บทที่ 38 – โรสกับความตกใจ
อัศวินโนตมมองมาที่ชั้นด้วยสายตาแปลกๆ แต่ชั้นชินแล้วล่ะสายตาที่มองชั้นแบบนั้น ก็ยัยลิลิซมองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นไม่ชินก็ให้มันรู้ไป
พระราชาก็มองมาด้วย.. เอิ่ม.. หรือว่าการทำแบบนี้ไม่เหมาะเหรอ.. แต่ว่าจะให้ยืนหล่อเท่มันก็ยังไงอยู่นะ
ช่างเถอะๆ ใครบอกให้บรรยายยาวเองไม่สนแล้ว! พระราชาถอนสายตากลับเหมือนจะพยายามไม่สนใจผู้เข้าแข่งขันแบบชั้นจึงบรรยายต่อ
ชั้นก็อ่านหนังสือไปพลาง… หนึ่งปีผ่านไป… เอ่อ ล้อเล่นไม่ใช่หนึ่งปีแต่ก็นานหลายชั่วโมงชั้นเหนื่อยที่จะรอแล้วนะ!
คอยดูถ้ายังจะพล่ามต่อชั้นจะไปเอาหนังสือแล้วรีบหนีเลน ไม่สนแล้ว! ชั้นหมดความอดทนจริงๆ ก็มันนานมากนี่น่า
แต่เหมือนอัศวินโนตมไม่สนใจ.. อาา แข็งแกร่งจังน้า แล้วชั้นจะชนะได้ไหมนะ กังวลซะแล้วสิ
และในที่สุดกรรมการก็ได้ประกาศการเริ่มแข่งขันสักที ชั้นก็ถอนหายใจออกมาเกือบได้ทุบอาณาจักรนี้ทิ้งซะแล้ว (?)
“เริ่มนับถอยหลังเริ่มการแข่งขัน! 10.. 9.. 8..”
เสียงดังของผู้เข้าแข่งขันดังผสานกันจนดังสนั่น.. นี่เตี๊ยมกันมาก่อนหรือเปล่าเนี่ย ทำไมเสียงมันเป๊ะขนาดนี้ ชั้นได้แต่ถามเงียบๆ ในใจ
“7.. 6.. 5.. 4..”
เสียงยังคงดังต่อเนื่อง ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือมันเป็นจริงๆ เสียงเหมือนจะดังช้าขึ้น.. ชั้นเก็บของกลับเข้าไปในช่องเก็บของเหลือแค่ร่มขาเตรียมตัวต่อสู้
“3.. 2.. 1.. 0..”
“เริ่มการแข่งขันได้!!!”
เสียงกรรมการดังขึ้นในทันทีที่นับถึง 0 ชั้นหันหน้าไปหาอัศวินโนตมทว่าเพียงชั่วพริบตาจริงๆ ชั่วพริบตาที่ประกาศว่าเริ่มการแข่งขัน
ร่างของอัศวินโนตมมาอยู่ต่อหน้าชั้นเหมือนหายตัวได้ ทวนในมือของเธอเปล่งแสงเจิดจ้าแสบตา… แสบตาจริงๆนะ
“ตะวันทรงทวน!!!”
ชั้นรู้สึกเหมือนทวนกลายเป็นดวงอาทิตย์ดวงที่สองฟาดฟันปลายทวนลงมายังไหล่ซ้ายของชั้นรวดเร็วประดุจแสงเส้นหนึ่ง
ชั้นตกใจ.. นี่มันเก่งกว่าไอ้ตัวที่ชั้นต่อยหายในแดนพิลึกนั่นอีกนะ! แต่ว่าความเป็นไปได้ในการเคลื่อนไหวของผู้ใช้หอกล้วนอยู่ในหัวชั้นหมด
ทันทีที่เธอกำลังจะฟาดฟันทำให้ชั้นเหมือนมองเห็นการเคลื่อนไหวที่อัศวินคนนี้กำลังจะเคลื่อนไหวร่างของชั้นหายวับไปจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว
ก่อนที่จะปรากฏตัวข้างหลังของเธอและกำลังจะใช้ท่าบางอย่าง เธอก็กล่าวขึ้นมา
“พลิกแปรเปลี่ยน!!”
ในเวลานั้นชั้นรู้สึกเหมือนกับว่าความเป็นจริงที่ว่าชั้นอยู่ด้านหลังเธอกลับถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกว่า ความเป็นจริงนั้นถูกแปรเปลี่ยนเป็นความจริงที่ว่าชั้นอยู่หน้าเธอตั้งหาก!
