บทที่ 18 – โรสกับความเข้าใจผิดเรื่องต้นขา
“ฟู่ววว!”
ชั้นถอนหายใจยาวก่อนจะเดินไปข้างหน้าออกไปลานประลองรอบๆ ตรงรอบๆลานประลองคือพื้นต่างระดับที่ลึกลงไปราวๆ 5 เมตร มีหนามแหลม
น่ากลัวเฟ้ย มันจะน่ากลัวเกินไปแล้วพอชั้นเดินออกไปก็มีเสียงโฮ่ร้องเต็มไปหมด หว่าาา.. ตื่นสนามจังแฮะ
ถูกจ้องแบบนี้รู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
“มาแล้วครับ หน้าใหม่ไฟแรง ผู้ที่ได้รับเรียกว่าราชินีแห่งความโหด ที่ได้รับคำยืนยันฝีมือมาจากผู้เข้าทดสอบคนอื่นๆ เธอคือสาวน้อย! ใช่ฟังไม่ผิดเธอคือสาวน้อยโรส!!”
“โรเสะเฟ้ย ไอ้บ้า ชั้นไม่ใช่สาวน้อยนะ!”
ชั้นตะโกนด่าคนพากย์เลยทันที ให้ตายสิเรียกชื่อผิดแบบนี้ก็แย่สิชื่อที่ชั้นใช้คือโรสนะ จะเปลี่ยนชื่อก็ไม่ได้เพราะยัยเทพธิดากำหนดมาให้
“โอ้.. งั้นเหรอครับ ขออภัยๆ .. เธอคือสตรีนามว่า โรเสะผู้แข็งแกร่ง กับการท้าประลองครั้งแรกในโครอสแห่งนี้!!”
“โอ้วววววว”
“เย้!!!”
เสียงโห่ร้องดังขึ้นทำให้ชั้นตกใจจะแหกปากไปทำไมกัน ชั้นเดินมาจนจะถึงสนามก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่
เขาสวมชุดนักผจญภัยร่างกายดูเหมือนไม่แข็งแรงใดๆ ใบหน้าออกไปทางซื้อบื้อ จะพูดว่ามันกำลังเป็นพระเอกจากหนังบางเรื่องชั้นนี่แปลกใจเลยนะ
ชั้นตรวจสอบข้อมูลของมันอย่างที่คาด สเตตัสสูงหลักร้อยอยู่ระดับก็ตั้ง 45 แน่ะ มีอาชีพคือนักดาบ เขาเหมือนโรเบิร์ตเลยล่ะ
แถมสีหน้ายังดูเหมือนพวกเวอร์จิ้นไร้ประสบการณ์ไม่กล้าจับกดผู้หญิงในฮาเร็ม พอเขาเห็นชั้นเขาก็โค้งให้
“ออมมือให้ด้วยนะครับ!”
“โอ้.. ทางนี้ตั้งหากที่ต้องพูดแบบนั้น”
ชั้นแปลกใจกลับมารยาทอันยอดเยี่ยมของเขาถ้าได้เป็นสามีนี่คงเชื่อฟังภรรยามากแน่ๆ ชั้นหมายถึงหากเขามีภรรยานะ
แต่ชั้นรู้สึกเกร็งๆ ยังไงไม่รู้ ชั้นเดินมาถึงสนามประลองมันเป็นพื้นต่างระดับชั้นที่กำลังตื่นสนาม และกำลังประหม่าเพราะมีสายตาจับจ้องอยู่เลยการพลาด
หกล้มไปข้างหน้าและในเวลานั้นชั้นพยายามจะก้าวขาอีกข้างเพื่อตั้งหลักแต่มันดันเตะใส่พื้นต่างระดับทำให้พยุงตัวไม่ทัน
“พรึ้บ!!”
ขาชั้นอ่อนล้มพรึ้บลงทันทีกระโปรงเปิดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ชั้นรู้สึกเย็นๆที่ต้นยา แต่มุมมองชั้นมืด
เกิดอะไรขึ้นชั้นใช้มือดึงเอาผ้าออก ก็เห็นคนในสนามเงียบกริบชั้นมองไปที่ท่อนล่างเห็นต้นขาอันงดงามของตัวเองเปิดเผยต่อสาธารณชน
“กรี๊ดดด”
ชั้นกรีดออกมาตามกิริยาบทของสตรีทั่วไป รีบดึงกระโปรงลงปกปิดทันที.. ในสนามยังคงเงียบกริบอยู่เหมือนเดิม
ชั้นหันไปหาเจ้าคู่ต่อสู้ของชั้น มันหน้าแดงก่อนที่จะเลือดจะพุ่งออกจากจมูกล้มตึงลงตรงนั้น.. ฮะ. เฮ้ย. ชั้นไม่ผิดใช่ไหม.. ใช่มันไม่เกี่ยวกับชั้น
แค่อยู่ๆ ดีเขาก็หน้ามืด สลบไปเพราะร้อนแดด มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ
“ชะ.. ชนะไปแล้วครับ!! คุณโรเสะชนะไปแล้วครับ!! ทุกคนต้องไม่เชื่อแน่ๆ เขาล้มคู่ต่อสู้ด้วยการเปิดต้นขาครับ!! ขนาดผมยังกำเดาไหลเลยครับ!”
