ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1285

คำถามของเย่เฉิน ทำให้สีหน้าของป้าหลี่เปลี่ยนไปทันที!
เธอรู้สึกตื่นตกใจขึ้นมากะทันหัน
ไม่เคยนึกฝันเลยว่า เย่เฉินจะถามคำถามนี้กับตัวเอง
ดังนั้นเธอจึงพูดร้อนรนว่า:”เอ่อ……คือ……เรื่องนี้ป้าก็ไม่เคยได้ยิน ถ้ามีคนเคยมาหาเธอจริงๆ พวกเราจะไม่ปิดบังแน่นอน มีการเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า?”
เย่เฉินส่ายหัว:”ไม่มีทางที่จะเป็นการเข้าใจผิด จากใจของผม ก็ไม่สามารถยอมรับการอธิบายว่านี่คือการเข้าใจผิด”
ขณะที่เขาพูด เขาก็พูดด้วยสีหน้าจริงใจว่า:”ป้าหลี่ ที่ผมมาหาคุณ ไม่ใช่เพื่อจะตำหนิ ไม่ว่ายังไง ตอนนั้นคุณได้ช่วยชีวิตผม และเลี้ยงดูผมมาสิบปี แม้ว่าข้างในนี้จะมีอะไร คุณผิดบังผมอะไร ผมเย่เฉินจะไม่มีทางเกลียดคุณแน่นอน”
เมื่อป้าหลี่ได้ยินคำนี้ สีหน้าก็รู้สึกละอายอย่างยิ่ง
เย่เฉินพูดต่อ:”ผมแค่อยากรู้ว่า ตอนนั้นที่เขามา ทำไมสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าถึงบอกเขาว่า ไม่มีคนอย่างผมอยู่ที่นี่ล่ะ? ถ้าผมจำไม่ผิด สิ่งที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเราคาดหวังมากที่สุดก็คือ ญาติของเด็กๆสามารถมารับเด็กกลับไปได้ เพื่อนสนิทของพ่อมาหาผม ทำไมถึงไม่ได้ข้อมูลของผมเลยล่ะ? ใครเป็นคนปิดบังข้อมูลของผมกับเขา?”
ป้าหลี่เม้มปาก สายตาลนลานแล้วมองไปรอบๆ
เธอไม่กล้ามองตาเย่เฉิน และยิ่งไม่กล้าตอบคำถามของเย่เฉิน
เย่เฉินเห็นการแสดงออกของเธออยู่ในสายตาหมด
เขารู้ว่า ป้าหลี่ต้องรู้ความลับในนี้แน่นอน
ดังนั้น เขาจึงมองป้าหลี่ และถามอย่างจริงจังว่า:”ป้าหลี่ ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณคงจะรู้ว่า ผมเป็นนายน้อยของตระกูลเย่แห่งเย่นจิงใช่ไหม?”
ทันทีที่พูดแบบนี้ ปากกาในมือของป้าหลี่ก็หล่นลงพื้นทันที
เย่เฉินคิดว่าเธอกำลังจะหยิบปากกาขึ้นมา แต่ไม่นึกเลยว่า เธอจะโก่งตัวอ้อมมาจากหลังโต๊ะ แล้วคุกเข่าต่อหน้าเขา
เย่เฉินอุทาน:”ป้าหลี่ นี่คุณ…..”
ป้าหลี่ก้มหัวลงพื้น และพูดอย่างขมขื่นว่า:”คุณชาย ฉัน..….ฉันขอโทษค่ะ……”
คำว่าคุณชายคำเดียว ทำให้ร่างของเย่เฉินเหมือนโดนฟ้าผ่า!
เขารู้สึกว่าวินาทีนี้ ราวกับว่าเขาถูกพลังมหาศาลกระแทกเข้าที่หัวใจ ร่างถอยหลังสองก้าวโดยไม่รู้ตัว และถามด้วยความตกใจว่า:”ป้าหลี่……คุณ……”
ป้าหลี่ร้องพูดว่า:”คุณชาย ฉันรู้ตัวตนของคุณมาโดยตลอดจริงๆ พูดตรงๆแบบไม่ปิดบัง อันที่จริงฉันเป็นคนใช้ของตระกูลเย่ เป็นเพียงว่าฉันมีฐานะต่ำต้อย ตอนนั้นเลยไร้วาสนาที่จะรับใช้ตระกูลเย่ในเย่นจิง ดังนั้นก่อนคุณแปดขวบ คุณจึงไม่เคยเห็นฉันมาก่อน……”
เย่เฉินบังคับตัวเองให้กลั้นหายใจ และถามว่า:”ป้าหลี่ ตอนนั้น ตระกูลเย่ให้คุณพาผมมาที่นี่ใช่ไหม?”
ป้าหลี่เงยหน้าขึ้น ร้องไห้สะอื้น แล้วพูดว่า:”ค่ะคุณชาย พ่อบ้านถังเป็นคนให้ฉันมา…..”
เย่เฉินตกใจ และโพล่งออกมาว่า:”ถังซื่อไห่?!”