ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1233

เมื่อทานากะโคอิจิได้ยินประโยคนี้ จึงรีบกล่าวทันทีว่า “ท่านประธานวางใจได้ครับ ทานากะโคอิจิไม่มีทางเผยแพร่คำพูดของท่านแม้แต่น้อยอย่างแน่นอนครับ!”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างพอใจว่า “ตอนนี้บริษัทผลิตยาโคบายามียากระเพาะชนิดหนึ่ง ออกฤทธิ์ดีสุดๆ ยอดขายก็ดีมาก ตอนนี้กำลังขยายตลาดไปทั่วโลก คนจำนวนไม่มากก็น้อยในยุคปัจจุบันนี้ล้วนต้องมีอาการที่ส่วนกระเพาะ ดังนั้นพื้นที่ทางการตลาดของยาตัวนี้มันกว้างมาก เมื่อยาชนิดนี้ขยายไปทั่วโลก กำไรของทุกปีอย่างน้อยจะอยู่ที่หมื่นล้านดอลล่าร์สหรัฐ”
ทานากะโคอิจิอุทานอย่างตกใจ “แค่ยาชนิดเดียวเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าพื้นที่ทางการตลาดจะกว้างขวางได้ขนาดนี้?”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าว “นี่เป็นแค่การคาดการณ์ช่วงเริ่มต้นของฉันเท่านั้น ฉันได้ให้ห้องปฏิบัติการเวชภัณฑ์ของมหาวิทยาลัยโตเกียว วิเคราะห์และเปรียบเทียบยารักษาโรคกระเพาะของบริษัทผลิตยาโคบายาอีกทั้งยารักษาโรคกระเพาะของบริษัทอื่นๆในท้องตลาด ผลลัพธ์คือ ยากระเพาะเสี่ยวหลินดีที่สุด”
“ดังนั้น ยากระเพาะเสี่ยวหลินจะยืนหนึ่งในโลกนั้นเป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็ว อยากได้แม่ไก่วางไข่ทองคำได้นั้น ต้องเร่งมือให้เร็วที่สุด วิธีที่ดีที่สุดคือแต่งงานกับตระกูลเสี่ยวหลิน และลงหุ้นในบริษัทผลิตยาโคบายา”
“ถ้าอิโตะแต่งงานกับโคบายา ชิจิโร่ ฉันก็จะขอลงหุ้นบริษัทผลิตยาโคบายาอย่างน้อย20％ ถึงขั้น30％ของหุ้น ถึงตอนนั้นจะทำให้ตระกูลของเรามีกำไรกว่าหลายพันล้านต่อปี！”
ทานากะโคอิจิเข้าใจทันที “ท่านประธาน ความตั้งใจของท่าน ผมเข้าใจแล้วครับ！”
อิโตะทาเคฮิโกะส่งเสียงอืม แล้วสั่ง “ดังนั้น แกอยู่ที่จีน อยู่ข้างๆอิโตะ ต้องคิดหาหลากหลายวิธีจูงใจเธอ ต้องอยู่ข้างๆเธอ แล้วพูดถึงข้อดีของโคบายา ชิจิโร่ให้มากๆ ถ้าเธอตกลง ปีนี้หลังจากสำเร็จการศึกษาของมหาวิทยาลัยในช่วงฤดูร้อนแล้ว ก็รีบแต่งงานกับโคบายา ชิจิโร่ทันที ฉันจะถือเป็นความสำเร็จของแก ถึงตอนนั้น ฉันจะให้รางวัลแกห้าล้านดอลล่าร์！”
ทานากะโคอิจิมีความสุขที่สุด รีบกล่าวว่า “ประธาน ทานากะซังจะทำให้สุดความสามารถ ไม่มีทางให้ท่านผิดหวังแน่นอนครับ！”
อิโตะทาเคฮิโกะกล่าวอย่างพอใจ “ดีมาก ฉันจะโทรหาอิโตะเดี๋ยวนี้ ว่าวันนี้เธอต้องเจอโคบายา ชิจิโร่ให้ได้ หลังจากที่พวกเขาเจอกันเสร็จแล้ว แกต้องเป่าหู อิโตะให้มากๆ”
ทานากะโคอิจิรีบกล่าว “ได้ครับท่านประธาน！”
ขณะนี้ อิโตะเพิ่งจะวางมือถือลงได้ไม่นาน จึงเริ่มฝึกฝนอย่างเข้มงวดอีกครั้ง
แต่จากนั้นมือถือได้สั่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอหยิบมือถือขึ้นมาดู พบว่าที่แท้ก็เป็นท่านบิดาโทรเข้ามา จึงได้รีบรับสายแล้วกล่าวอย่างเคารพ “บิดา มิทราบว่าโทรมาหาหนูตอนนี้มีอะไรรับสั่งหรือเปล่าคะ？”
ในตระกูลใหญ่ของประเทศญี่ปุ่น แยกชนชั้นกันอย่างชัดเจน เด็กในครอบครัวธรรมดา จะเรียกพ่อว่าโอโดซัง โอกะซัง เหมือนกับเด็กของประเทศญี่ปุ่นที่เรียกพ่อแม่
แต่ ตระกูลใหญ่ที่เข้มงวดของประเทศญี่ปุ่น ลูกทั้งหมด ต้องเรียกพ่อของตัวเองว่าท่านบิดา ท่านมารดา
และ ปกติที่สื่อสารกับพ่อแม่ พูดเป็นภาษาพูดมากไม่ได้ ต้องใช้คำสุภาพให้เกียรติ โดยเฉพาะเด็กผู้หญิง หนึ่งในวิชาที่สำคัญที่สุดตั้งแต่เล็ก ก็คือเรียนรู้ความสุภาพชนชั้นสูงที่น่าเบื่อ
ถึงแม้อิโตะนานาโกะโตมาในกองเงินกองทอง แต่ตั้งแต่จำความได้จนถึงตอนนี้ ก็จำแต่กฏหยุมหยิมต่างๆนานาที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดในตระกูลใหญ่ ไม่กล้าแม้แต่ผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว
เสียงปลายสาย อิโตะทาเคฮิโกะถามเธอ “อิโตะ ได้ยินว่าวันนี้หนูชนะการแข่งขัน ยินดีด้วยนะ”
อิโตะนานาโกะรีบกล่าว “ท่านบิดา ผลการแข่งขันของวันนี้แค่16ต่อ8เอง เป้าหมายของอิโตะคือแชมป์! ขอท่านบิดากรุณารอหลังจากอิโตะได้แชมป์แล้ว แล้วค่อยแสดงความยินดีกับอิโตะนะคะ!”
————