ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น – ตอนที่ 15

​บทที่ 15 – โรสกับการท้าประลอง

หลังจากชั้นยืนรอจนขี้เกียจรอก็ถึงคิวของชั้นพอชั้นเดินไปชั้นก็เห็นพนักงานที่ทำหน้าที่รับสมัคร

เธอเห็นหน้าชั้นเธอก็หน้าแดงซะงั้นเธอยื่นกระดาษมาให้ชั้นแล้วพูดว่า “นี่ค่ะ!” พร้อมกับ.. เอ่อ.. มันคล้ายปากกาในโลกเดิมนะแต่เหมือนจะแตกต่างกันพอตัว

ชั้นคิดว่าใช้ชื่อโรสคงไม่ดีแน่.. อืม.. โรส.. โรส.. โรเสะ! โอ้! เอาแบบนี้ล่ะชั้นเขียนชื่อลงไปอย่างคล่องแคล่วด้วยภาษาที่เรียนมาจากหนังสือชั้นจึงไม่มีปัญหาเรื่องพวกนี้

“ชื่อโรสเหรอคะ?”

“โรเสะ ตั้งหาก โรเสะ!!”

ชั้นพูดออกไปแบบนั้นทันทีรู้แบบนี้ไม่น่าตั้งชื่อคล้ายกันเลยพนักงานยิ้มให้ชั้นแล้วก็ยื่นป้ายชื่อที่พึ่งทำเมื่อครู่พร้อมกับเลข 56309 ติดอยู่

“นี่ค่ะ หลังจากที่แข่งขันเข้ารอบจะได้เปลี่ยนหมายเลขอีกครั้งนะคะ”

เธอพูดแบบนั้นก็ชี้ทางให้ชั้นเข้าไปในโครอสเซี่ยม ชั้นก็เดินไปพอเดินเข้าไปข้างในนี่มันน่าหวั่นๆ ไงไม่รู้แฮะ.. กลิ่นเหงื่อผู้ชายเต็มไปหมดเลยเหม็นมาก

ชั้นคิดว่าในโลกนี้ไม่มีสกิลต้านทานกลิ่นอับฉุนหรือไงนะ พอคิดแบบนั้นเท่านั้นล่ะกลิ่นเหม็นเหงื่อก็หายไปในทันที

ผู้หญิงนี่ขนาดกลิ่นนี่ยังหลีกทางให้เรอะ!? หรือว่าเป็นแค่ชั้นคนเดียว ชั้นเปิดสถานะขึ้นมาดูด้วยความสงสัยก็เห็นมีสกิลใหม่เพิ่มมาจริงๆ

【ต้านทานสถานะผิดปกติทุกชนิด】ชั้นเลยมองดูคำอธิบายชั้นนี่ตะลึงถึงความโกงของสกิลนี้เลย ชั้นคิดว่าตัวเองห่างไกลจากความปกติไปทุกทีแล้วสินะ..

เอ๊ะ.. หรือว่าชั้นไม่ปกติตั้งแต่ก่อนแล้วหว่า ช่างมันเถอะ .. สถานะผิดปกติคือสถานะทุกออย่างตั้งแต่ ติดพิษ, กลิ่นไม่พึงประสงค์, อาการมึนเมา, ติดสตั้น, ควบคุมร่างกาย, ควบคุมวิญญาณ, มนต์เสน่ห์, ยังมีอื่นๆ อีกมากมายที่ต้านทาน

ถ้าให้เปรียบเทียบละก็สถานะต่างๆ คงเป็นกระสุนขนาด 9มม. ตัวชั้นคงเป็นรถถังหุ้มเกราะสามสิบชั้นอีกที

ประมาณนั้นเลยยังมีที่เตะตาคือ ‘ต้านทานการลบตัวตน’ อีกด้วยเหมือนอันนี้ท่าจะโกงสุดละ ชั้นไม่รู้ว่าลบตัวตนมันคืออะไรเป็นพวกทักษะแบบลบตัวตนให้ไม่เหลืออยู่เลยอะไรทำนองนั้นละมั้ง