“โอ้ววววว เย้!!!”
เสียงโห่ร้องกลับมา “ชั้นใช้ต้นขาที่ไหนเนี่ย แค่หกล้มเอง!”
“อย่าบอกนะว่า อาวุธของคุณโรเสะคือต้นขา!! ไม่แปลกเลยครับที่เธอทำให้คู่ต่อสู้น็อกไปเพียงใช้แค่เรือนกาย สุดยอดไปเลยนะครับ!!”
“เย้!!”
“ก็บอกว่าไม่ใช่!!”
ชั้นตะโกนไปแต่เสียงโห่ร้องยังคงดังก้องกังวาน.. ไม่ไหวแล้วไอ้พวกนี้มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ คนอะไรจะสลบกันเพราะต้นขากัน
ให้ตายสิ คนในโลกนี่ปกติกันบ้างเถอะ.. ชั้นคิดแบบนั้นแต่ว่านะ .. ด้วยความสงสัยชั้นจึงถกกระโปรงขึ้นดู มันขาวเนียนดีจริงๆ ขาชั้น แต่ไม่เห็นมีอารมณ์อะไรเลยอ่ะ
ถึงจะเห็นแบบนี้ข้างในชั้นก็ชายนะ ถ้าเจอแบบนี้ก็ต้องไม่ต่างอะไรจากพวกนี้สิ
“อะ.. เอาอีกแล้วครับ คุณโรเสะปลดปล่อยท่าไม้ตายอีกครั้งแล้วครับ!! ท่าไม้ตายไม่สนเพศสนไว ผมเองก็ลาก่อน~~~”
เสียงก็สิ้นสุดไป.. ฮ.. เฮ้ย.. ชั้นหันหน้ามองไปรอบต้องผงะทันที ผลลัพธ์ที่ชั้นดึงกระโปรงดูกลางสาธารณชนคือทำให้ทุกคนในนี้ล้มนอนระเนระนาด! บ้าไปแล้ว!!
เอ๊ะ.. หรือว่ามันคือเรื่องปกติกันนะ.. ใช่มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ หากดึงกระโปรงกลางสาธารณะจะทำให้พวกเขาสลบ!
ชั้นเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกผู้หญิงเวลากระโปรงเปิดขึ้นถึงรีบดึงปิดลง ที่แท้ก็เป็นเพราะว่ากลัวคนอื่นสลบนี่เอง! แบบรอบแรกชั้นกรีดตามบทรีบปิดกระโปรงเลยไม่ทำให้พวกเขาสลบ!
พวกนายเข้าใจกันแล้วใช่ไหม ห้ามจ้องต้นขาผู้หญิงหากเธอไม่กรีดพวกนายจะต้องสลบและกำเดาไหลแน่ๆ
ชั้นเข้าใกล้การปลอมตัวเป็นผู้หญิงไปอีกก้าวแล้วสินะ ฮ่าๆ จะว่าไปคนพวกนี้ก็แปลกอยู่ดี ถึงจะสลบแต่ก็น่าจะมีคนรอดบ้างสิ!
ชั้นชักจะสงสัยแล้วว่าคนในโลกนี้ใช่มนุษย์เหมือนกับโลกเดิมหรือเปล่า อาจจะเป็นมนุษย์อีกรูปแบบก็ได้
แต่ยังไงก็เถอะชั้นก้าวเข้าสู่การปลอมตัวเป็นผู้หญิงไปอีกก้าวแล้ว ชั้นเดินลงจากสนามชนะเพราะโชคดีของตัวเองที่เผลอเปิดกระโปรง
“เอ๊ะถ้าแบบนั้น..”
