ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น – ตอนที่ 36

​บทที่ 36 โรสกับอะไรหลายอย่างในตอนเดียว

​

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชั้นรู้สึกผิดต่อหนังสือทั่วโลกจึงทำการฆ่าคนเพื่อขอขมาต่อหนังสือทุกเล่มบนโลกไปห้าร้อยล้านคน…

ล้อเล่น.. ใครจะไปทำเรื่องแบบนั้นกัน บ้าหรือเปล่า เทะเฮะ.. ความจริงคือชั้นก็หดหู่ไปหลายวันเลยล่ะ ยัยลิลิซก็ตามหาชั้นพบหลังจากนั้น

และดูเหมือนว่าสเตตัสลิลิซจะพุ่งสูงขึ้นแม้ไม่ได้เพิ่มเลเวลชั้นคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวข้องกับศาสตราวิเศษแถมทักษะติดตัวดันเพิ่มมาด้วยอ่ะ

อย่าง.. เกราะทะลวงสยบดารา ชื่อแบบโคตรเท่.. ถามว่าชั้นทำไมถึงรู้ก็มีเนตรเทพระบบอยู่นี่ไงเลยเห็นทุกอย่างส่วนรูปแบบคือ

เปลี่ยนตัวเองเป็นหอกแบบคือไม่อยากจะพูดถ้าเปรียบเทียบนี่มัน โมบิวสูทกันดั้มชัดๆ คือเปลี่ยนตัวเองเป็นหอกวิ่งสู้ฟัดเนี่ยแหละ

เมื่อไม่นานมานี้ยัยลิลิซละเม่อใช้ท่านี้ชนใส่ชั้น ก็ไม่เจ็บอะไรหรอกนะแต่ชั้นแบ่งเวลาอ่านหนังสือ เวลานอน เวลากินเสร็จสรรพ

แต่พอถูกกวน แถมยังจิตตกอยู่เลยไล่หวดเอาจนน้ำตาปริมขอโทษเอาขอโทษเอาซะงั้น ชั้นรู้สึกสงสัยเลยว่าทำไมหอกเทพขนาดนั้นรับยัยนี้เป็นเจ้านาย (สงสาร.. สงสารลิลิซอ่ะที่อยู่กับปีศาจ)

เอาเถอะแค่ไม่นำปัญหามาให้ชั้นก็พอ..พอชั้นคิดแบบนั้นปัญหาก็มาเลยยัยองค์หญิงหื่นกามดันโยนเวทติดตามใส่ยัยลิลิซ

สุดท้ายชั้นต้องลบแล้วพาลิลิซหนีหัวซุกหัวซุนชั้นสงสัยว่านี่ชั้นไปทำอะไรผิดมา ชีวิตสงบชั้นหายไปไหนกัน นี่มันค่อนข้างจะวุ่นวายขึ้นเรื่อยๆ นะ

ก็รู้อยู่หรอกนะว่าลิลิซคือตัวปัญหา แต่นี่มันก็เกินไป ชั้นคิดว่าชั้นจะตบให้หายทั้งอาณาจักรเลยดีไหมแต่ก็ต้องหัวเราะแห้งๆ

เพราะว่าคนที่ไหนมีพลังต่อยให้ทั้งอาณาจักร ใช่ๆ .. ชั้นทำไม่ได้หรอกถ้าทำได้ทำไปนานแล้ว… บอกชั้นทีว่ามันเป็นเรื่องจริง!

ตอนนี้เพื่อความสงบสุขของชั้น ชั้นสร้างสกิลบังคับสลบยัดใส่ลิลิซให้เธอสลบไปครึ่งเดือนเลย กลัวว่าจะนำปัญหามาอีก

ตอนนี้ชั้นก็ได้เวลาไปทวงเอาหนังสือจากยัยผู้หญิงบ้าการต่อสู้นั่นแล้วล่ะ.. ชั้นหาที่เปลี่ยนเสื้อผ้าและรูปร่างหน้าตาเสร็จก็เดินออกมา

อย่างที่คาดพอเดินออกมาสายตาทุกคนก็มาจดจ้องที่ชั้น ไม่มองชั้นสักวันจะตายไหมเนี่ย ให้ตายสิ

ชั้นรีบเดินไปที่โครอสอย่างรวดเร็วใช้เวลาไม่นานก็มาถึงโครอสขนาดใหญ่ ชั้นได้ทำการต่อสู้จนต่อสู้มาติดอันดับสองแล้ว

และท้าสู้กับผู้หญิงคนนั้นตามที่เธอบอก ชื่อของเธอคือ… ชื่อไรนะลืม ช่างมันเถอะเอาเป็นว่านักรบแกร่งนิรนามละกัน

ก็แหม… ถึงจะบอกว่าการจำชื่อเป็นมารยาทในการใช้ชีวิตในสังคมก็เถอะ แต่ชั้นก็ไม่ค่อยเข้าสังคมนี่สิประเด็น.. เอ่อ.. ไม่ค่อยจริงๆ นะ