ชั้นเดินเข้าไปก็เริ่มเห็นชายกล้ามใหญ่ชั้นตรวจสอบดูพวกนี้ระดับไม่เกิน 50 กันสักคนเลยแฮะ แถมที่กล้ามใหญ่ๆ โตๆ นี่ค่าสเตตัสกำลังกายไม่ถึง 1,000 ด้วยซ้ำ

มีไว้โชว์เฉยๆ หรือไงฟ่ะ แถมบรรยากาศจริงจังแบบนี้มันทำให้ชั้นกลัวนะรู้ไหมพวกนาย! พอชั้นเดินเข้ามาไม่มีคนสนใจชั้นเลย

โล่งอกไปหน่อย ดีนะที่ไม่เป็นเหมือนข้างนอกที่มองมาที่ชั้นตลอดเวลา พวกเขากำลังออกกำลังกายกันอย่างขึงขัง

อืมมมมม.. ชั้นมองพวกเขาทีละคนไม่มีผู้หญิงปกติเหมือนชั้นเลยนะ ไม่สิ มีน่ะมีอยู่ผู้หญิงน่ะ พวกผู้หญิงที่กล้ามแขนใหญ่พอที่จะรัดคองูตายได้เลยอ่ะ

น่ากลัวเกินไปแล้ว! ชั้นเดินออกห่างไม่กล้าเข้าใกล้ ถ้าไปใกล้ๆ ชั้นโดนพวกเขารัดคอคงตายแน่ๆ เดินออกมาในที่สุดก็ถอนหายใจ

“ฟู่วว น่ากลัวกันเกินไปแล้ว”

ชั้นพึมพำออกมานั่งลงที่นั่งเอาหนังสือออกมาอ่าน ก็เป็นหนังสือเดิมอ่ะนะ ใช้อ่านในตอนว่างๆ ได้

“เอ่อ..ข้าขอนั่งด้วยได้หรือเปล่า”

จู่ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงดังขึ้นชั้นเลยหันไปมองทันทีเธอเป็นผู้หญิงที่ก้อนเนื้อที่ไม่มีประโยชน์อะไรซึ่งโคตรใหญ่..

“เชิญเลย”

ชั้นก็พูดแบบสุภาพ เธอสวมชุดเกราะหนักดูรุงรังเหมือนอัศวินฝีมือดีที่เอวมีดาบรูปร่างแบบโคตรเท่ในโลกเดิมคงกลายเป็นพวกจูนิเบียวแน่ๆ

เธอนั่งลงข้างๆ ชั้นแล้วก็พูดขึ้นทันทีว่า

“ที่แถวลงสมัครรอบคัดเลือก เจ้าเก่งดีนี่ใช้แรงเพียงเท่านั้นก็ทำให้มันร้องครวญอย่างน่าเวทนา”

“พูดอะไรกัน.. มันแค่แกล้งๆ เท่านั้น ชั้นไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

พอเธอเปิดประเด็นมาชั้นจึงกล่าวกลบเกลื่อนด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติสุดๆ อัศวินหญิงคนนั้นหัวเราะ

“ฮ่าๆ เจ้าอาจจะหลอกคนอื่นได้แต่หลอกผู้เชี่ยวชาญอย่างข้าไม่ได้หรอก”

“งั้นก็แล้วแต่เธอจะคิดแล้วกัน”

ชั้นขี้เกียจที่จะเถียงก็ปล่อยๆ ไปเถอะ ถึงเธอจะไปพูดให้ใครฟังมันก็ไม่เสียหายถึงชั้นที่เป็นโรสหรอก ไม่สิแรกเริ่มเดิมทีจะมีคนเชื่อเธอไหมมากกว่า

“อืม.. ข้าอยากจะต่อสู้กับเจ้าจริงๆนะ ข้าขอท้าเจ้าหากเจ้าเข้ารอบจริงมาได้และต่อสู้จนมาถึงสิบอันดับแรกได้ ข้าจะมอบชื่อผู้ไร้เทียมทานให้เจ้า”

อ่อ.. เธอคือพวกเก่งๆ นี่เอง หาคนสู้เรอะบ้าหรือเปล่า ชั้นแค่เด็กผู้หญิงธรรมดานะ

“ไม่เอาอ่ะ …”

“ทำไมล่ะ เจ้าไม่ต้องการหรือ”

