ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1520

หากมีความจำเป็นจริงๆ ตอนนี้เขาก็สามารถเอาออกมามอบให้กับถังซื่อไห่ได้ตลอดเวลา
แต่เหตุผลที่เขาบอกว่าต้องรอถึงตอนที่ถังซื่อไห่มีความต้องการ ก็เพราะอยากจะใช้ยาอายุวัฒนะมาเพิ่มระดับความน่าเชื่อถือของถังซื่อไห่
ไม่ใช่ว่าเขามีความสงสัยในตัวถังซื่อไห่ แต่เขาคิดว่า ภายใต้สถานการณ์ใดๆก็แล้วแต่ ระมัดระวังหน่อยมักจะไม่ผิดเสมอ
มียาอายุวัฒนะติดต่อสัมพันธ์กับถังซื่อไห่เอาไว้ ระดับความจงรักภักดีที่ถังซื่อไห่มีต่อตนเอง ก็ต้องมีเพิ่มมากขึ้นอย่างแน่นอน
ถังซื่อไห่ได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าของคนทั้งคนก็จริงจังขึ้นมา เอ่ยกล่าวขอบคุณในทันที “คุณชาย มีประโยคนี้ของคุณ ผู้น้อยบุกน้ำลุยไฟก็ตายอย่างไม่เสียดายแล้ว！”
ถังซื่อไห่ไม่เพียงแค่เป็นคนที่จงรักภักดีคนหนึ่ง ในขณะเดียวกันก็เป็นคนที่ฉลาดมาก
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว้ายาอายุวัฒนะคืออะไรกันแน่ แต่เขาก็สามารถรู้อะไรได้บ้างผ่านการแสดงออกของกู้เหยียนจง
อันดับแรก ยาดีที่เย่เฉินพูดนั้น จะต้องเป็นยาวิเศษที่รักษาได้เป็นร้อยโรคอย่างแน่นอน ก็แม้แต่โรคร้ายแรงที่โอกาสการเสียชีวิตแทบจะเป็นหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์อย่างมะเร็งตับอ่อนระยะสุดท้ายนี้ก็ยังสามารถรักษาให้หายได้ งั้นบนโลกนี้ก็คงไม่มีโรคที่ยานี้รักษาไม่ได้แล้ว
ประการที่สอง สภาพที่กู้เหยียนจงแสดงออกมาทั้งหมดบนทีวี ดีกว่าตอนที่เขายังแข็งแรงเสียอีก นี่ก็พิสูจน์ได้ว่า ยาดีนี้ไม่เพียงแค่สามารถรักษาอาการป่วย ยังสามารถยืดอายุขัยชีวิตได้
มีประสิทธิภาพสองอย่างนี้ งั้นแทบจะสามารถเรียกได้ว่าสิ่งล้ำค่าในแดนมนุษย์
และตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะสัญญาที่จะเตรียมให้ตนเองหนึ่งชุด นี่ไม่เพียงแต่ทำให้เขาตื่นเต้นถึงขีดสุด ยังทำให้เขาซาบซึ้งอย่างหาใดเปรียบ
เย่เฉินพยักหน้าเบาๆ เอ่ยถามถังซื่อไห่ว่า “พ่อบ้านถัง ผมมาพบคุณในคราวนี้ คืออยากรู้รายละเอียดที่พ่อแม่ผมถูกบังคับให้ออกไปรวมถึงถูกสังหารในปีนั้น ไม่รู้ว่าคุณมีเบาะแสมากกว่านี้หรือเปล่า? เช่นผู้ที่บงการอยู่เบื้องหลังเป็นใครกันแน่?”
ถังซื่อไห่ลังเลเล็กน้อย เอ่ยปากว่า “คุณชาย ที่คุณพ่อคุณภายนอกล่วงเกินในตอนแรก คือตระกูลรอธส์ไชลด์ที่ครองฝั่งยุโรปมาหลายปี แต่ที่ล่วงเกินในความเป็นจริงแล้ว กลับเป็นตระกูลของทั้งเย่นจิง”
เย่เฉินขมวดคิ้วขึ้น ถามเขาว่า “พ่อผมทำไมถึงได้ล่วงเกินตระกูลของทั้งเย่นจิง?”
