ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1115

ในเวลานี้เย่เฉินถือว่า ซ่งหวั่นถิงเป็นเพื่อนที่ดี จึงเต็มใจจะปกป้องความปลอดภัยของเธอ
เวลานี้ในใจลึก ๆ ของซ่งเทียนหมิง และซ่งหรงวี่สองพ่อลูกที่อยู่ด้านข้างกลับเดือดดาลแทบฆ่าคนได้แล้ว
พวกเขาสองพ่อลูกเฝ้ามองตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งมาหลายปีแล้ว จึงรับไม่ได้ที่ซ่งหวั่นถิงได้ครองตำแหน่งนี้
หากแต่สองพ่อลูกต่างก็รู้ดีอยู่ในใจ ถ้าพวกเขาต้องการได้ตำแหน่งทายาทกลับคืนมา ก็ต้องเริ่มการต่อสู้อันดุเดือด
เพราะฉะนั้น สำหรับเรื่องนี้จะไม่ลงมือนิ่งเฉยก็ได้ แต่หากลงมือแล้ว ก็ต้องชนะเท่านั้น
ในงานเลี้ยงวันเกิดครั้งนี้ ซ่งหวั่นถิงเป็นคนที่ประหลาดใจ และมีความสุขที่สุดในหมู่ผู้คนที่นั่นอย่างไม่ต้องสงสัย
ขณะนั้นลึกลงไปในหัวใจของซ่งหวั่นถิงมีแต่ความซาบซึ้งและความรักต่อเย่เฉินอย่างถึงจุดสูงที่สุด
ผู้หญิงฉลาดอย่างเธอจะไม่รู้ว่าเย่เฉินตั้งใจจะส่งยาอายุวัฒนะให้ตัวเองได้อย่างไร?
ใครที่สามารถใช้ประโยชน์จาก ยาอายุวัฒนะ? แน่นอนว่าเป็นชายชรา และชายที่ชรามาก
ปีนี้ตนเองอายุเพียง 26 ปี ยาอายุวัฒนะนี้ไม่มีประโยชน์กับตัวเอง ประโยชน์เพียงอย่างเดียว คือ ใช้มันเป็นของขวัญให้คุณปู่เท่านั้น
ยิ่งไปกว่านั้น คุณปู่หมกมุ่นกับ ยาอายุวัฒนะ หลังจากเขาเห็นเย่เฉินมอบยา ยาอายุวัฒนะ นี้ให้ตนเองอย่างง่ายดาย จึงตัดสินใจมอบตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งให้กับตัวเอง
ดังนั้นจึงสามารถพูดได้ว่า เย่เฉินช่วยตนเองในเรื่องนี้มากทีเดียว
ตอนนี้ซ่งหวั่นถิงกลายเป็นผู้นำตระกูลซ่งแล้ว ดังนั้นงานวันเกิดครั้งนี้จึงทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ขึ้นอีก
เมื่องานเลี้ยงจบลง คนใช้ของตระกูลซ่งก็นำเค้กวันเกิดก้อนใหญ่ออกมา
บนเค้กวันเกิดเต็มไปด้วยเทียน 26 เล่ม ขณะที่ในที่นั้นปิดไฟ ซ่งหวั่นถิงคนเดียวยืนหน้าเทียน แสงเทียนส่องสว่างสะท้อนใบหน้าอันสวยงามของเธอ เป็นเสน่ห์ดึงดูดใจหาที่เปรียบไม่ได้
สองมือของซ่งหวั่นถิงพนมหน้าหน้าอก หลับตา และขอพรที่ปรารถนาอย่างเงียบ ๆ
หลังจากนั้น เธอลืมตาขึ้น แล้วมองเย่เฉินด้วยสายตาแฝงด้วยความรักอันอ่อนโยน
ขณะนี้ เธอรู้สึกว่าเย่เฉินเป็นดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ในหัวใจของเธอ
เย่เฉินไม่สังเกตเห็นแววตาของซ่งหวั่นถิงที่มองมาที่ตนเอง
เมื่อปิดไฟ เธอตกอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเฝ้าสังเกตซ่งเทียนหมิง และซ่งหรงวี่พ่อลูกอย่างเงียบ ๆ ด้วยสายตาเหนือมนุษย์ของเขา
ขณะที่ไฟปิดลง สองพ่อลูกที่แสร้งทำสงบและยิ้มอยู่ สีหน้าของพวกเขาก็พลันบึ้งตึงเย็นชา และยิ่งดูชั่วร้าย
พวกเขาต้องระงับความเกลียดชังที่มีต่อซ่งหวั่นถิงต่อหน้าทุกคนอย่างยากเย็นเหลือเกิน
ดังนั้นเมื่อแสงไฟดับลง พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอดหน้ากากที่สวมเอาไว้
เมื่อแสงไฟก็สว่างขึ้น เสียงปรบมือก็ดังสนั่นไปทั่วเหมือนฟ้าร้อง
ซ่งหวั่นถิงตัดเค้กวันเกิดด้วยตัวเอง แล้วแบ่งออกเป็นสองชิ้น เธอส่งชิ้นแรกให้คุณปู่ ส่วนอีกชิ้นก็ส่งให้เย่เฉิน
หลังจากทุกคนกินเค้กกันแล้ว งานปาร์ตี้วันเกิดก็จบลง
งานเลี้ยงวันเกิดงานนี้กล่าวได้ว่าสนุกสนานทั้งเจ้าภาพและแขก
คนตระกูลซ่งคนอื่น ๆ ที่คิดจนเข้าใจเรื่องการสืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลซ่งของซ่งหวั่นถิง จึงไม่มีความคิดเห็นอะไร
มีเพียงซ่งเทียนหมิงและซ่งหรงวี่ พ่อลูกเท่านั้นที่โศกเศร้าใจ
พอลที่นั่งอยู่โต๊ะอื่นเห็นว่างานเลี้ยงจบลงแล้ว เขาเดินไปด้านหน้าของเย่เฉิน และกล่าวอย่างเคารพว่า “อาจารย์เย่ ฉันไปส่งคุณนะ”