ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1368

ณ เวลานี้
โคบายา ชิจิโร่กำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขกของจิ่วเสวนเภสัชกรรม
เพราะยากระเพาะเก้าเสวียนเมื่อถูกเผยแพร่ออกไปจะเป็นที่ต้องการในตลาดและถูกแย่งชิงทันที เพราะฉะนั้นจึงทำให้ทางด้านเว่ยฉางเลี่ยงได้รับความกดดันเป็นอย่างมาก！
เริ่มตั้งแต่เมื่อคืน ฤทธิ์อันน่ามหัศจรรย์ของยากระเพาะเก้าเสวี่ยน ถูกชาวเน็ตโพสต์วีแชทโมเมนต์ แพลตฟอร์มเวยป๋อและอื่นๆ ได้ทำการแชร์อย่างบ้าคลั่ง บวกกับได้รับอิทธิพลจากกู้ชิวอี๋ เพราะฉะนั้นมันจึงเป็นอะไรที่ร้อนแรงมากในตอนนี้
ความนิยมของยาตัวนี้จึงสูงมาก แรงกดดันโดยตรงที่สุดคือผลผลิตไม่เพียงพอ
ดังนั้น เว่ยฉางเลี่ยงตัดสินใจแล้วว่า จะเพิ่มค่าแรงให้กับพนักงานสองเท่า เพื่อให้ทุกคนทำงานล่วงเวลา ใช้เวลาที่รวดเร็วที่สุดในการผลิตยากระเพาะเก้าเสวียน
และด้วยเหตุนี้เอง วันนี้เขาจึงตื่นแต่เช้าเพื่อไปสั่งการด้วยตัวเองที่ห้องปฏิบัติงานของโรงงาน ยังจะประชุมกับพนักงานทุกคนที่ห้องปฏิบัติงานของโรงงาน ปลุกจิตวิญญาณของเหล่าพนักงานให้ฮึดสู้
เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่มีเวลาไปต้อนรับโคบายา ชิจิโร่ที่มาเข้าพบตั้งแต่เช้า
ทำได้เพียงแค่ให้เลขาคอยต้อนรับโคบายา ชิจิโร่ ให้รอที่ห้องรับแขกไปก่อน
โคบายา ชิจิโร่ตอนนี้ยิ่งรอยิ่งหงุดหงิด
เดิมทีวันนี้ตัวเองควรจะไปที่สนามแข่ง เพื่อเชียร์อิโตะ นานาโกะ
แต่ว่า เพื่ออนาคตของบริษัทผลิตยาโคบายา เขาจึงทำได้เพียงแค่ละทิ้งความคิดนี้ แล้วรีบมาที่จิ่วเสวนเภสัชกรรม
เดิมทีถ้าหากการเจรจาเป็นไปได้ด้วยดี ตนเองอาจจะมีเวลากลับที่สนามยิม
แต่คิดไม่ถึงว่า เว่ยฉางเลี่ยงจะทิ้งตัวเองที่ห้องรับแขกสองชั่วโมงเต็มๆ！
ตอนนี้ มือถือของเขามีข้อความหนึ่งข้อความ：“การแข่งขันซานดาวิทยาลัยนานาชาติจินหลิงสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการแล้ว ฉินเอ้าเสวี่ยนผู้เข้าแข่งขันชาวจีนเป็นผู้ชนะเหรียญทอง！”
เขารีบคลิกเปิดข้อความในทันที ข้ามรายงานชัยชนะของฉินเอ้าเสวี่ยน ไปที่รายงานของอิโตะ นานาโกะทันที
เมื่อเขาได้เห็น รายงานที่ว่าอิโตะ นานาโกะได้รับบาดเจ็บสาหัส กลับญี่ปุ่นเพื่อเข้ารับการรักษาทันที เขาจึงอดสบถด่าออกมาไม่ได้ว่า“บัดซบ！ถ้าเวลานี้ ฉันอยู่กับอิโตะ นานาโกะล่ะก็ อาจจะมีโอกาสชนะใจเธอได้บ้าง？”
เนื่องจากผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อพ่ายแพ้และได้รับบาดเจ็บถูกโจมตีทั้งสองอย่างนี้ ภายในใจน่าจะบอบบางมาก ต้องการการดูแลปกป้องของผู้อื่น
“เห้อ โอกาสดีขนาดนี้ น่าเสียดาย！”
เว่ยฉางเหลียงเอาแต่ยุ่งจนถึงสิบโมงกว่า ถึงได้จบจากการประชุมกับพนักงานในห้องปฏิบัติงานในโรงงาน มาถึงห้องรับแขก
พอเข้ามาถึงห้องรับแขก โคบายา ชิจิโร่ก็รีบลุกขึ้นยืน แล้วพูดอย่างสนิทสนม“อั้ยหยา คุณคือผู้จัดการเว่ยใช่ไหมครับ！”
เว่ยฉางเลี่ยงพยักหน้า“ใช่แล้วครับ ผมเอง คุณคือคุณโคบายา ชิจิโร่ใช่ไหมครับ？”
“ใช่ครับ ผมเอง！”โคบายา ชิจิโร่ยิ้มอย่างเคารพนอบน้อม แล้วพูดว่า“ผู้จัดการเว่ยครับ เจอกันครั้งแรก ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
เว่ยฉางเลี่ยงรู้เรื่องที่พี่ชายของโคบายา ชิจิโร่ โคบายา ชิอิจิโร่เคยทำทั้งหมดแล้ว
ดังนั้น เขาจึงระมัดระวังโคบายา ชิจิโร่เป็นอย่างมาก
เขาจึงขมวดคิ้วถามไปว่า“คุณโคบายา ไม่ทราบว่ามาพบผมครั้งนี้มีอะไรรึเปล่าครับ？”
โคบายา ชิจิโร่จึงหัวเราะฮ่าๆ แล้วกล่าวชมเชย“ผมได้ข่าวมาว่าบริษัทของคุณจะเปิดตัวยากระเพาะเก้าเสวียนตัวหนึ่ง พอดีกับที่บริษัทผลิตยาโคบายาของเราก็มียากระเพาะเสี่ยวหลินที่มีการจำหน่ายทั่วทั้งเอเชีย เพราะฉะนั้น ผมจึงอยากมาคุยเรื่องการร่วมงานของเรากับผู้จัดการเว่ย”
“ร่วมงาน？”เว่ยฉางเลี่ยงพูดอย่างไม่ลังเล“ขอโทษด้วยครับคุณโคบายา จิ่วเสวนเภสัชกรรมของเรา กับบริษัทผลิตยาโคบายาไม่มีอะไรให้ร่วมงานกันครับ！”