บทที่ 51 – โรสกับการก็อปวาง(?)
ชั้นเดินมาถึงหลุมลึกที่เป็นทางซึ่งลากยาวกินพื้นที่ไปประมาณ 1 ใน 3 ของทวีปแห่งนี้.. ใครทำกันนะ ช่างเลวร้ายจริงๆ
ชั้นเองแหละ.. เฮะๆ ถ้าจะบอกว่านี่เคยเป็นแดนปีศาจมาก่อนเมื่อไม่กี่วันก่อน จะเชื่อยากมาก พูดตามตรง
ชั้นยิ้มแห้งๆ ก็ลอยเข้าไปในดินแดนปีศาจอย่างเร่งรีบ คิดว่าต้องรีบทำอะไรหลายๆอย่างแล้ว ถ้าไม่ทำการหยุดเวลานานๆจะไม่ดีเอา
ก็เพราะทุกอย่างหยุดนิ่งเลยนะ ก็สบายดีอยู่หรอก แต่คุณเทพจะว่าเอา ก็เลยต้องรีบหน่อยแหกกฎธรรมชาติเกินไป
ที่ชั้นจะทำก็คือช่วยแดนปีศาจแห่งนี้ เหตุผลไม่ต้องถามนะนั่นเป็นเพราะว่าหนังสือไงล่ะ
เอ่อ.. อันที่จริงเพราะหมัดของชั้นอาจจะทำให้คนจำนวนมากตายไปนี่น่า ถ้าเป็นแบบนั้นชั้นไม่เลวสุดๆเหรอ
ใช่เพราะงั้นไม่ใช่แค่ช่วยพื้นดินแดน แต่ต้องเอาทุกคนกลับมาด้วย แต่นี่มันค่อนข้างแหกกฎธรรมชาติไปหน่อย
อีกอย่างการที่ชั้นจะทำแบบนี้ ได้ก็คือการเปลี่ยนแปลงอดีต แต่จะเปลี่ยนแปลงอดีตแล้วเกิดย้ายไทม์ไลน์ขึ้นมานี่มันจะแย่นะ
ไม่ต้องการเป็นเหมือนสไตน์เก* หรอกนะติดอยู่ในวังวนอะไรสักอย่างน่ะ เพราะงั้นชั้นจะต้องทำโดยไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆต่อธรรมชาติ
อ่า กำลังคิดว่าชั้นจะทำอะไรซับซ้อนอย่างย้อนเวลา แก้ไขอดีตหลอกกฎเกณฑ์อะไรแบบนั้นล่ะสิ ไม่ใช่ๆ
ตอนนี้ชั้นมีความสามารถควบคุมเวลาโดยสิ้นเชิง ชั้นจะทำอะไรก็คอยดูเอาแล้วกันนะ
ชั้นยื่นมือไปข้างหน้าแล้วก็ใช้ความสามารถควบคุมเวลา ตัดช่วงเวลาตรงนี้ออกไป ซึ่งทันทีที่ทำแบบนี้
ปริภูมิและเวลาของแดนปีศาจก็ถูกแยกออกจากด้านนอกทันที
“อืมต่อไปก็ … ลิต้ารออยู่นี่นะ”
“อืม!”
พอชั้นพูดเสร็จก็ก้าวเดินหนึ่งก้าวในตอนนั้นเองภาพรอบร่างของชั้นก็ถูกย้อนทวนกลับไปมากมายนับไม่ถ้วนแต่เวลาต่อมาก็หยุดลง
และเหนือน่านฟ้าตอนนี้ตัวชั้นกำลังบินกลับไปยังเมืองฟิโอน่า ชั้นก็ยกมือขึ้นอีกครั้งและทำเหมือนเดิมคือตัดช่วงเวลาและพื้นที่ออกไป
และตั้งแต่ช่วงเวลานี้จนไปถึงตอนที่ชั้นมาแดนปีศาจพร้อมกับลิต้าก็ถูกตัดออกไปจากโลกนี้ กล่าวให้ถูกคือตรงนี้คือความว่างเปล่า แต่มันไม่แผ่ลุกลามนั่นเอง
“เอาล่ะ ต่อไปก็…”
ชั้นพึมพำแล้วก็เปิดกุญแจเข้าไปใน ‘The End’ ซึ่งภายใน ‘The End’ มีเพียงความว่างเปล่าไร้ที่สิ้นสุดก็จริง
แต่มันก็แพร่อยู่ในทุกสรรพสิ่งทุกๆโลกคู่ขนานนั่นเอง! พอชั้นเข้ามาก็ออกไปแต่เป้าหมายคราวนี้ไม่ใช่โลกเดิม แต่เป็นโลกคู่ขนาน!