ใช่ ที่ขั้นเห็นไม่ใช่แผนหลังแต่เป็นด้านหน้า… นี่คือความรู้สึกที่ไม่เคยเห็นมาก่อน และด้วยความตกใจนี้ในศึกเสี้ยววินาทีนี้ชั้นเลยถูกทวนฟาดเข้าที่ไหล่ซ้ายอย่างจัง
“ปัง!!!”
ร่างของชั้นถูกฟาดด้วยทวนที่มีพลังความร้อนและเจิดจ้าแสบตา แต่ความร้อนไม่เป็นผล และไม่รู้ทำไมคมของปลายทวนยังทำอะไรชั้นไม่ได้
จึงมีแค่แรงปะทะส่งร่างชั้นปลิวไปจากจุดเดิม.. ชั้นเกาะพื้นด้วยมือข้างซ้ายหยุดการกระเด็นลง..
“เมื่อกี้มันอะไร…?”
“ข้าจะบอกก็ต่อเมื่อเจ้าชนะข้าให้ได้ก่อน”
ชั้นสงสัยจริงๆ .. เมื่อกี้ไม่ใช่การเคลื่อนไหวอะไรเลยทั้งสิ้นไม่หนำซ้ำ อัศวินโนตมยังอยู่ท่าเดิมด้วยซ้ำนี่จึงไม่ใช่วิชาการต่อสู้
หรือทักษะทั่วไปแน่นอน.. อัศวินโนตมพูดแบบนั้นกับชั้นและยกทวนชี้มาทางชั้น .. ชั้นถอนหายใจออกมา
ถึงแม้เธอจะไม่เท่าลิลิซตอนบ้าพลัง.. แต่พลังในการสู้รบกลับเรียกได้ว่าชนะลิลิซที่ใช้หอกได้แบบเทียบไม่ติด
และขณะนั้นเองอัศวินโนตมก็เริ่มใช้เวทมนตร์ ก่อนที่จะมีดวงอาทิตย์ดวงที่สองปรากฏขึ้นเหนือหัวของเธอ แต่แสงของดวงอาทิตย์นี้ไม่ใช่สีแดง
ชั้นเห็นด้วยตาเปล่าว่ามันไม่ใช่สีแดง.. แต่มันเป็นสีฟ้า!
“เปลวไฟออกซิไดซ์!?”
เปลวไฟนี้เกิดจากการใช้เชื้อเพลิงของการผสมออกซิเจนและอะเซทิลีน โดยปรับให้ออกซิเจนมากกว่าอะเซทิลีน
ชั้นรู้ว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแบบนี้.. อย่างมากมีแค่เวทมนตร์ที่แบบสร้างไฟขึ้นมาและเพิ่มความร้อนของมันเท่านั้น
แต่นี่เกิดจากการใช้ประโยชน์จากแก๊สและทำให้แก๊สทั้งสองมีจำนวนมากมหาศาล… พลังความร้อนของมันจึงมีมากกว่าเพลิงสีชาดที่ขนาดเท่ากันหลายเท่า
ทั้งยังไม่ต้องเสียจำนวนพลังเวทด้วย นี่มันคือการใช้ประโยชน์จากวิทยาศาสตร์ในการใช้เวทมนตร์ น่าสนใจ!
ชั้นยิ้มออกมาถึงมันจะสุดยอดแต่ยังไงก็เป็นเวทมนตร์! ใช้ความคิดสั่งให้อาร์ติแฟ็คร่มที่อยู่ตรงจุดชั้นเคยอยู่ในทันที
ในพริบตานั้นพลันบังเกิดม่านบาเรียขึ้นในรัศมีห้าสิบเมตรรอบตัวของร่ม และแน่นอนว่าต้องครอบคลุมร่างของอัศวินโนตมคนนั้น
“นี่คืออาณาเขตแปรเปลี่ยนพลังเวทมนตร์เป็นของจริง.. ซึ่งหมายความว่าเวทมนตร์นั้นไม่ได้เกิดจากพลังเวทของเธอและไม่อาจควบคุมได้… เปลวไฟออกซิไดซ์นี้ก็ไม่ได้อยู่ในการควบคุมเธออีกต่อไป”
ชั้นพูดไปแบบนั้น เปลวไฟออกซิไดซ์.. ชื่อยาวเกินไปแฮะ เรียกไฟสีฟ้าแล้วกัน ไฟสีฟ้านั้นก็ตกลงสู่พื้นดินไม่ช้าและไม่เร็ว
ว่าแต่.. อัศวินโนตมคนนี้มีความรู้วิทยาศาสตร์ได้ยังไงกันนะ.. เท่าที่รู้โลกนี้ไม่มีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์นี่น่า
แต่การสร้างไฟออกซิไดซ์ขึ้นกลางอากาศแบบนี้ ในโลกเวทมนตร์แบบนี้หากเข้าใจก็ไม่ใช่เรื่องยากเพราะมีสิ่งที่เรียกว่าเวทมนตร์อยู่
เปลวไฟสีฟ้ากระแทกใส่พื้นพร้อมกับระเบิดตู้มขึ้นภายในเขตบาเรียของร่มทันที
“อืม.. ใช้ได้ แต่ระยะเล็กเกินไปสินะ.. แถมตัวร่มนังทนเวทมนตร์ระดับสูงแบบนี้ไม่ได้”
ว่าแล้วบาเรียก็หายไปร่มขาตั้งก็หายไปเพราะถูกความร้อน ภายในนั้นไฟสีฟ้าถูกดับไปอย่างรวดเร็ว ชั้นสงสัยว่าเธอจะเป็นอะไรไหมนะ
แต่เจอแบบนี้ก็น่าจะ… ก่อนที่ชั้นจะได้พูดจบก็เห็นร่างของอัศวินโนตมยืนนิ่งที่น่าตกใจคือบนตัวของเธอมันมี….
