ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1105

หลังจากที่หวังเจิ้งกางเสนอราคา 1.1 พันล้าน ฉินกังคิดว่าเขาต้องหาวิธีการอะไรสักอย่างไม่งั้นเขาก็คงต้องพลาดยาอายุวัฒนะนี้ไปแน่
ด้วยเหตุนี้เขาจึงกัดฟันพูด “ในเมื่อพี่หวังให้ 1.1 พันล้าน งั้นผมให้ 1.2 พันล้าน”
หลี่ไท่หลายไม่ได้รู้สึกแยแสอะไรมากนัก ตัวของเขาเองถ้าเทียบกับฉินกางกับหวังเจิ้งกางนั้นมีเงินมากว่า ดังนั้น 1.2 พันล้านก็ดี 1.5 พันล้านก็ดี
สำหรับเขาแล้วไม่ได้แตกต่างกันเท่าไร
แต่ยาอายุวัฒนะนี้จะต้องเป็นของเขาเท่านั้น
ด้วยอย่างนี้เขาจึงพูดอย่างไม่แยแสว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ งั้นผมให้ 2 พันล้าน”
ทันทีที่พูดออกไป สถานการณ์ก็เดือดเป็นไฟ
จาก 1.2 พันล้านถึง 2 พันล้าน นี่เป็นการประมูลที่ประหลาดและใช้เงินเยอะที่สุดเท่าที่ทุกคนเคยพบ
เงินสด 2 พันล้านคือแนวคิดอะไร? ถ้าหนึ่งเดือนมีเงินติดกระเป๋า 10 ล้าน อย่างนั้น 2 พันล้านใช้เวลาเกือบ 17 ปี
ถ้านำเงิน 2 พันล้านฝากเข้าธนาคาร คิดดอกเบี้ย 5% ต่อปี ดอกเบี้ยรายปี 100 ล้าน
คิดอย่างนี้ ดอกเบี้ยเดือนละกว่า 8 ล้าน
นี่เป็นตัวเลขของคนปกติหรือ เกรงว่าแม้แต่คนรวยก็ยังไม่อาจจินตนาการได้เลย
แต่สำหรับมหาเศรษฐีอย่างหลี่ไท่หลาย นี่เป็นทรัพย์สินเพียงหนึ่งในยี่สิบสามสิบเท่านั้น
หลี่ไท่หลายต่อสู้มาครึ่งชีวิต หาเงินเพื่อแบ่งปัน เพื่อชีวิตตัวเองที่ดีขึ้นง่ายขึ้น ดังนั้นสำหรับเขาใช้เงิน 2 พันล้านซื้อยาอายุวัฒนะเป็นสิ่งที่คุ้มค่ามาก
ตอนนี้ที่เขาเสนอราคานี้ออกมา เขาจึงไม่รู้สึกเจ็บใจแม้แต่นิด
แต่หวังเจิ้งและฉินกาง ณ ตอนนี้ ในใจลึกๆกลับรู้สึกหมดแรง
ภูมิหลังของสองคนนี้ ล้วนเป็นครอบครัวใหญ่ ทั้งตระกูลมีญาติสายตรงและญาติสายรองรวมๆแล้วกี่สิบคน นั่นก็เป็นหลายสิบปากท้องที่รอกินข้าว
ถ้าพูดถึงฉินกาง ตระกูลฉินทรัพย์สินน้อยกว่าหมื่นล้าน ถ้ากัดฟันใช้ 2 พันล้านก็คงจะไม่ได้ แต่ทรัพย์สินก็ไม่ได้เป็นของฉินกางเพียงคนเดียว ถ้าเขาใช้ 2 พันล้านซื้อยาอายุวัฒนะ เงินของตัวเองเพียงอย่างเดียวไม่พอแน่ จำเป็นต้องใช้เงินจากครอบครัวคนอื่นด้วย
ถ้าเป็นอย่างนี้ สมาชิกในตระกูลต้องคัดค้านเป็นแน่
อีกทั้งยาอายุวัฒนะยังมีเพียงเม็ดเดียว และไม่สามารถแบ่งให้ทุกคนได้
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงประสานมือหาหลี่ไทหลายอย่างช่วยไม่ได้ และกล่าวว่า “ประธานหลี่สมกับไม่ใช่คนธรรมดา ผมนับถือ”
สถานการณ์ของหวังเจิ้งกางก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉินกาง แม้กระทั่งถ้าพูดถึงความแข็งแกร่ง ตระกูลหวังยังอ่อนกว่าตระกูลฉิน 1 ขั้น
ยิ่งไปกว่านั้น หลานทั้งสองของตระกูลหวัง หวังเหวินเฟยกับหวังเหวินข่ายขุ่นเคืองเย่เฉิน สูญเสียคุณสมบัติที่ร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ป ทำให้ตระกูลหวังสูญเสียไปไม่น้อย
ดังนั้นเมื่อตระกูลหวังต้องเผชิญกับราคา 2 พันล้าน จึงทำได้เพียงถอยออกมา
ในสายตาไม่พบใครแข่งแย่งกับตนเองมาก่อน หลี่ไท่หลายถอนหายใจออกมา
แต่เขาไม่ได้หยิ่งผยองเลยสักนิด และไม่ได้แสดงออกถึงความสุข เขากลับหันไปทางหวังเจิ้งกางและฉินกางประสานมือขึ้นพูดอย่างถ่อมตัว “พี่หวัง พี่ฉิน ขอบคุณทั้งสองในความรัก คนจากตระกูลหลี่จะมาขอบคุณในวันหน้า！”
หวังเจิ้งกางและฉินกางพูดอย่างถ่อมตัวมาก “ประธานหลี่เกรงใจแล้ว ความแข็งแกร่งของประธานหลี่ไม่ธรรมดา พวกเราทั้งสองล้วนคาดไม่ถึง”
ผู้ชมทุกคนประหลาดใจอย่างมากกับความสัมพันธ์ระหว่างสามคนนี้
ยาอายุวัฒนะราคาเริ่มต้นที่ 150 ล้าน ถูกพวกเขาแข่งกันประมูลราคาถึง 2 พันล้าน แต่ทั้งสามคนนี้ไม่อารมณ์ร้อนโมโหหรือหน้าแดง ทุกคนล้วนก็มีลักษณะที่ดีงามของตระกูลใหญ่ ทำให้ผู้คนอดที่จะยกย่องไม่ได้
ตอนนี้ หลี่ไท่หลายมองไปที่เย่เฉินพูดด้วยความยินดีว่า “อาจารย์เย่ ในเมื่อไม่มีใครประมูลแข่งกับท่านหลี่แล้วนั้น งั้นยาอายุวัฒนะนี้ท่านหลี่ปิดการประมูล”
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ นำยาอายุวัฒนะส่งมอบให้แก่เขา พูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ยาอายุวัฒนะนี้ก็เป็นของท่านแล้ว！”
————