ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 122 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(2)

บทที่ 122 บริษัทการก่อสร้างสิ้นเหอ(2)
หานเฉียงนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ขาทั้งสองของเขาพาดอยู่บนโต๊ะ ในมือถือโทรศัพท์ไว้ กำลังพิมพ์ข้อความจีบผู้หญิงหลายคนบนแอพโม่โม่(เป็นแอพจัดหาคู่รัก)
และในตอนนี้เอง มีเสียงข้อความเด้งขึ้นในโทรศัพท์ มีข้อความเข้ามาหนึ่งข้อความ
หานเฉียงรู้สึกหงุดหงิด เปิดข้อความอย่างไม่เต็มใจ เมื่อเห็นแผนการสัมภาษณ์ที่ฝ่ายบุคคลส่งมา
จากนั้น เขาขมวดคิ้วทันที แสดงสีหน้าตกตะลึง
หลังจากอ่านข้อความ เขายิ้มเยาะเย้ย หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแกว่งแล้วถามคนรอบข้าง “พวกคุณลองเดาสิว่าใครมาบริษัทสิ้นเหอ?”
โชฟาที่อยู่ข้างหน้าหานเฉียง มีชายหญิงคู่หนึ่งนั่งอยู่ พวกเขาคือถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัวมาเพื่อที่จะประจบหานเฉียง
ถังเจียนสวมเสื้อเกาะอกและกระโปรงสั้นรัดรูป ผมเป็นลอนขนาดใหญ่ หุ่นดีดูแล้วน่าหลงใหล เธอแคะเล็บไป และถามไปว่า: “ใครเหรอ? ”
“เย่เฉินกับเซียวชูหรัน” หานเฉียงพูดจบ เขาก็ส่งเสียง “ฮึ่ม” ยิ้มเย้ยหยาม “เซียวชูหรันมาสมัครงานที่บริษัทสิ้นเหอ มันแปลกจริง ๆ เลย”
หลิวเจี้ยนหัวกล่าวอย่างไม่ชอบใจ “เขามาได้ยังไง? ”
ถังเจียนกล่าว “เมื่อวันได้ยินเซียวชูหรันพูด เธอกับเย่เฉินคนไร้ประโยชน์ถูกขับไล่ออกจากตระกูลเซียวแล้ว เธอจึงต้องออกมาหางานทำอย่างแน่นอน”
หลิวเจี้ยนหัวอุทาน “หานเฉียง เมื่อวันไอ้คนไร้ประโยชน์มันยังเสแสร้ง ทำให้ผมกับถังเจียนถูกทำร้าย คุณต้องช่วยเราแก้แค้น!”
หานเฉียงกล่าวอย่างเหยียดหยาม “เมื่อก่อนผมก็ไม่ชอบขี้หน้าไอ้คนไร้ประโยชน์อยู่แล้ว ตอนนี้เมียของมันยังอยากจะมาสมัครงานที่บริษัทสิ้นเหอ? ฝันไปเถอะ! ”
พูดไป หานเฉียงก็จัดเสื้อผ้าตัวเองไปด้วย และพูดเบา ๆว่า “พวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อน ผมจะไปปฏิเสธเซียวชูหรันเดี๋ยวนี้ แล้วบอกให้เธอไสหัวออกไป! ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ถังเจียนกับหลิวเจี้ยนหัว ก็แสดงรอยยิ้มเย้ยหยัน มารอดูกันว่าเซียวชูหรันและเย่เฉินจะมีสีหน้าอย่างไร!
หานเฉียงเดินออกจากออฟฟิศ แล้วเดินตรงไปยังห้องสัมภาษณ์ทันที
ในห้องสัมภาษณ์ มีผู้สัมภาษณ์นั่งอยู่สามคน(ฝ่ายบุคคล) ซึ่งตอนนี้กำลังสัมภาษณ์เซียวชูหรันอยู่
“สวัสดีครับประธานหาน”
เมื่อผู้สัมภาษณ์ทั้งสาม(ฝ่ายบุคคล)เห็นหานเฉียงเข้ามา พวกเขาก็รีบลุกขึ้นและโค้งคำนับ
หานเฉียงแสร้งมองหน้าเซียวชูหรันแล้วอุทานด้วยเสียงประหลาดใจ “อั้ยหยา เป็นชูหรันนี่เอง คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ”
เซียวชูหรันก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันและกล่าวว่า “ไม่ได้พบกันนานเลยน่ะหานเฉียง”
หานเฉียงมองเซียวชูหรันอย่างเรียบ ๆ แวบหนึ่ง พยักหน้าแล้วยิ้ม “ใช่ ไม่ได้พบกันนาน”
หลังจากนั้นเขาก็บอกกับสามคนที่สัมภาษณ์ว่า “พวกคุณออกไปได้เลย เดี๋ยวผมจะเป็นคนสัมภาษณ์เอง”
“ประธานหาน แบบนี้ไม่ดีมั้งครับ?”
“มีอะไรไม่ดี หรือพวกคุณคิดว่าเรื่องสัมภาษณ์เล็ก ๆ แค่นี้ ผมไม่สามารถตัดสินใจได้?”
“ได้ครับ ประธานหาน!”
หานเฉียงเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทสิ้นเหอ คนสัมภาษณ์งาน(ฝ่ายบุคคล)ไม่กล้าล่วงเกินเขาแน่นอน จึงได้เดินออกไปจากห้องสัมภาษณ์งานทันที
เมื่อเซียวชูหรันเห็นเช่นนี้ รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก หานเฉียงทำแบบนี้หมายความว่ายังไง พวกเขาก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นที่เรียนด้วยกันมา หรือว่าเขาจะช่วยเธอหรือเปล่า?
“ชูหรัน ได้ยินมาว่าคุณมาสมัครงาน ผมจึงรีบเข้ามาทันทีเลย”
หานเฉียงกล่าว มองไปที่เซียวชูหรันอย่างสนใจ เขารู้สึกเสียดายในใจ เซียวชูหรันสวยและหุ่นดีมาก ดีกว่าผู้หญิงที่อยู่ในแอพโม่โม่(เป็นแอพจัดหาคู่รัก)มากมาย
เสียดาย ที่เธอดันเป็นผู้หญิงของเย่เฉินไอ้คนไร้ประโยชน์คนนั้น!
……