ผมแค่อยากอ่านหนังสือ แต่ดันกลายเป็นหญิงในต่างโลกซะงั้น – ตอนที่ 43

บทที่ 43 – โรสกับพิภพแดนเทพ

หลังจากอเวสต้าพุ่งหายลับตาไปแล้ว เหมือนตั๊กแตนเขียวไม่คิดย่อท้อพุ่งตามไปอย่างรวดเร็ว

“พอดีจะทดสอบเวทมนตร์ระดับสูงพอดี ขอบใจสำหรับเป้าเคลื่อนที่”

ชั้นพูดแล้วก็หลับตาลงในตอนนั้นอักษรรูนมากมายปรากฏขึ้นในจิตใจของชั้น ในขณะที่ลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตาของชั้นเปล่งอักษรรูนออกมาในตอนนั้นก็มีบอลมวลพลังงานปรากฏขึ้นขนาดเท่าเกาลัดก่อนจะขยายใหญ่ออกจนเท่ากับลูกฟุตบอลใต้มือขวาชั้น

ก่อนจะบีบอัดลงเหลือเท่าหัวเด็กทารก ก่อนที่จะปาออกไปในทันที ความจริงมันเกิดแทบจะทันทีที่ตั๊กแตนเขียวพุ่งตามอเวสต้าไป

ความเร็วของมันพุ่งฝ่าทะลวงอากาศไปปะทะกับตั๊กแตนเขียวในทันทีที่ชั้นปาออกไปก่อนจะแตก “ตู้มมมมมม!!!”

ประกายสายฟ้าสีม่วงระเบิดออกมากลายเป็นก้อนแสงระเบิดออกวงกว้างเส้นผ่าศูนย์กลางสามพันเมตรอย่างรุนแรง

เงียบกริบ… เงียบลงในทันที ตั๊กแตนเขียวยังไม่กรีดร้องก็ตายไปอย่างอนาถ.. เอ่อ.. ตายไงไปไหมนี่

ชั้นสงสัยจริงๆ นะ.. ก็แหม นี่แค่เวทระดับสูงแถมยังใช้วิธีร่ายแบบนี้ครั้งแรก.. คือชั้นแค่ใช้วิธีการเข้าใจของเวทนั้นๆ

แล้วมาแปงจากคำพูดเป็นอักษรรูนเรียกขานสั่งสมพลังเวทในจิตใจ กลายเป็นพลังความคิด หรือก็คือแค่ชั้นคิดและอิมเมจอักษรรูนในใจก็ใช้เวทมนตร์ได้

นี่เป็นครั้งแรกจึงติดๆ ขัดๆ อยู่บ้าง.. ความจริงใช้เวทมนตร์โดยไม่ต้องร่ายก็มีหลากหลายแบบเช่นใช้พลังเวทสร้างเวทมนตร์แล้วแต่ความคิด

แต่ชั้นใช้การเข้าใจเวทมนตร์ ซึ่งคิดว่าไม่น่าจะมีใครทำ ทั้งๆ ที่มันหมูๆ ง่ายกว่าสร้างอาร์ติแฟ็คนิดหน่อยเท่านั้นเองแต่ไม่มีคนทำ

ชั้นไม่เข้าใจเลยจริงๆ .. แถมนี่มันแค่เวทมนตร์ระดับสูงที่ต่ำที่สุดเท่านั้น เวทมนตร์แบ่งเป็นหลายระดับ

ระดับสูงคือเวทมนตร์ระดับสูงหายาก คือเวทมนตร์ธาตุสายฟ้าบีบอัดมวลสายฟ้าเป็นคลื่นระเบิดสายฟ้า

นี่แค่เวทมนตร์ระดับสูงเองนะ ตายง่ายไปไหม..?

…..

เรา.. อเล็กเซีย.. ที่เกิดตรงหน้าทำให้เรารู้สึกช๊อคมาก.. โจมตีเวทมนตร์ระดับสูงแบบไม่ร่าย พลังการโจมตีเท่ากับเวทมนตร์ตอนร่าย

นี่มันวิธีการใช้สัตว์ประหลาดอะไรกัน? แถมการโจมตีเวทมนตร์ระดับสูงนี่มัน.. รุนแรงยิ่งกว่าเวทมนตร์ระดับเหนือกว่าอีก!

เรามิองไปที่เธอคนนั้น เธอมีผมสีแดงสด ร่างกายสูงเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างงดงาม ปีกมังกรที่เราไม่รู้จักโผล่ออกมาจากหลัง

“เผ่ามังกร?”

เราพึมพำคิดถึงคำพูดของปีศาจตนหนึ่ง แต่ก็ต้องส่ายหัวเพราะเธอคนนี้ไม่ใช่เด็ก เราปลดป ล่อยจิตสังหารออกไป

“โจมตีต่อไป เราต้องนำหอกวารีมาให้ได้!”

เราออกคำสั่งด้วยความเด็ดขาด

“สองในเจ็ดถูกสังหารไปอย่างง่ายดาย.. พวกเจ้าทั้งห้าร่วมมือกันโจมตีนาง!”

เราออกคำสั่งอย่างเคร่งเครียด เราเห็นท่าทางของเธอนั้นเหมือนเธอไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ หรืออาจจะมีน้อยนี่อาจจะเป็นข้อได้เปรียบ!

