ้วหัวแม่มือที่อู๋กั๋วไท่ใส่จริงเหรอ”
ทุกคนตกตะลึงไปหมด แขกมากมายในห้องโถงของวิลล่าพากันลุกขึ้นยืน อยากเห็นรูปร่างแท้จริงของหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ ขนาดคุณย่าเจียงยังอดเงยหน้าขึ้นมาไม่ได้ ดวงตาทั้งสองข้างจ้องมาทางนี้!
“ชิ แค่อยากได้รับการยกย่องจากผู้คน!” เพราะเรื่องเมื่อครู่ หลี่จั่นที่แค้นฝังใจหัวเราะพรืด
เขามองกล่องเก่าๆ ในมือฉินเฟย ใบหน้ายิ่งดูถูกเข้าไปอีก เกือบหลุดขำออกมา กล่องที่เป็นของขวัญอันนี้พังขนาดนี้ ฮ่าๆ เหมือนเก็บขึ้นมาจากกองขยะ
ฉินเฟยนี่เป็นสวะจริงๆ ไม่มีเงินให้ของขวัญราคาแพง ทุกคนยังพอเข้าใจ เพราะไอ้สวะนี่ไม่มีงานทำ ว่ากันว่าปกติเจียงเยว่ถงจะเป็นคนให้ค่าใช้จ่ายเขา
ตอนนี้กลับคุยโวโอ้อวดว่าของที่ให้คือ หยกนิ้วหัวแม่มือของอู๋กั๋วไท่
จะทำให้คนขำจนฟันหลุดหรือไง
“ปลอมแน่นอน แต่ไอ้สวะนี่ก็พยายามดีนะ มุกตลกนี่ไม่เลวนะ ฮ่าๆ นับวันยิ่งเหมือนตัวตลกเข้าไปทุกวัน!” หลี่จั่นหัวเราะเสียงดัง เยาะเย้ยฉินเฟยอย่างรุนแรง
สีหน้าเสิ่นหัวไม่สู้ดี แอบพูดว่าโชคดีที่เจียงเฉิงเย่ไม่อยู่ที่นี่ ไม่งั้นคงโดนเยาะเย้ยจนตาย ไอ้หมอนั่นปากจัดจะตาย!
แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เธอก็รู้สึกอับอายอยู่ดี ก่นด่าเบาๆ ว่า “บ้านเรามีลูกเขยสวะแบบนี้ ช่างโชคร้ายไปแปดชาติ!”
“ฮ่าๆ ฉันว่าไม่ใช่แค่ปลอม อีกทั้งยังไม่มีค่าสักนิด ไปซื้อมาจากแผงลอยข้างทางชัดๆ ยังมีหน้ามาพูดว่าเป็นวัตถุโบราณยุคสามก๊กอีก” หลี่จั่นเดินมาข้างฉินเฟย แล้วกระชากกล่องมา เอาหยกนิ้วหัวแม่มือออกมาดูตามอำเภอใจ ปากก็เอาแต่พูดดูถูก
เป็นเพราะหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ยุคสมัยเก่าแก่มากอยู่แล้ว รูปลักษณ์จึงดูธรรมดาจริงๆ แต่หยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ เป็นหยกเนื้อแข็งที่มองด้วยตาเปล่าจะมีสีเขียวทั้งเม็ด โปร่งใสจนมีความวาวคล้ายแก้ว
แน่นอนว่ามูลค่าแท้จริงของหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ คือยุคสมัยและผู้ที่สวมใส่มัน ถ้าเป็นแค่หยกนื้วหัวแม่มือหยกเนื้อแข็งโปร่งใส่ธรรมดาๆ อันที่จริงก็มีมูลค่าไม่มากเท่าไร
“ใช่ ยังไม่แน่ใจเลยว่าอู๋กั๋วไท่ใส่หยกนิ้วหัวแม่มือหรือเปล่า เขาบอกว่าใช่ก็ใช่งั้นเหรอ ฮ่าๆ”
“ตลกเกินไปแล้ว ฮ่าๆ ฉินเฟย ความจนทำให้นายบ้าไปแล้วเหรอ วันนี้เป็นงานวันเกิดของคุณย่า นายเสียเงินสักหน่อยไม่ได้เหรอ หยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้นายซื้อมาจากไหน อย่าบอกนะว่าซื้อจากข้างทางจริงๆ” หลี่จั่นเล่นหยกนิ้วหัวแม่มือ หัวเราะเสียงดังแล้วเอ่ยขึ้น
“ซื้อในร้านค้าแห่งหนึ่งบนถนนวัตถุโบราณ” ฉินเฟยพูด
“ถนนวัตถุโบราณเหรอ นั่นมันถนนที่ขายของปลอมไม่ใช่เหรอ เสียเงินไปเท่าไรล่ะ 800 หรือ 1,000”
“ฉันว่าแค่ 200 ซื้อหยกนิ้วหัวแม่มือของอู๋กั๋วไท่ยุคสามก๊ก ได้ในราคา 200 หยวน ฉินเฟย นายรวยแล้ว!”