ผิวหนังที่ประหลาด! มันเป็นผิวหนังเหมือนผิวหนังในร่างมังกรของชั้น แต่สีเป็นสีผลึกใสเหมือนแก้ว แต่มันก็หายไปในเสี้ยวในเสี้ยววินาที จนไม่มีใครมองทัน…
ปากชั้นอ้ากว้างโดยไม่รู้ตัว… มะ.. เมื่อกี้มันอะไรแถมร่างกายไม่เป็นอะไรเลยด้วย …
แต่ก่อนที่จะได้พูดอะไรเธอก็พึ่งเข้ามาอีกครั้งด้วยความเร็วเหนือล้ำกว่าก่อนหน้าเรียกได้ว่า เห็นเป็นเพียงเงาดำๆเท่านั้น
แบบนี้คงต้องสวนคืนบ้างแล้ว… หอกแทงมายังหน้าอกชั้น ชั้นจึงเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างหากแต่หอกที่ถูกแทงกลับหยุดลง
และกวาดตามร่างที่ชั้นหลบไป! แต่ก็เป็นไปตามคาดชั้นจับไปที่หอกอาศัยแรงกายจากแขนหยุดหอกด้วยมือข้างเดียว
ก่อนจะดึงหอกด้วยมือเปล่าเข้ามาหาชั้นพร้อมร่างของเธอที่ตามมาด้วย และชั้นเองก็กำหมัดอีกข้างก่อนจะต่อยออกไป
“ปัง!!!”
ชั้นซัดหมัดออกไปโดยพลังค่อนข้างเยอะจึงซัดกระแทกเข้าหน้าอกของเธอ “ตู้ม!!!” หน้าอกของเธอยุบตัวลงก่อนจะทะลุเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่
อ่าว… ใช้แรงเยอะไปอีกแล้ว หลังจากเพิ่มเลเวลมา.. มันค่อนข้างควบคุมพลังยากแฮะ ชั้นคิดแบบนี้
ทว่าหน้าอกที่ถูกทำลายไปเมื่อกี้กลับมาเป็นปกติในพริบตาเดียว มองดูห่างๆ เหมือนชั้นต่อยไปที่เธอแต่เธอแกร่งจนไม่รับดาเมจใดๆ เลย
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!”
ร่างของเธอกระเด็นออกไปไกลตามแรงปะทะแต่เหมือนไม่มีดาเมจ เวลานั้นเธอชี้นิ้วมาที่ชั้น.. เป็นการชี้อย่างง่ายดาย…
แต่พริบตานั้นตัวชั้นพลันรู้สึกว่าทั้งหมดของตัวเองเป็นความว่างเปล่าไปหมด… ก่อนที่ร่างของชั้นจะหายวับไปแต่ก็แค่เสี้ยววินาทีเดียวชั้นก็ฟื้นคืนกลับมาด้วยทักษะฟื้นฟูของฉัน
นี่มันอะไรกัน! มันไม่ใช่มนุษย์แล้วนะแบบนี้!
ชั้นใช้เนตรเทพระบบตรวจสอบ วินาทีนั้นต้องตกใจ.. เพราะเผ่าพันธุ์ที่ขึ้น.. มันเป็น ‘เผ่ามังกรแก้วนภา’
1 ใน 12 มังกรที่แข็งแกร่งที่สุดที่เคยค้นพบในหน้าประวัติศาสตร์ หรือมังกรที่เคนปรากฏตัว!
บ้าไปแล้ว ใครเอาตัวอันตรายมาปล่อยเดินเล่นแบบนี้กันห๊ะ!!
……