และเมื่อเปิดออกไปก็เป็นที่เดิมเวลาเดิม แต่ทว่าในโลกคู่ขนานนี้เหมือนกับว่าไม่มีตัวตนของชั้นดำรงอยู่มาตั้งแต่ต้น
ชั้นจึงเพียงก๊อบปี้ช่วงเวลาและพื้นที่ในโลกคู่ขนานนี้ โดยเริ่มตั้งแต่เวลาเดิมที่ชั้นเคยตัดไปในคู่ขนานหลักที่ชั้นอยู่
พอก๊อบปี้ตั้งแต่ตอนนี้เสร็จก็ข้ามเวลาไปกก๊อบปี้ในอนาคตที่ชั้นเคยตัดทิ้ง พอทำทุกอย่างเสร็จก็กลับโลกคู่ขนานเดิม
และวางลงในช่วงเวลาที่ถูกชั้นตัดไปตอนแรก.. สรุปง่ายๆเลย เอาง่ายเสียยิ่งกว่าง่ายนะ
คือคัดลอกวางฉบับคัดลอกวางบนความจริงของแท้นี่เอง .. ใช่มันแค่นั้นไม่มีไรมาก อืม ไม่มีไรมากจริงจริ๊งๆ
แค่นี้ก็ถือว่าชั้นช่วยทวีปได้แล้วนะ แต่ก็นะเพราะพลังของชั้นเลยลากเอาจอมมารน้อยมาด้วย ไม่สิ.. จะพูดให้ถูกก็คือ คัดลอกจอมมารน้อยมาด้วย
ตามทั่วไปแล้วจะดำรงอยู่พร้อมกันในโลกเดียวกันไม่ได้เพราะทั้งสองคือคนเดียวกันอาจทำให้โลกนี้ย่อยยับ แต่มีหรือชั้นจะไม่คาดไว้
เพราะว่าตัวตนของลิต้านั้นไม่ใช่จอมมารอีกต่อไปแล้ว ถึงแม้จะมีต้นกำเนิดเดียวกัน แต่ลิต้าก็นับว่าถือกำเนิดจากชั้นช่วยคืนชีพขึ้นมา
ทำให้ตัวตนเดียวกันแต่ก็แตกต่างกัน แน่นอนว่าถ้าเจอกันคงไม่ดีอาจจะกลายเป็นดอปเปอร์แกงเงอร์[1] ที่ต้องตายไปก็ได้
แต่แค่ไม่เจอก็พอแล้วนี่ .. ใช่..ผลลัพธ์ของการกระทำครั้งนี้คือต้องเอาลิต้าเดินทางไปกับชั้นด้วยนั่นเอง
ถามว่าทำไมไม่ไปหยุดตัวเองหรือห้ามตัวเองในอดีตเลยล่ะ…นั่นเป็นคำถามที่ไร้สาระมาก เพราะแค่ควบคุมเวลาไม่ได้ควมคุมกฎธรรมชาติและความจริง
เอ่อ… แล้วก็ชั้นไม่มีความสามารถพวกนั้นหรอกนะ แล้วก็สร้างไม่น่าจะได้นะ! ไม่น่าจะได้จริงๆ!
ขณะแก้ตัวก็กลับไปหาลิต้าและลิลิซ พอลิต้าเห็นชั้นก็ตาลุกวาว
“ว้าว มะม๊า นี่เป็นฝีมือมะม๊าสินะ!”
ลิต้าพูดแล้วมองไปยังดินแดน เอ๋…. แปลกแฮะ ตามปกติต้องจำไม่ได้สิ เพราะช่วงเวลาและพื้นที่ถูกเปลี่ยนไปแล้ว เพราะงั้นต่อให้เห็นทวีปนี้ย่อยยับยังไง
เมื่อเปลี่ยนช่วงเวลามันก็ต้องเปลี่ยนสิ เพราะไม่ได้ก็อปวางแค่พื้นที่นี่น่า! แต่เป็นช่วงเวลาด้วยนะ
“หรือว่า…”
ชั้นมองไปที่ลิต้าอย่างแปลกใจ.. ไม่ใช่ว่า.. เธอเหนือเวลาไปแล้วนะ…? ไม่ๆ แค่ฝึกควบคุมเวลายังพอทำเนาแต่เหนือเวลานี่ค่อนข้าง..