“ฮ่าๆ!”
ไม่รู้ว่าใครหลุดหัวเราะออกมาก่อน หลังจากนั้นทุกคนก็หัวเราะออกมาเสียงดัง!
สีหน้าเจียงเยว่ถงแย่มาก เธอโมโหเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าฉินเฟยจะพึ่งไม่ได้ขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เธอโอนให้เขาห้าหมื่นหยวน คุยกันดีแล้วว่าให้เขาซื้อของขวัญที่พอเข้าท่าสักชิ้น
คราวนี้แย่แล้ว ทุกคนมองครอบครัวเธอเป็นตัวตลก!
คุณย่าเจียงที่เดิมทีดูตกใจเล็กน้อย ตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว เธอเดาออกเหมือนกันว่าเป็นของปลอม!
ถ้านี่เป็นของจริง ต้องเป็นของขวัญระดับล้านแน่นอน ลูกเขยจนๆ ที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงอย่างฉินเฟย จะเอามาได้ยังไง
ตอนนี้หลี่จั่นเอาหยกนิ้วหัวแม่มือยัดลงในกล่อง โยนใส่อกฉินเฟยเหมือนขยะ
ฉินเฟยยิ้มแหยในใจ พวกเขาเข้าใจว่าเป็นของปลอม ไม่ว่าตัวเองจะอธิบายยังไงก็ไร้ประโยชน์ ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอากล่องไม้วางในกองของขวัญหน้าประตู
“เอาของพังๆ ของนายวางตรงนี้ทำไม ยังอับอายไม่พอเหรอ” เสิ่นหัวสีหน้าเย็นชา หยิบกล่องไม้ขึ้นมา โยนไปทางถังขยะข้างๆ ทันที หลังจากนั้นดึงเจียงเยว่ถง เดินไปทางห้องโถง
เห็นความขบขันในสายตาทุกคน ฉินเฟยถอนหายใจในใจ ไม่พูดอะไรแล้วเดินตามเข้าไป
คุณย่าเจียงดีใจเก้อ ในใจยิ่งไม่ชอบฉินเฟยเข้าไปอีก ต่อหน้าไม่ได้ตำหนิอะไร เธอโบกมือไปมา เจียงเฟิ่งซวงประคองให้ลุกขึ้นช้าๆ “โอเค ฉันขอพูดอะไรหน่อย”
“อย่างแรกเลย ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานวันเกิดครบรอบ 70 ปีของฉัน ทั้งๆ ที่ยุ่งกันมาก” คุณย่าเจียงพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดต่อ “ยิ่งรู้สึกขอบคุณสำหรับของขวัญที่ทุกคนนำมาให้ วันนี้อาหารรสเลิศเหล้าชั้นดี ทุกคนกินดื่มกันเต็มที่เลย!”
คุณย่าเจียงพูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า เมื่อพูดจบ จึงปรบมือเบาๆ ไม่นานมีพนักงานบริการหลายสิบคนเดินเข้ามา
พนักงานบริการเป็นผู้หญิงอายุประมาณ 24-25 ปี สวยมาก สวมชุดกระโปรงสีแดงเหมือนกันทั้งหมด ถ้ามองดีๆ ขนาดส่วนสูงของพวกเธอยังเท่ากัน สูงระหว่าง 165-170 เซนติเมตร
ระดับของงานเลี้ยงดูจากรายละเอียดปลีกย่อย แค่พนักงานเสิร์ฟอาหารพวกนี้ ก็สามารถทำได้ถึงระดับนี้ เห็นถึงมาตรฐานของงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้
ห้องโถงวิลล่าในปัจจุบันได้ปรับการวางโครงสร้างใหม่ วางโต๊ะจีน 30 ตัว แขกผู้มีเกียรติมากันมากมายจนเต็มงาน คึกคักเป็นอย่างมาก
ไม่นาน อาหารแต่ละอย่างถูกพนักงานเสิร์ฟสาวสวยยกมาเสิร์ฟบนโต๊ะ พระกระโดดกำแพง หอยเป๋าฮื้อชั้นดี เต้าหู้ชั้นยอด เป็ดแปดสมบัติ……
อาหารชั้นยอดแต่ละอย่างถูกนำมาเสิร์ฟ คนจำนวนไม่น้อยรู้สึกตกใจ
ทุกโต๊ะมีอาหาร 18 อย่างเต็มๆ อีกทั้งยังเป็นอาหารมีชื่อเสียงชั้นยอด!