แล้วก็ ถึงจะบอกว่าไต่มาจนถึงอันดับสองแบบง่ายๆ แต่ก็ใช่ว่ามันจะง่ายอย่างที่พวกนายคิดหรอกนะ เพราะมันยากเย็นแค่ไหนพวกนายรู้ไหม

ที่จะไม่ปล่อยหวัดทำลายล้างที่นั่งผู้เข้าชมไปด้วยน่ะ.. แค่นี้ยังพอทำเนาแต่ต้องมาระวังไม่ให้อีกฝ่ายหัวและเพราะหมัดตัวชั้นเองด้วย

จะยังไงก็ตามชั้นก็ผ่านมันมาแล้วนะ ชั้นก็ไม่รีรอในการท้าประลองสิ จะได้รีบไปจากที่นี่สักที..

ใช่.. ชั้นตอนนี้กำลังยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์พนักงานโครอส ด้วยรูปร่างของชั้นเลยดึงดูดสายตานับไม่ถ้วน ก็อยากจะบอกแบบนั้นอยู่หรอก

แต่น่าจะเป็นเพราะ ‘โรเสะ’ ได้ดังกระฉ่อนไปทั่วแล้ว จึงไม่แปลกเลยที่จะมีสายตาหันมาสนใจชั้น เนี่ยแหละที่ไม่ชอบ

โชคดีจริงๆ ที่เปลี่ยนรูปร่างหน้าตาไว้ด้วย ไม่งั้นคงเรื่องใหญ่วุ่นวายไปจนถึงชีวิตประจำวันชั้นแน่ๆ

และแน่นอนว่ามีเสียงซุบซิบที่ชั้นได้ยิน

“เฮ้ นั่นมันม้ามืดโรเสะไม่ใช่เหรอ”

“ห๊า… อ๊ะ.. ใช่จริงด้วย”

“ที่เป็นผู้หญิงรูปร่างบอบบางแต่พลังต่อสู้อยู่ในระดับน่ากลัวหรือ”

“ใช่แล้ว ชั้นได้ดูเธอสู้ครั้งหนึ่ง ถึงจะไม่น่ากลัวอย่างทวนปีศาจ (อันดับหนึ่ง) แต่นับว่าน่ากลัวตอนนี้อยู่อันดับสองไปแล้ว!”

“ว่าไงนะ!? ถ้าจำไม่ผิดข่าวของเธอคนนี้ชั้นพึ่งได้ยินไม่นานมานี้เองนะ”

“ก็ตามนั้น..”

บทสนทนาก็ประมาณนี้ที่ชั้นได้ยิน ส่วนใหญ่ก็ประมาณนี้กัน ตกเป็นเป้าสายตาจนได้ละน้าาา

ชั้นเลิกสนใจก่อนจะหันไปพูดกับพนักงานว่า

“ชั้นต้องการท้าประลองอันดับ 1 สู้”

“ห๊ะ.. อะไรนะคะ”

“ชั้นบอกว่า ชั้นต้องการท้าประลองอัน 1”

ชั้นพูดครั้งแรกเหมือนพนักงานจะเอ๋อแดก ก่อนจะหันไปคุยกับพนักงานด้านข้างแบบซุบซิบกัน แต่เหมือนจะใช้ทักษะพิเศษส่งข้อมูลด้วยละมั้ง

ชั้นเลยไม่ได้ยินที่คุยกันสักนิดเพราะเสร็จพนักงานคนนั้นก็หันกลับมาตอบ

“รอคำตอบรับจากทวนปีศาจ—”

แต่ยังกล่าวไม่เสร็จอัศวินหญิงถือทวนร่างกายใหญ่โตอย่างน่ากลัว โดยเฉพาะหน้าอกอันใหญ่สุดขีดนั่น… เอ่อ.. ใหญ่จนน่ากลัวเลยแฮะ ชั้นหมายถึงร่างกาย

“ชั้นรับคำท้าประลอง”

เสียงของเธอดังขึ้น พนักงานยิ่งทำตัวไม่ถูกคนรอบๆ นี่ยิ่งพากันงง นี่มันเหมือนโรเสะกับทวนปีศาจได้นัดกันไว้ก่อนแล้วยังไงยังงั้น…. นี่คือสิ่งที่พวกเขาคิดแน่ๆ ชั้นคิดว่านะ

ก็แหงล่ะ หล่อนเล่นโผล่ออกมาทันทีที่ชั้นพูดเลยนี่ หลังจากนั้นก็เป็นไปตามคาดทุกอย่างล้วนโกลาหล

“จะแตกตื่นกันไปไหมเนี่ย.. แค่ท้าประลองไม่ใช่เหรอ”

ชั้นพึมพำ.. อัศวินหญิงคนนั้นเลยตอบชั้น

“มันเป็นเรื่องปกติ แม้โครอสนี้จะไม่ได้รวมยอดฝีมือระดับสูงสุดในทวีปมา แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับสูงและถ้าอันดับ 1 และ 2 ท้าประลองกันหรือสุดยอดฝีมืออันดับหนึ่งและอันดับรองต่อสู้กันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะแตกตื่นขนาดนี้”

“แบบนี้นี่เอง”

ชั้นพยักหน้า นั่นก็จริงแฮะเป็นเรื่องใหญ่น่าดู… เอ๋.. นี่หมายความว่าตัวชั้นสำคัญสุดๆ ไม่ใช่เหรอ.. แบบนี้ต้องรีบเผ่น เผ่นให้ไว!