ในขณะคิดแบบนั้นก็ส่งความคิดไปยังสามปีศาจเฒ่าที่ยังไม่โจมตีแต่ซ่อนตัวอยู่ไม่มีใครมองเห็น แผนการของชั้นส่งไปในหัวคิดพวกเขา

……

ทางด้านเมืองหลวงฟิโอน่า… มีคนมากมายที่กำลังเริ่มต่อสู้

“พวกปีศาจมันยกกำลังมาโจมตี อย่าให้มันกดขี่ข่มเหงพวกเรา ฆ่ามัน ฆ่าให้หมด! ด้วยประสงค์ของพระเจ้าเราต้องชนะ”

เสียงปลุกกำลังใจดังก้องกังวานตอบรับด้วยเสียงโห่ร้องบ้าคลั่ง.. แต่แน่นอนว่าการต่อสู้ต้องเป็นที่ปีศาจได้เปรียบเพราะคนเยอะกว่า

แต่คนในอาณาจักรฟิโอน่าอยู่ใกล้แดนปีศาจที่สุดจึงมีความแค้นกับแดนปีศาจมาก และสามารถต่อสู้กับปีศาจได้เช่นกัน!

บนโครอสเซี่ยมผู้คนหวาดผวา พระราชาใบหน้าบิดเบี้ยว

“มันทำไมยกกองทัพมามากมายขนาดนี้?”

นี่คือสิ่งที่พระราชาสงสัย… ก่อนจะหันไปหาองค์หญิงโอลิเวีย (องค์หญิงโรคจิตนะ เผื่อใครลืมชื่อ)

“โอลิเวีย รีบไปค้นหาผู้กล้ากลับมา! ติดต่อไปถึงอาณาจักรข้างเคียงเพื่อขอความช่วยเหลือ ส่งข่าวไปบอกพวกศาสนจักรด้วยมันคงไม่อยู่เฉยแน่ๆ”

“รับทราบ”

หลังจากนั้นโอลิเวียก็หายตัวไป.. ไม่ใช่การเคลื่อนที่แต่เธอหายตัวไปโดยสิ้นเชิงกลายเป็นแสงกระจายออกไปทันที

“ตะวันจันทราเทเลพอร์ต” นั่นคือทักษะส่วนตัวของเธอ ทักษะที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง.. ตราบที่ในโลกนี้ยังมีแสงตะวันและจันทราดำรงอยู่

เธอก็สามารถปรากฏได้ทุกๆ ที่ภายใต้แสงที่สาดส่องลงมา ระยะขอบเขตไม่จำกัดไม่ใช้มานาสักนิด ใช้แค่เลเวล

…..

ชั้นลิลิซเห็นสิ่งที่เกิด พยายามจะไปช่วยแต่ร่างกายไม่ขยับ.. มันไม่ใช่ชั้นแต่เป็นบางอย่างไม่ขยับ.. เหมือนกำลังขัดขืนและพยายามหลบหนี

นั่นคือหอกในตัวชั้น.. มันพยายามจะบอกชั้นว่าตอนนี้ชั้นไม่ใช่คู่มือของพวกเขา แต่โรสเธอกำลังสู้อยู่ชั้นจะหนีไม่ได้!

จนในที่สุดหอกเล่มนั้นก็ปรากฏตรงหน้าชั้น เหมือนบอกว่าพวกมันต้องการหอกนี้.. ถ้าเธอไปหาเหมือนเอาหอกไปถวายแน่ๆ

หอกบอกชั้นแบบนี้.. แต่โรสเธอสู้อยู่.. จนสุดท้ายหอกก็ได้แต่ไม่ขัดขืน.. ชั้นจับหอกและพลังของชั้นพุ่งทะลวงขึ้นจนแข็งแกร่งมากกว่าเดิม

…..

คนห้าคนพุ่งมาที่ชั้นด้วยความเร็วสูงแต่ละตัวหน้าตาไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่.. งั้นลองเวทระดับที่เหนือกว่าเวทระดับสูงแล้วกัน

“พิภพแดนเทพ!!”

ชั้นร่ายเวทในใจก่อนที่จะพูดออกมาชี้นิ้วขึ้นฟ้า มานาเกือบหนึ่งในห้าส่วนถูกดูดออกไปในชั่วพริบตานั้น เมฆสีทองพลันปรากฏออกมา

ปกคลุมจนสุดลูกหูลูกตา! แรงกดดันทับลงมาทำให้หน้าคนทั้งห้าเปลี่ยนสีหยุดการชะงัก

“นี่คือเวทระดับที่เหนือกว่าระดับสูง เวทรูปแบบดินแดน!”

เสียงของชั้นดังก้อง ก่อนจะมีปราสาทขนาดใหญ่พุ่งลงมาจากเมฆสีทอง เป็นปราสาทสีทองชี้หัวปราสาทลงพื้น พร้อมกับเมืองมากมายนับไม่ถ้วนโผล่พ้นออกมา

ด้านล่างมีพื้นดินเมืองปกติ.. แต่ตอนนี้ด้านบนก็มีเมืองสีทองที่ราวกับจะตกลงมาทุกเมื่อ ทุกคนตกตะลึง

เวทระดับเหนือสูงสุด

ด้านล่างมีแรงดึงดูดลงเบื้องล่าง ด้านบนราวกับมีแรงดึงดูดเมืองให้อยู่ติดกับเมฆสีทอง คนละขั้วชัดเจน..

ชั้นหัวเราะออกมา.. พร้อมกับร่างของห้าคนกลายเป็นทองคำและถูกดูดเข้าไปในเมืองสีทองทันที.. มันเกิดขึ้นอย่างเรียบง่ายและรวดเร็ว

ภาพนี้ทำเอาทุกคนอ้าปากค้าง เอ่อ.. นี่แค่เวทระดับเหนือสูงสุดนะ พวกนาย..