คาดว่ามูลค่าแต่ละโต๊ะ ไม่ต่ำกว่าระดับแสน!
ตอนทุกคนกำลังตกใจอยู่ เสียงพ่อบ้านดังขึ้นอีกครั้ง!
“คุณเซียววี่มอบเห็ดสมัยราชวงศ์หมิงที่ใช้เป็นยาหนึ่งต้น ขอให้คุณย่าอายุยืน ขอให้ตระกูลเจียงรุ่งเรืองขึ้นทุกปี!”
“คุณเซียววี่มาเหรอ”
“รีบเชิญเข้ามาเลย” คุณย่าเงยหน้า รีบพูดออกมา
ตระกูลเซียวดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับวัตถุโบราณตั้งแต่สมัยราชวงศ์ชิง ปัจจุบันสืบทอดกันมาห้ารุ่นแล้ว เป็นที่กล่าวขานยกย่องกันโดยทั่วไป อีกทั้งยังเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงมากในซงไห่ด้วย มีความสัมพันธ์ไม่เลวกับตระกูลเจียง
เมื่อเซียววี่ปรากฏตัว ผู้ชายบนโต๊ะอาหารทุกคนตาค้าง
สวยมาก! วันนี้เธอสวมกางเกงยีนรัดรูป ด้านบนเป็นเสื้อยืดสีขาว ทำให้เห็นรูปร่างสมบูรณ์แบบของเธอเต็มๆ โดยเฉพาะลักษณะดูมีความรู้ กุลสตรีที่มาจากตระกูลใหญ่มีฐานะ ยิ่งทำให้คนชื่นชม
ฉินเฟยมองเจียงเยว่เสี่ยสีหน้าเย็นชาเย่อหยิ่ง ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม และมองคนอ่อนโยนงดงามอย่างเจียงเยว่ถงที่นั่งอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็มองไปทางเซียววี่ อดชื่นชมในใจไม่ได้
สามสาวสวยสุดๆ ต่างคนต่างก็มีดีไปคนละอย่าง
โดยเฉพาะเซียววี่ ไม่รู้ต่อไปใครจะเป็นผู้โชคดีได้ผู้หญิงแบบนี้ไป
“ขอโทษด้วยค่ะ เดิมทีเวลาพอดีแล้ว แต่โดนแขกกวน” เซียววี่เดินพลาง เผยรอยยิ้มขออภัยออกมา
ผลปรากฏว่าเธอเพิ่งพูดจบ จู่ๆ ก็ชะงักฝีเท้าลง!
“นี่……นี่คือ……”
เซียววี่หันไปมองทางถังขยะข้างๆ เป็นหยกนิ้วหัวแม่มือวงนั้น ที่โดนเสิ่นหัวโยนทิ้ง!
หยกนิ้วหัวแม่มือเป็นของที่ปู่ให้เธอ เธอจึงเห็นมันเป็นสมบัติล้ำค่าของร้าน แต่เพราะชอบแจกันหิมะจริงๆ จึงจำใจต้องแลกกับฉินเฟย
เธอรู้อยู่แล้วว่าฉินเฟยต้องเอาหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้มาให้คุณย่า แต่คิดไม่ถึงว่า……
หยกนิ้วหัวแม่มือที่ล้ำค่าขนาดนี้ วางอยู่หน้าประตูเหมือนขยะอย่างไรอย่างนั้น
ขายาวภายใต้กางเกงยีนของเซียววี่งอลงเล็กน้อย เธอย่อตัวลงเก็บกล่องไม้และหยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นมาช้าๆ เมื่อมองดูดีๆ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที
เธอมั่นใจว่านี่คือหยกนิ้วหัวแม่มือวงนั้น!