อืม.. ช่างมันละกัน
“มะม๊า ?”
“อืม.. ใช่ฝีมือชั้นเอง”
“ว้าว มะม๊าสุดยอดไปเลย!”
อืมก็ไม่มีอะไรต้องปิดบัง ก็เลยตอบไปลิต้าจึงมองชั้นด้วยตาลุกวาว และเหมือนมีปณิธานอยากลองทำดูบ้าง..
เอ๋.. แบบนั้นคงไม่ดีนะ คิดไปคิดมาเลยเตือนสักหน่อย
“ลิต้าจะทำแบบนี้เล่นไม่ได้นะ ต้องโตกว่านี้ก่อน!”
“อื้อ เข้าใจแล้วมะม๊า!”
ชั้นพยักหน้า โตในที่นี้ชั้นหมายถึงสมองนะเพราะอายุลิต้าก็เยอะแล้วนี่น่า รอให้เข้าใจกฎแห่งเวลาก่อนเหอะ เดี๋ยวโลกจะปั่นป่วนเอา..
…….
ซึ่งเธอก็บอกไปแบบนั้น โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เรื่องเลยว่าตัวเองได้แหกทุกกฎไปแล้วนอกจากจะข้ามโลกในช่วงเวลาที่แอรีสอยู่
ย้อนเวลา หยุดเวลา คัดลอกวาง.. ซึ่งในสายตาของเหล่าเทพนั้นสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่าเกณฑ์มาตรฐานของนางฟ้า(Angel) ไม่มีทางทำได้อย่างแน่นอน
และความผิดทั้งหมดจึงเป็นของแอรีส
…..
เวลาเดียวกันในแดนปีศาจที่โรสมาขโมยเอาเรื่องของแม่มดส่วนหลังได้แล้วก็แอบออกไป มีอเล็กเซียนั่งอยู่บนบัลลังก์!
ในมือถือหอกอยู่.. นั่นคือหอกวารีพิชิตสวรรค์เพียงหนึ่งเดียวในห้าศาสตราที่สามารถควบคุมวารีได้ดีที่สุด!
ไม่สิ.. ถ้าจะให้พูดคือเป็นอันที่สอง ซึ่งเห็นชัดว่าในอีกโลกนั้นเมื่อไม่ตัวตนของโรส อเล็กเซียจึงได้หอกมาอย่างสมบูรณ์แบบ!
แม้หอกจะเลือกเจ้านายด้วยตัวเอง แต่เมื่อเจอบุคคลที่มีสายเลือดปีศาจทุกตัวไหลเวียนในตัว เป็นธรรมดาที่มันจะเลือกสายเลือดสักสายเลือดที่มากกว่าร้อยนี่แน่นอน!
ใช่.. ผู้ถือครองในตอนนี้คืออเล็กเซีย.. ส่วนสเตตัสนั้นมีมากขึ้นมหาศาล จินตนาการได้ว่าลิลิซยังสามารถทำให้โรสถอยหลังแม้จะเป็นคนธรรมดาที่ได้หอก
แต่นี่คือจอมมาร! เกรงว่ามนุษย์คงไม่ใช่คู่ต่อสู้นางอีกต่อไป
เบื้องหน้าคือบุคคลที่โรสได้เคยกำจัดไปจนหมดสิ้น คุกเข่าคำนับอเล็กเซีย นางมีสายตาที่เย็นเฉียบแล้วกล่าวขึ้น
“เตรียมตัว… ทำลายล้างศาสนจักร!!”
“ในที่สุด…ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง!!”
นางกล่าวด้วยตาแดงก่ำด้วยความรู้สึกมากมาย ซึ่งเรื่องเหล่านี้โรสเองก็ไม่ทราบว่า หากไม่ใช่เพราะลิลิซและตัวเองไปขัดขวาง หอกคงตกในมืออเล็กเซียนั่นเอง!
……………
……
[1] Dopperganger เป็นความเชื่อ โดย doppel มีความหมายเดียวกับคำว่า double ในภาษาอังกฤษหรือแปลได้ว่า “ซ้ำสอง” ส่วนคำว่า gänger หมายถึง “goer” มีคำเรียกอีกอย่างว่า evil twin (แฝดปีศาจ) หรือ bilocation (การปรากฏตนในสองสถานที่) ซึ่งมีที่มาจากเรื่องเล่าขานพื้นบ้านของเยอรมัน