ถังซื่อไห่ถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “ในปีนั้น พ่อของคุณภายใต้คลื่นของการเปิดตลาดเศรษฐกิจ นำพาตระกูลเย่ทำการเงินและการค้าระหว่างประเทศในช่วงแรกเริ่มที่สุด ตอนนั้นตระกูลใหญ่จำนวนมากภายในประเทศไม่มีความรู้อะไรเลยเกี่ยวกับตลาดการเงินของต่างประเทศ ที่ทุกคนเป็นกันก็คือการค้าเป็นรูปเป็นร่างแบบดั้งเดิม เช่นส่งออกผลิตภัณฑ์บางส่วนภายในประเทศให้กับต่างประเทศ ค่อยนำเข้าสินค้าบางอย่างกลับเข้ามาภายในประเทศ การค้าระหว่างประเทศแบบนี้เป็นสิ่งที่เบื้องต้นที่สุด บรรพบุรุษของพวกเราก็ทำมาตั้งแต่สมัยราชวงศ์ถังราชวงศ์ซ่งแล้ว ถึงขั้นตอนที่อยู่ในสมัยราชวงศ์ซ่ง ประเทศของเราก็กลายเป็นประเทศใหญ่อันดับหนึ่งของการค้าโลก ซอยเฉวียนโจวเมื่อพันสองพันปีก่อน เรียกได้ว่าคือท่าเรือการค้าที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในโลก…”
พูดถึงตรงนี้ ถังซื่อไห่ถอนหายใจออกมา เอ่ยว่า “แต่ ตลอดจนถึงตอนที่พ่อของคุณเป็นวัยรุ่น การค้าระหว่างประเทศของผู้ประกอบการภายในประเทศเรายังคงแทบจะเหมือนกันกับสมัยราชวงศ์ถังราชวงศ์ซ่ง ไม่มีจำนวนเทคโนโลยีอะไร แต่คนยุโรปและอเมริกาได้เล่นการเงินระหว่างประเทศจนถึงขั้นสุดยอด หุ้น การซื้อขายล่วงหน้า ปิโตรเลียม ทองคำ กองทุนส่วนบุคคล กองทุนป้องกันความเสี่ยง การลงทุนที่มีความเสี่ยง สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นทักษะที่เติบโตเป็นพิเศษของยุโรปและอเมริกาในปีนั้น…”
“ประเทศทางเอเชียในปีนั้นยังคงกำลังอาศัยแรงงานคนผลิตสิ่งของอย่างยากลำบากไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินที่ต่างประเทศ ตอนที่เก็บเล็กผสมน้อยจนมาก กองทุนป้องกันความเสี่ยงของเขาก็นำพาเงินร้อนมาให้มากมาย มาถึงเอเชียสร้างความเดือดร้อนตามอำเภอใจ ไม่เพียงแต่สามารถสร้างความวุ่นวายทางการเงินได้ ยังสามารถแย่งชิงประเทศในเอเชียไปได้หลายปีอย่างถูกต้องตามกฎหมาย รวมไปถึงผลผลิตของการใช้แรงงานหลายสิบปี ให้การเงิน ตลาดหุ้น ตลาดอสังหาริมทรัพย์ของประเทศหนึ่งตกลงอย่างรุนแรง…”
“ในปีนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์อาเป้าหมายของการดูดเลือด เล็งมาที่ตระกูลใหญ่ภายในประเทศ ในตอนที่ทุกคนทำได้เพียงปล่อยให้คนอื่นกดขี่ตามอำเภอใจนั้น เป็นพ่อของคุณที่ลุกขึ้นมา สร้างกลุ่มตระกูลใหญ่ของทั้งเย่นจิง ร่วมกันต่อต้านตระกูลรอธส์ไชลด์ สุดท้ายทำเอาตระกูลรอธส์ไชลด์พ่ายถอยกลับไปอย่างน่าอับอาย สิบปีไม่กล้ามาที่ประเทศจีนอีก…”
เย่เฉินฟังจนถึงตรงนี้ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น “ตามที่คุณพูด ตระกูลเหล่านี้ของเย่นจิงควรจะขอบคุณพ่อผมถึงจะถูก ทำไมพ่อผมถึงได้ล่วงเกินพวกเขาแล้วล่ะ?”