ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1417

ตอนนี้กู้เย้นเจิ้งตกใจจนตั่วสั่นแล้ว
ทำบ้าอะไรเนี่ย
เทพสงครามกับเจ้าถิ่น ที่เขาจ้างด้วยเงินเดือนสูง ถูกเย่เฉินบีบคอและคุกเข่าเรียกพ่อ นี่ก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญขนาดปืนยังเอาไม่ออกมา?
ต้องรู้ว่าคนกลุ่มนี้เป็นเหมือนบรรพบุรุษของการเล่นปืน!
พวกเขาถือปืนไม่ได้ มันน่าขันราวกับว่าช่างตัดผมจับกรรไกรไม่ได้!
แต่ว่า ไม่ว่าข้อเท็จจริงจะน่าเหลือเชื่อ ไม่น่าเชื่อเพียงใด มันก็เป็นความจริงเช่นกัน
กู้เย้นเจิ้งเห็นว่าเทพสงครามกลัวเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ไม่กล้าพูดอะไร ก็รู้ว่าถ้าวันนี้พึ่งพวกเขาคงต้องจบแน่นอน
แบบนี้ ที่ตนถูกตบหน้าเมื่อกี้ ก็ถูกตบฟรีๆเลยสิ?
เมื่อคิดเช่นนี้ เขาก็ยิ่งขุ่นเคือง
แต่ว่า ตอนนี้เขาก็ไม่กล้าตะคอกใส่เย่เฉินเกินไป
ดังนั้น เขาจึงทำได้เพียงพูดอย่างโกรธเคืองว่า:”เอาล่ะ! ไอ้หนู ฉันจะจำนายไว้! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”
พูดจบ ก็พูดกับกู้เหว่ยเลี่ยงลูกชายของเขาทันทีว่า:”พวกเราไปกัน!”
เย่เฉินที่ยิ้มตลอดเวลา จู่ๆก็ตะโกนอย่างเย็นชาว่า:”ไป? ใครให้คุณไป?”
กู้เย้นเจิ้งปิดหน้าและก้าวถอยหลัง ถามอย่างสั่นเทาว่า:”นาย…..นายหมายความว่าไง!”
“ฉันหมายความว่าไง?”เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:”คุณพาสุนัขสองสามตัววิ่งไปรบกวนที่บ้านของคนอื่น ก็อยากสบัดหัวไปเลย?”
กู้เย้นเจิ้งไม่คิดว่าเย่เฉินตบหน้าตัวเองแล้ว ยังไม่ยอมอีก ดังนั้นเขาจึงถามสั่นๆว่า:”นายต้องการอะไรอีก?”
เย่เฉินพูดว่า:”คำขอของฉันง่ายมาก คุณยั่วยุฉัน ก็ต้องทำให้ฉันพอใจ มิฉะนั้น อย่าคิดว่าจะมีใครได้ออกไป”
กู้เหว่ยเลี่ยงด่าอย่างโกรธเคือง:”ไอ้หนู แกอย่าทำจนเกินไป! ไม่อย่างนั้น ขนาดแกตายยังไม่รู้เลยว่าตายยังไง!”
เย่เฉินขมวดคิ้ว แล้วถามว่า:”ใครให้ความกล้ากับนาย? เวลานี้แล้วยังจะกล้ามาพูดแบบนี้กับฉัน?”
กู้เหว่ยเลี่ยงไม่แน่ใจ แต่ยังคงกัดฟันและขู่ว่า:”ยั่วยุตระกูลกู้ของฉันแล้ว ระวังตระกูลกู้ของฉันออกคำสั่งไล่สังหารทั่วประเทศ โดยเสนอรางวัลลับๆหนึ่งพันล้านสำหรับหัวของแก!”
เย่เฉินพยักหน้า:”เด็กแสบ น่าสนใจนะ นายแต่งงานยัง?”
กู้เหว่ยเลี่ยงตกตะลึงทันที นี่มันคำถามบ้าอะไร? ทำไมจู่ๆถึงถามเรื่องนี้?
เย่เฉินเห็นว่าเขาไม่พูด ก็ยื่นมือไปจับหูเขาแน่นๆทันที แล้วบิดหนึ่งร้อยแปดสิบองศา แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า:”กูถามมึงอยู่ หูหนวกรึไง?”
กู้เหว่ยเลี่ยงรู้สึกเจ็บหูอย่างรุนแรง รู้สึกเหมือนกำลังจะถูกดึงออกมาทั้งเป็น ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด:”โอ้ยๆๆ เจ็บจะตายแล้ว! รีบปล่อยฉันสิ!”
เย่เฉินออกแรงมืออีกครั้ง:”ถ้าหูของนายไม่ดี ก็ไม่ต้องเอาดีกว่า!”
กู้เหว่ยเลี่ยงกลัวเย่เฉินจะดึงหูของเขาหลุดออกมาจริงๆ ดังนั้นเขาจึงอ้อนวอนทันที:”ได้โปรดเลิกบิดเถอะ ถ้าบิดอีกมันจะหลุดแล้ว!”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:”ตอบคำถาม!”
กู้เหว่ยเลี่ยงรีบพูดว่า:”ยังไม่แต่งงาน ฉันยังไม่แต่งงาน!”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า:”ไม่แต่งงาน ไม่มีเด็กนอกใช่ไหม?”
“ไม่มี ไม่มี!”กู้เหว่ยเลี่ยงส่ายหัวรัวๆ
เย่เฉินถามเขาต่อ:”แล้วพ่อนายมีลูกกี่คน?”
“สามคน……”
“ชายกี่คนหญิงกี่คน?”
“ฉันยังมีพี่สาวสองคน……”
“อ๋อ……”เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดว่า:”งั้นนายก็คือลูกชายเพียงคนเดียวของพ่อนาย ใช่ไหม?”
“ใช่ ใช่ๆๆ……”