“คุณเซียว นั่นก็แค่ขยะที่โยนทิ้งเท่านั้น ไม่ต้องสนใจหรอก เดี๋ยวก็มีคนมาทำความสะอาด” คุณย่าพูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนยิ้มแย้ม
ขยะงั้นเหรอ
สีหน้าเซียววี่ชะงักไป กวาดตามองโต๊ะจีนในงานแบบผ่านๆ ไม่นานก็เห็นฉินเฟย เห็นเขากำลังส่งสายตาให้เธอ!
เซียววี่ฉลาดระดับไหน เธอเข้าใจทันที เม้มปากเบาๆ แล้วเงยหน้าพูดกับคุณย่าเจียงว่า “ฉันว่าหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้เหมือนวัตถุโบราณ ถ้าคุณย่าเจียงไม่ถือสา ฉันอยากเอากลับไปศึกษาหน่อยค่ะ”
“คุณเซียววี่พูดเวอร์อะไรขนาดนั้น ไม่ถือสาอยู่แล้ว ถ้าคุณชอบก็เอาไปได้เลย” คุณย่าเจียงโบกมือไปมาอย่างไม่ถือสา แต่อดมองฉินเฟยอย่างประหลาดไม่ได้ เธอขมวดคิ้วเบาๆ
อย่าบอกนะว่าหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ เป็นวัตถุโบราณจริงๆ
แต่พูดออกไปแล้ว เธอจะคืนคำไม่ได้ ถึงเป็นวัตถุโบราณจริง ก็คงราคาไม่เท่าไร
โต๊ะของพวกฉินเฟยนั่งกันจนเต็ม ส่วนใหญ่เป็นคนรุ่นราวคราวเดียวกัน ส่วนเซียววี่เป็นแขกคนสำคัญ จึงต้องนั่งที่โต๊ะแขก
เซียววี่เดินพลาง เก็บกล่องไม้เข้าไปในกระเป๋าถือของตัวเองอย่างระมัดระวัง ผู้ชายจำนวนไม่น้อยมองเธอ น้ำลายเกือบไหลออกมา
รูปร่างของเซียววี่ดีมากจริงๆ ภายใต้กางเกงยีนรัดรูป ขาวเรียวยาวทำให้คนเคลิ้ม เชิ้ตผ้าทอเผยให้เห็นลำคอขาวเนียนดุจหิมะ ทำให้คนอดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ ภายใต้เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีน หุ่นจะงดงามเพอร์เฟกต์อย่างไรกันนะ
“ขอบคุณเธอนะ คนพวกนี้ตาถั่ว” ฉินเฟยส่งข้อความหาเซียววี่ ในใจยังโกรธอยู่นิดหน่อย ถ้าเจียงเยว่ถงเน้นว่าต้องเป็นของขวัญที่พอเข้าท่าหน่อย เขาคงไม่เอาหยกนิ้วหัวแม่มือวงนี้ ออกมาให้อย่างไม่เสียดายหรอก
แต่แบบนี้ยิ่งดี!
“ขอบคุณอะไรกัน คุณย่าเจียงให้หยกนิ้วหัวแม่มือกับฉันแล้ว” เซียววี่ตอบข้อความ
เมื่อเห็นข้อความ สีหน้าของฉินเฟยชะงักไปทันที!
บัดซบแล้ว!
ฉินเฟยเงยหน้าขึ้นทันที เห็นเซียววี่เงยหน้าขึ้นเหมือนกัน หันมายิ้มบางๆ ให้ตัวเอง
ฉินเฟยมุมปากกระตุก จุกจนเกือบตาย ในใจหมดคำจะพูด นี่ใช่คุณเซียวที่อ่อนโยนใจกว้าง เปิดเผยและโปร่งใสหรือเปล่า
“คุณเซียว การล้อเล่นของเธอไม่ตลกสักนิด!” ฉินเฟยตอบข้อความด้วยความโมโหฟึดฟัด
เดิมทีเขายังคิดว่าอีกเดี๋ยวค่อยแอบเอาหยกนิ้วหัวแม่มือกลับมา คราวนี้แย่แล้ว ไม่เพียงแต่โดนคนจำนวนมากเยาะเย้ย เซียววี่พูดแค่ประโยคเดียวยังได้หยกนิ้วหัวแม่มือไปอีก
เซียววี่ก้มหน้าเล็กน้อย นิ้วขาวกดเบาๆ เพื่อส่งข้อความ “ให้หยกนิ้วหัวแม่มือกับนายก็ได้ แต่นายต้องรับปากฉันหนึ่งเรื่อง”
โอ้โห ยังต่อรองอีกเหรอ
“ว่ามา!” ฉินเฟยกัดฟันกรอด