ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1062

ดังนั้นคนตระกูลอู๋ก็คิดว่า เวลาต่อจากนั้น น่าจะเป็นช่วงที่ราชาบู๊ทั้งแปดกำลังชิงตัวคนมาได้แล้ว พวกเขาก็เลยไม่กล้าโทรไปรบกวน
พอเห็นว่าเวลาก็ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้ว นายท่านอู๋วางแผนไว้ ราชาบู๊ทั้งแปดมีพลังแข็งแกร่ง ชั่วโมงเดียวน่าจะฆ่าฝ่ายตรงข้ามตายหมดแล้ว จากนั้นก็ช่วยตัวสองพ่อลูกตระกูลเว่ยออกมาได้แล้ว
จากนั้นเขาก็พูดกับอู๋ตงไห่ว่า “ตงไห่เอ้ย โทรหาคุณฟ่านหน่อยสิ ถามพวกเขาว่าจัดการไปถึงไหนแล้ว”
“ได้ครับ！” อู๋ตงไห่รีบพยักหน้า แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาฟ่านหลินยวน
โทรศัพท์ก็รอสายตั้งนาน แต่ไม่มีคนรับ
เขาก็พูดกับนายท่านอู๋ว่า “พ่อครับ ไม่มีคนรับสาย หรือว่าจะกำลังจัดการอยู่? ”
นายท่านอู๋ก็พยักหน้า “อาจจะใช่ งั้นพวกเราก็อดทนรอกันก่อน”
หลังจากนั้น10นาที นายท่านอู๋ก็พูดว่า “ตงไห่ โทรหาคุณฟ่านอีกทีสิ！”
อู๋ตงไห่ก็รีบทำตามคำสั่ง
แต่ตอนนี้ก็ยังติดต่อไม่ได้เหมือนเดิม
นายท่านอู๋ก็ขมวดคิ้วพูดว่า “มันแปลกๆแล้ว พลังของพวกเขา จะยืดเยื้อยาวนานขนาดนี้เลยหรือ? ก็แค่พวกบอดี้การ์ดเท่านั้น สำหรับพวกคุณฟ่านแล้ว ไม่ต้องพูดถึงเลย พ่อยังจำได้ ตอนที่ต่อสู้ไปทั่วสารทิศในปีนั้น คุณฟ่านตามพ่อเข้าไปกวาดล้างรังของฝ่ายตรงข้าม สู้กับ20กว่าคน แต่ภายในชั่วธูปก้านเดียว คุณฟ่านก็จัดการจนราบคาบ พลังนี้ไม่ใช่คนธรรมดาจะนึกถึงได้”
อู๋ตงไห่ก็ปลอบใจว่า “พ่ออย่าเพิ่งรีบร้อนไปครับ ภูเขาฉางไบค่อนข้างกันดาร สภาพอากาศก็หนาวเย็น แถมที่นั่นยังตัดขาดกับโลกภายนอก อาจจะเกิดปัญหาอะไรบ้างเล็กน้อยครับ”
นายท่านอู๋ก็พยักหน้าเบาๆ “งั้นก็รอหน่อยก็แล้วกัน！”
ผ่านไปอีก10นาที นายท่านอู๋ก็เร่งอีก “ตงไห่ โทรไปอีก！”
อู๋ตงไห่รีบทำตาม แต่ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ครั้งนี้นายท่านอู๋ก็ร้อนรนไปใหญ่ เขาเริ่มคิดว่าสถานการณ์มันเริ่มแปลกๆ เข้าไปมากแล้ว
จากนั้น เขาเร่งให้อู๋ตงไห่รีบโทรหาฟ่านหลินยวนอีก
โทรศัพท์ของฟ่านหลินยวนติดต่อไม่ได้ เขาก็เลยให้อู๋ตงไห่โทรหาราชาบู๊ทั้งแปดคนอื่นๆ
แต่โทรศัพท์ของราชาบู๊ทั้งแปดคนอื่นๆ ก็ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน
พูดง่ายๆ ก็คือ โทรติด แต่ไม่มีคนรับสาย
เกือบชั่วโมงที่ติดต่อราชาบู๊ทั้งแปดไม่ได้เลย นี่ทำให้คนตระกูลอู๋ทุกคนเริ่มใจเสีย
ราชาบู๊ทั้งแปด จะหายตัวไปได้อย่างไรกัน? มันไม่น่าเป็นไปได้！
ต่อให้ราชาบู๊ทั้งแปดเจอคู่ต่อสู้ที่เก่ง แต่จากพลังของพวกเขาแล้ว ไม่มีทางที่จะหนีออกมาไม่ได้
เพราะถึงอย่างไรหลายชั่วโมงก่อนหน้านี้ 16คนที่เดินทางไปภูเขาฉางไบ ยังมี1คนที่หนีรอดออกมาได้เลย
คนพวกนั้นล้วนเป็นคนฝีมือธรรมดาๆ ถนัดใช้ปืน ส่วนมากถนัดเตะต่อย ไม่ใช่ปรมาจารย์นักต่อสู้อะไร
ไม่มีเหตผลที่ยอดฝีมืออย่างราชาบู๊ทั้งแปด จะไปแล้วหนีกลับมาได้
นายท่านอู๋ก็กังวล ลมหายใจก็ผิดปกติไป
เขาจับมือของอู๋ตงไห่อย่างแน่น สีหน้าขาวซีด แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ไม่ได้การแล้ว ครั้งนี้มันแปลกๆ ”
อู๋ตงไห่ได้แต่ปลอบใจว่า “พ่อครับ ไม่ต้องกังวลไปนะครับ อดทนรออีกหน่อย！”
นายท่านอู๋ก็ตั้งใจพูดอย่างจริงจังมาก ว่า “คุณฟ่านเขาติดตามพ่อมาหลายปี ไม่เคยเกิดสถานการณ์แบบนี้มาก่อน ดังนั้นครั้งนี้มันแปลกไปจริงๆ พ่อมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา！”
————