ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1260

ดังนั้น เขาร้องไห้จนเสียงแหบแห้ง:”คุณครับ ฉันยินดีให้เงินคุณ! เงินจำนวนมาก! ฉันจะให้เงินออมทั้งหมดของฉันแก่คุณ ขอแค่ครั้งนี้คุณปล่อยฉันไปเถอะ!”
เย่เฉินยิ้ม:”ต่อให้คุณรวยแค่ไหน คุณจะรวยเท่าฉันเหรอ?”
ยามาโมโตะ คาซึกิรีบพูดว่า:”มีเงินเก็บเกือบ 100 ล้านดอลลาร์สหรัฐ ถ้าคุณยอมปล่อยฉันไป ฉันสามารถให้เงินทั้งหมดแก่คุณได้ ซึ่งเท่ากับอย่างน้อยห้าหรือหกพันล้านหยวน!”
อิโตะนานาโกะที่อยู่ข้างๆ ก็รีบพูดว่า:”คุณคะ ถ้าเป็นเรื่องเงิน ฉันจะให้ตัวเลขที่ค่อนข้างมากแก่คุณได้ ถ้างั้นฉันนะให้เงินคุณเพิ่ม 100 ล้านเหรียญด้วย คุณว่ายังไง……”
เย่เฉินมองไปที่ยามาโมโตะ คาซึกิ แล้วมองอิโตะนานาโกะ จากนั้นชี้ไปที่โคบายา ชิจิโร่ที่กำลังหวาดกลัวอยู่ข้างๆ แล้วพูดว่า:”พวกคุณทั้งสอง ถามไอ้เตี้ยนี้สิ ว่าฉันมีเงินเท่าไหร่”
ขาของโคบายา ชิจิโร่ยังคงสั่น และพูดตะกุกตะกักว่า:”เย่……คุณเย่ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าคุณมีเงินเท่าไหร่……”
“ไม่รู้?”เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้าอย่างนั้นก็บอกพวกเขาโดยตรงว่า แค่ตระกูลเสี่ยวหลินของคุณ เอาใจฉันมาเท่าไหร่แล้ว?”
โคบายา ชิจิโร่รีบพูดว่า:”คือ…… คุณยามาโมโตะ คุณอิโตะ แค่ตระกูลเสี่ยวหลินเอาใจคุณเย่ ก็หมื่นล้านแล้ว……”
“เท่าไหร่?”เย่เฉินขมวดคิ้ว:”ทำไมมันถึงกลายเป็นหมื่นล้านได้ล่ะ?”
โคบายา ชิจิโร่รู้สึกหวาดกลัว
อันที่จริง ทั้งตระกูลเสี่ยวหลินเอาใจเย่เฉินด้วยเงิน 11 พันล้านหยวน โคบายา ชิมาซาโอะคุณพ่อของเขาสั่งให้เอา 10 พันล้านหยวนให้เขาเมื่อยังมีชีวิตอยู่ เอาไปซื้อสิทธิบัตรสำหรับยา
ส่วนที่เหลืออีก 1 พันล้านมอบให้เขาเป็นการส่วนตัว เพื่อเอาไปฆ่าพี่ชายแท้ๆของเขาเอง
ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าเก็บ 1 พันล้านไว้ จึงบอกว่า 10 พันล้านไปเลย
เมื่อเห็นว่าเย่เฉินไม่พอใจมาก เขาทำได้เพียงกัดฟันพูดว่า:”ขอโทษ ขอโทษครับ……จู่ๆฉันก็รู้สึกประหม่านิดหน่อยและสับสนเล็กน้อย อันที่จริงตระกูลเสี่ยวหลินของเราเอาใจอาจารย์เย่ ด้วยเงินทั้งสิ้น 11 พันล้านหยวน……เกือบ 20 เหรียญสหรัฐ……”
ยามาโมโตะ คาซึกิตะลึงกับตัวเลข
แค่ตระกูลเสี่ยวหลิน ก็ให้ 11 พันล้านหยวนกับชายหนุ่มคนนี้?
นี่มันเป็นเพราะอะไรกันแน่?เขาเป็นแค่โค้ชไม่ใช่เหรอ?มี10พันกว่าล้านหยวน แล้วทำไมถึงมาเป็นโค้ชของฉินเอ้าเสวี่ยนอีกล่ะ?
อิโตะนานาโกะก็ตกใจ
ถึงแม้ว่าตระกูลอิโตะจะรวยมาก แต่อิโตะนานาโกะก็ยังเรียนอยู่ เงินที่เธอเก็บได้ผ่านช่องทางต่างๆ ตั้งแต่เด็กจนโต รวมกันก็แค่50 ล้านดอลล่าร์ เธอสัญญาว่าจะให้เย่เฉิน100 ล้าน 50 ล้านที่เหลือ ก็ต้องหาทางขอทางบ้านให้ได้
แต่เธอไม่คิดว่าเย่เฉินจะรวยขนาดนี้!
ด้วยเหตุนี้ คิดว่าการใช้จ่ายเงินจะไม่สามารถทำให้เขาเมตตาได้……
ในเวลานี้ ยามาโมโตะ คาซึกิหมดหวังมาก
เขามองไปที่เย่เฉิน ตาของเขาแดงและบวม พูดสะอื้นว่า:”คุณเย่ ฉันรู้สึกผิดแล้วจริงๆ ขอแค่คุณโปรดเมตตา อย่าเอาศักดิ์ศรีสุดท้าย ในฐานะนักรบของฉันไป……คุณและฉันต่างก็เป็นนักรบ ฉันเชื่อว่าคุณจะสามารถเห็นอกเห็นใจในสิ่งที่ฉันรู้สึกได้……”
เย่เฉินหัวเราะและพูดว่า:”ตอนที่เย่อหยิ่งกลับมองทุกอย่างไม่เห็นทุกอย่างอยู่ในสายตา ตอนทนไม่ไหวก็ร้องไห้ขอความเมตตา ไม่มีประโยชน์หรอก ทั้งชีวิตนี้ฉันเกลียดคนอื่นที่ดูถูกประเทศและชนชาติของฉัน ไว้ชีวิตคุณ ก็ถือว่าบรรพบุรุษของคุณได้สะสมคุณธรรมไว้ มิเช่นนั้น ฝ่ามือเมื่อกี้ ฉันสามารถส่งคุณไปเจอสุริยเทพได้เลย”
พูดจบ เย่เฉินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา โทรหาหงห้า และพูดว่า:”หงห้า แวะมาที่สนามกีฬาจินหลิงหน่อย ได้เวลาแสดงการประดิษฐ์ตัวอักษรบนมนุษย์ของนายแล้ว!”