ไม่งั้นถูกลากเข้าปัญหายุ่งยากแน่ๆ อัศวินนั้นพูดต่อแล้วมองมาหาชั้น

“ยังไงก็เถอะ.. จากที่ข้าดูมาดูเหมือนเจ้าไม่เคยเอาจริงสักครั้งเลยสินะ.. ถ้าสู้กับข้าแล้ว เจ้ายังไม่คิดจะต่อสู้แบบจริงๆ จังๆ ข้ารับประกันว่าเจ้าชนะข้าไม่ได้แน่นอน ถึงข้าพูดเองมันจะดูแปลกๆ แต่ระดับของข้ากับอันดับสองคนเก่ามันนับกันไม่ได้ ถ้าเจ้าคิดว่าหมู่ๆ เหมือนที่ผ่านมาให้คิดใหม่ซะเถอะ!”

“…”

อืม… ก็อยากจะตอบไปตรงๆ อยู่หรอกว่า ‘ได้สิ’ เพราะเห็นต่อความตรงไปตรงมาของเธอ

แต่เผลอเอาจริงออกไปจริงๆ ละก็ ชั้นว่ามันจะทำลายหลายๆ อย่างเข้าน่ะสิใครจะรับผิดชอบ แต่ก็นะเห็นแก่หนังสือชั้นดีชั้นจะสู้แบบดีๆ ก็ได้

หลังจากนั้นการประกาศก็ดังขึ้นไปทั่วทั้งเมือง ไม่สิ ทั่วทั้งอาณาจักรการแข่งขันครั้งใหญ่ใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนคิดหวังเช่นนั้น

ชั้นเองก็ไม่คิดว่าจะใหญ่ขนาดนี้ การต่อสู้ของชั้นกับอัศวินโนตมจะเริ่มขึ้นภายในหนึ่งชั่วโมง แมทซ์เล็กๆ ถูกข้ามให้แข่งขันแมทซ์นี้ก่อน

ไม่ใช่เพียงแค่นั้น คนมีฝีมือจากทั่วทั้งทวีปแม้จะไม่ใช่ทั้งหมดแต่ก็มากกว่า 10% ที่มาส่องยังไม่จบแค่นี้ ยังมีขุนนางจากต่างอาณาจักร

และที่น่าตกใจคือ พระราชาของอาณาจักรฟิโอน่ายังมาดูด้วย.. เอิ่ม.. ชั้นพูดคำง่ายๆ ทำไมมันยิ่งใหญ่ขนาดนี้ล่ะเนี่ย

ไม่คิดว่ามันจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้เลยจริงๆ .. แถมยังมีการทุ่มเททรัพยากรทำให้โครอสพุ่งสูงจากพื้นจนกลายเป็นโครอสเซี่ยมลอยฟ้าอีกตั้งหาก

นี่ยังนับว่าน้อยสถานที่รับชมและสถานที่ต่อสู้ถูกจับขยายออกด้วยกลไกของโครอสเซี่ยม.. ชั้นเลยรู้ว่าไอ้นี่เป็นอาร์ติแฟ็คโบราณ ที่สร้างมานานแล้ว

แค่ก็อย่างที่ชั้นเดามันใช้พลังเวทมหาศาลจึงสูญเสียทรัพยากรอย่างมาก การต่อสู้ครั้งนี้เรียกได้ว่า… มันจะใหญ่ไปแล้ว!

ชั้นมองไปยังที่นั่งชมคนมีตำแหน่ง ชั้นเห็นองค์หญิงโรคจิตนั่งอยู่ด้วย..แถมไม่รู้โชคดีโชคร้ายเธอก็มองมาที่ชั้น

เธอยิ้ม.. ชั้นสะดุ้งยกมือขึ้นแตะหน้าโดยไม่รู้ตัวก็พอแตะก็พอยืนยันได้ว่าชั้นไม่ได้เป็นโรสแต่ตอนนี้เป็นโรเสะ

แถมชั้นนังเห็นลิลิซอู้งานมาดูในที่นั่งชมด้วย.. ยัยนี่มาดูแบบนี้ตั่งแต่เมื่อไหร่.. เฮ้ย เดี๋ยวสิยัยนี่น่าจะสลบอยู่นี่น่ามาดูได้ไง…

มีหลายเรื่องที่ตกใจแต่ตอนนี้ชั้นกับอัศวินโนตมก็มาอยู่บนสนามที่สายตาคนนับหมื่นจดจ้องซะแล้ว.. ทำไม Time skip ได้แย่มาก.. ไม่คิดจะให้ชั้นบอกความรู้สึกตะลึงเลยนะ…

……..