ใช่ถ้าเป็นแบบนั้นชั้นก็ไม่ต้องสู้น่ะสิแค่เปิดกระโปรงใส่ … ไม่สิ.. มันไม่เหมาะสมสินะ ชั้นคิดบ้าอะไรเนี่ย
ชั้นเดินไปที่เคาท์เตอร์ว่าจะท้าประลองอีกรอบ แต่ทว่าเขาบอกว่ารอสักครู่ไม่นานก็มีคนมาบอกว่า
“วันนี้โครอสปิดการดำเนินการเนื่องจากเกิดเหตุสับสนในสนามแข่งค่ะ..เพราะงั้นช่วยมาใหม่พรุ่งนี้นะคะ อ๊ะ.. นี่เงินสำหรับพันอันดับแรกนะคะ”
เธอยื่นถุงเงินขนาดเล็กมาให้ชั้น ชั้นเปิดถุงดูอย่างที่ขาดแม้จะถุงเท่ากำปั้นแต่มันมีไว้ใส่เงินโดยเฉพาะชั้นเลยได้เงินหนึ่งร้อยเหรียญทองมาแบบสบายๆ
สบายเกินไปแล้ว! เอ่อ.. จะว่าที่เกิดความวุ่นวายในสนามนี่คงไม่ได้หมายถึงชั้นสินะ.. นั่นสิไม่เกี่ยวกับชั้นหรอก
เอาล่ะแค่นี้ก็มีเงินพออยู่ได้แล้ว! ชั้นบอกให้ลิลิซไปทำภารกิจสินะ เป็นห่วงยัยนั่นจึงถึงจะแกร่งมากแต่เหมือนเป็นคนบ้าๆ บอๆ ด้วยสิเป็นห่วงจัง
ชั้นไปตามหายัยนั่นแล้วกัน… ก่อนอื่นก็ไปกิลด์นักผจญภัยสินะ ชั้นตัดสินใจเดินออกจากโครอสไปในทันที
จะว่าไปต้องคืนร่างก่อน.. ชั้นเดินลัดเลาะไปตามทางซอกเมืองซอกตึกพอใช้สัมผัสสัญชาตญาณของแวมไพร์แล้วก็รู้ว่าไม่มีใครตามมา
ร่างชั้นหดเล็กลงสีผมกลับเป็นสีทองเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว เรียบร้อย.. อ่า แบบนี้สิค่อยน่าคิดถึงหน่อยร่างเล็กๆ แบบนี้แหละดีที่สุดจริงๆ
ชั้นเดินออกจากซอกตึกเดินดีใจไปตามทาง อย่างที่เดากันได้สายตาทุกคนจ้องมาที่ชั้น ชั้นเริ่มรู้สึกชินซะแล้วสิ
เดินมาสักพักชั้นได้กลิ่นหอมๆ จากร้านแผงลอย ชั้นเลยเดินตามกลิ่นไป
“อ่าหอมจังงง!”
ชั้นเดินมาถึงร้านแผงลอยที่ว่ามีคุณลุงกล้ามใหญ่ขายเนื้อเสียบไม้ปิ้งอยู่ พอชายร่างใหญ่เห็นชั้น
“โอ้ หนูน้อยหอมใช่ไหมล่ะ สนใจสักสองไม้หรือเปล่า?”
ชั้นไม่ได้อยู่ในอารมณ์โต้เถียงเลยไม่สนใจ
“อืมม มันขายยังไงเหรอ? หอมดี”
“มันคือปิ้งกิ้งก่าไฟ เนื้อมันมีความสุขในตัวแต่เอามาปิ้งอีกรอบใส่ เครื่องปรุงรสชาติจัดจ้านทำให้มันอร่อยขึ้น อ้อ อย่าเอาสูตรง่ายๆ นี้ไปบอกใครล่ะ ฮ่าๆ อ๊ะข้าให้เจ้าสองไม้ไปเลย”
“ราคาเท่าไหร่อ่ะ”
“ฮ่าๆ ๆ ไม่เป็นไรๆ”
“แบบนั้นไม่ได้ หากพูดถึงการทำธุรกิจซื้อขาย ต้อง….”
ชั้นบ่นไปตามตำราที่ทำความเข้าใจมาเยอะ ชายร่างใหญ่ตะลึงก่อนจะหัวเราะออกมา
“ฮ่าๆ ๆ งั้นข้าเอาแค่ 5 เซนต์พอ”
“ไม่มี.. มีแต่เหรียญทองอ่ะ”
“…”
พอชั้นพูดแบบนั้นเขาก็เงียบทันที ก็มันจริงนี่น่า อีกอย่างชั้นไม่รู้ด้วยว่าเซนต์ที่ว่าคืออะไร
…………
