ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1014

ในเวลานี้เซียวไห่หลงพูดอย่างเจ็บปวดว่า : “ผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แค่รู้สึกว่าปวดท้อง……”
เพิ่งจะพูดมาถึงตรงนี้ ทันใดนั้นเซียวไห่หลงก็รู้สึกถึงความรุนแรงที่เพิ่มขึ้น มากกว่าเมื่อตะกี้นี้เป็นเท่าตัว และความบ้าคลั่งก็พุ่งออกมาด้วยความเร็วสุดตัว
ตามมาด้วย ได้ยินเสียงการบีบตัว ทันใดนั้นก็กระจายกลิ่นเหม็นเน่าที่รุนแรงไปทั่วห้องนั่งเล่น
เซียวฉางเฉียนมองไปที่ใต้ก้นของเซียวไห่หลงแวบหนึ่ง พบว่ามีสีน้ำตาลดำหนืดๆรั่วซึมออกมา อุทานออกมาว่า : “ชิบหายแล้วไห่หลง ทำไมลูกถึงได้ขี้ใส่กางเกงล่ะ！”
“ห๊ะ？！” ทุกคนต่างก็มองไป
แค่มองก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไร！
จู่ๆที่ก้นของเซียวไห่หลงก็มีสิ่งที่น่าขยะแขยงรั่วซึมออกมา
นายหญิงใหญ่เซียวพูดด่าอย่างกระหืดกระหอบว่า : “ไอ้เหี้ยเล่นอะไรเนี่ย โซฟานี้นำเข้ามาจากอิตาลีนะ！”
เซียวไห่หลงก็ตกใจหมดเลย โพล่งพูดออกมาว่า : “ผม……ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็แค่รู้สึกปวดท้องมาก ปวดท้องมากๆๆ แล้วก็อยากผายลมตด ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้……”
เซียวเวยเวยถามอย่างประหลาดใจว่า : “พี่ ตอนที่พี่บดยาถ่าย ได้สูดดมผงของยาถ่ายเข้าไปในจมูกแล้วหรือเปล่า？”
“เปล่านะ！” เซียวไห่หลงแสดงท่าทางที่แย่มากๆออกมา
นายหญิงใหญ่เซียวที่กำลังจะด่าทอเขา ทันใดนั้นก็เอามือจับที่หน้าท้อง พูดโอ๊ยออกมา โพล่งพูดว่า : “เกิดอะไรขึ้นเนี่ย？ฉันก็ปวดท้องจะตายอยู่แล้ว ไอ้หยา ไอ้หยา ไม่ได้การแล้วไม่ได้การแล้ว……”
ตอนที่นายหญิงใหญ่พูดนั้น ยื่นมือไปจับท้องของตัวเองไว้ สรุปเพราะว่ากล้ามเนื้อเกร็งกะทันหัน ก็ล้มลงกับพื้นเลย
“แม่！” เซียวฉางเฉียนเห็นแม่ล้มลงไป ก็รีบลุกขึ้นไปช่วยประคองเธอ ผลสรุปเมื่อลุกขึ้นเร็วเกินไป ก็รู้สึกราวกับว่ามีมีดหลายๆเล่มมาทิ่มแทงอยู่ที่หน้าท้องยังไงอย่างนั้น ทุกข์ทรมานมาก
ตามมาด้วย เขาก็รู้สึกท้องไส้ที่ปั่นป่วนแบบนั้นในท้อง ตามมาด้วยรู้สึกร้อนชื้นในกางเกงไปชั่วขณะ！
แย่แล้ว！
ตัวเองก็ขี้ใส่กางเกงแล้ว！
นี่……
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？！
ในเวลานี้นายหญิงใหญ่เซียวนอนบนพื้น กลิ้งไปกลิ้งมาอย่างเจ็บปวด พูดบ่นในปากว่า : “โอ๊ยโอ๊ย ฉันเจ็บจนจะตายอยู่แล้ว จะตายแล้วจะตายแล้ว！”
พูดจบ นายหญิงใหญ่ก็อาเจียนครู่หนึ่ง อาหารที่กินเข้าไปในท้องล้วนแต่อ้วกออกมาหมดแล้ว
ตามมาด้วย รู้สึกว่าไม่สามารถควบคุมช่องท้องได้แล้ว ทันใดนั้นก็ขี้ใส่กางเกงเลย……
นายหญิงใหญ่เซียวทั้งพ่นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ ทั้งร้องไห้เรียกหาพ่อแม่ : “รีบโทรหารถฉุกเฉิน รีบโทรหารถฉุกเฉินสิ……”
เซียวเวยเวยที่กำลังหยิบโทรศัพท์ออกมา สรุปว่าก็ปวดท้องอย่างเหลือทน พูดเสียงโอ๊ยแล้วนิ่งลงไปบนโซฟาเลย ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว
แม้ว่าเฉียนหงเย่นจะมีอาการช้าที่สุด แต่ก็เริ่มมีอาการอาเจียนและท้องเสีย
ทั้งห้องนั่งเล่นไม่สามารถเอาไว้ได้อีกเลย ส่งกลิ่นเหม็นเน่ากว่า น้ำส้วมตามข้างทางอีก！
ใต้ก้นของเซียวไห่หลงล้วนแต่เป็นอุจจาระทั้งนั้น อยากจะดิ้นรนเปลี่ยนไปนั่งที่ที่สะอาด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีเรี่ยวแรงเลย ทำได้เพียงมีสีหน้าที่โศกเศร้า ขมวดคิ้วเข้ามากันอย่างทรมาน พูดถามว่า : “คุณย่า คุณทำเกี๊ยวไม่สะอาดหรือเปล่า！”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดอย่างอ่อนแรงว่า : “เป็นไปไม่ได้ กุยช่ายสดใหม่ เนื้อหมูก็สดใหม่ ไข่ไก่ก็สดใหม่ จะมีปัญหาได้อย่างไรกัน？”
ริมฝีปากของเซียวเวยเวยเริ่มเป็นสีม่วงแล้ว พูดอย่างสั่นๆว่า ： “คุณย่า ในท้องของหนูรู้สึกเหมือนมีมีดมาเฉือนยังไงอย่างนั้น คงจะไม่ตายที่นี่หรอกมั้งคะ……”
เซียวฉางเฉียนพูดอย่างกัดฟันว่า : “ผมจะโทรไปที่ 120 พวกคุณจะต้องอดทนไว้นะ！”
————