“ใช่ แรกเริ่มเดิมทีก็แค่มาหาเงินเท่านั้น”

“งั้นถ้าหากเจ้าชนะข้า ข้าจะให้เงินเจ้าห้าล้านเหรียญทอง”

“ไม่เอาอ่ะ.. เอาไปทำไมเยอะแยะ”

ถึงจะมีเงินเยอะซื้อหนังสือได้เยอะแต่ชั้นก็ขี้เกียจที่จะยุ่งยากแถมต่อสู้เปิดเผยอีกตั้งหาก ถ้าคนเห็นว่าชั้นเก่งก่อนที่ชั้นจะเปลี่ยนร่างกลับเป็นโรสคงมีแต่ปัญหาแน่ๆ

ชั้นแค่เอาเงินไปซื้อหนังสือแล้วรีบๆ ออกจากเมืองนี่สักที

“ไม่ใช่เจ้าบอกว่าหาเงินหรอกเหรอ”

“ก็ใช่ แต่ไม่ได้ต้องการเงินเยอะขนาดนั้นสักหน่อยอ่ะ”

ชั้นพูดก็เปิดหนังสืออ่านต่อ ชั้นได้ยินเสียงเธอถอนหายใจออกมาชั้นก็เริ่มอ่านหนังสือต่อ ผ่านไปซักพักชั้นเห็นเธอยังนั่งอยู่เลยหันไปดู

ชั้นเห็นเธอถือหนังสือเล่มหนึ่งอยู่หน้าปกมันเขียนว่า “สิบคัมภีร์เวทแห่งเทพ” ตาชั้นเป็นประกายชั้นไม่เคยเห็นหนังสือเล่มนี้

“นี่มันอะไรเหรอ!?”

“หืม.. ข้อมูลของสิบคัมภีร์เวทในตำนานไงล่ะ เจ้าไม่รู้จักเหรอ”

“ไม่รู้จัก ชั้นขอยืมอ่านหน่อยนะๆ”

ชั้นขอร้อง เธอมองชั้นด้วยสายตาแปลกๆ ก่อนที่จะยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วพูดว่า

“ถ้าเจ้าอยากได้ก็มาสู้กับข้าให้ได้สิ ถ้าเจ้าชนะข้าจะมอบให้ทั้งหนังสือเล่มนี้แหละ หนังสือ ‘ตำนานเทพทั้งสิบ’ และ ‘ตำนานผู้ถือครองศาสตราวุธทั้งสี่’ เลย”

ตาชั้นเป็นประกายทั้งสามเล่มที่พูดมาชั้นไม่เคยอ่านสักเล่มชั้นคิดว่ามันเป็นหนังสือใหม่ แต่ชั้นก็สนใจมันมาก

แต่มาคิดดูชั้นจำเป็นต้องลงทุนแข่งเหรอ แค่ไปซื้อก็น่าจะมีขายหรือเปล่า ใช่ชั้นแค่ไปซื้อ พอชั้นคิดแบบนั้นก็ปฏิเสธ

“ไม่เอาก็ได้”

“เจ้ากำลังคิดว่าจะไปซื้อสินะ. แต่น่าเสียดายนะหนังสือสามเล่มถูกสร้างขึ้นเมื่อปี ค.ศ.ว 1009 ซึ่งในปีนั้นนับว่านานมากแล้ว และยังมีเพียงแค่อย่างละเล่มบนทวีปแห่งนี้!?”

“….”

เธอพูดเหมือนเห็นความคิดชั้น ไหงเป็นงั้นอ่ะ.. แย่งมาเลยดีไหม ไม่ชั้นไม่ใช่คนเลว ชั้นเป็นคนดีลองชั่งผลได้ผลเสียแล้ว.. ไม่คุ้มแฮะ .

ไม่สิหนังสือที่ไม่เคยอ่านสามเล่ม.. กับตัวตนปลอมๆ โรเสะ.. มันคุ้มสุดๆ ไปเลยนี่น่า!!

“เข้าใจแล้ว เธอต้องรักษาสัญญาด้วยนะ”

“แน่นอน ข้าไม่เคยโกหก!”

……..

[ล่อซื้ออ่ะ… – ใครสักคน]