ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1548

เซียวชูหรันอดไม่ได้ที่จะพึมพำไปคำหนึ่ง “หือ? นานขนาดนั้นเลยเหรอ!”
เย่เฉินยิ้มแล้วพูดว่า “นี่ไปต่างประเทศไม่ใช่เหรอ? ผมก็ไม่คุ้นเคยกับที่ ไม่สะดวกเหมือนทำงานอยู่ในประเทศจีนอย่างแน่นอน เผื่อว่าจะต้องช่วยคนอื่นปรับเปลี่ยนฮวงจุ้ยจริงๆ วัตถุดิบเหล่านั้นคาดว่าคงไม่มีเลย ในประเทศจีนมันง่ายขนาดนั้น ดังนั้นดังนั้นระยะเวลาอาจจะนานขึ้นสักหน่อย”
เซียวชูหรันรู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย
ในช่วงหลายวันที่เย่เฉินไปที่เย่นจิง เธอคิดถึงเขาจนหลับไปในทุกๆ คืน และเธอก็ตั้งตารอคอยจนเขากลับมาแล้ว แต่ไม่คิดว่าเขาจะจากไปอีกแล้ว และจะไปหลายวันอีกด้วย
หม่าหลันอดไม่ได้ที่จะถามในเวลานี้ว่า “ลูกเขยแสนดี คุณไปดูฮวงจุ้ยให้คนอื่นที่ญี่ปุ่นในครั้งนี้ พวกเขาให้ค่าตอบแทนคุณเท่าไหร่เหรอ?”
เย่เฉินตอบอย่างผ่านๆ ว่า “สองสามล้านมั้ง”
“โอ๊ย! เยอะขนาดนี้เลยเหรอ!” หม่าหลันปรบมืออย่างมีความสุข จากนั้นก็ยกนิ้วโป้งให้ และชมเชยว่า “ลูกเขยของฉันสุดยอดมาก! เพียงแค่ไปดูฮวงจุ้ยเล็กน้อยก็สามารถสร้างเงินได้สองสามล้านแล้ว!”
พูดจบ ก็รีบพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกเขยแสนดี ฉันได้ยินมาว่าเครื่องสำอางญี่ปุ่น เครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์ดูแลผิว ฯลฯ มีคุณภาพและประสิทธิภาพดีมาก ถึงเวลานั้นอย่าลืมซื้อของขวัญตอนกลับมาให้แม่บ้างนะ!”
เซียวฉางควนทนดูไม่ได้อีกต่อไปแล้ว และพูดออกมาว่า “หม่าหลัน คุณไม่มีที่สิ้นสุดแล้วใช่ไหม? เย่เฉินซื้อ Hermes ให้คุณมามากมายแล้ว และคุณยังจะขอของขวัญจากคนอื่นเขาอีกงั้นหรือ? คุณไม่รู้สึกว่าโลภมากเกินไปเหรอ!”
“เกี่ยวอะไรกับคุณ!” หม่าหลันเหลือบมองเซียวฉางควน และพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ฉันขอกับลูกเขยแสนดีของฉัน ไม่ได้ขอกับคุณสักหน่อย คุณจะมาพูดมากอยู่ที่นี่ทำไมเหรอ? มีคนไม่ได้ดึงกางเกงขึ้นให้เรียบร้อย และปล่อยให้คุณโผล่หัวออกมาหรือ?”
เซียวฉางควนได้ยินคำพูดนี้ แก้มแดงระเรื่อ และตัวสั่นด้วยความโกรธ!
“ไม่ได้ดึงกางเกงขึ้นให้เรียบร้อยและตัวเองก็โผล่หัวออกมางั้นเหรอ? นี่มันเปรียบเทียบตัวเองกับสิ่งนั้นไม่ใช่เหรอ? ”
“ผู้หญิงคนนี้ปากหมาเกินไปหรือเปล่า! อยากจะตบหน้าเธอให้แรงจริงๆ!”
อย่างไรก็ตาม เซียวฉางควนก็แค่กล้าคิดเรื่องนี้อยู่ในใจเท่านั้น ถ้าจะลงมือกับหม่าหลันจริงๆ งั้นต่อไปตัวเองก็คงจะต้องรู้สึกรำคาญกว่านี้
ดังนั้นเขาจึงมองไปที่เซียวชูหรัน และฟ้องว่า “ชูหรัน ดูแม่ของคุณสิ ปากสุนัขพูดจาไม่ดีจริงๆ เหมือนกับคนที่ไม่มีการศึกษาเลย!”
เซียวชูหรันก็ทนฟังต่อไปไม่ได้อีกแล้ว และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “แม่ คุณจะพูดจาสุภาพหน่อยไม่ได้เหรอ……..”
“เอาล่ะๆๆ” หม่าหลันโบกมืออย่างไม่ถือสา “ฉันจะสุภาพเล็กน้อย และจะไม่ถือสากับไอ้แก่คนนี้”
เย่เฉินที่อยู่ด้านข้างส่ายหัวและยิ้ม แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย เขาเคยชินกับการทะเลาะวิวาทระหว่างคู่นี้ไปนานแล้ว ถ้าทั้งสองคนไม่เทลาะกันสักวัน มันกลับรู้สึกผิดปกติไปเล็กน้อย
หลังทานอาหารเย็น เย่เฉินและเซียวชูหรันก็กลับไปที่ห้องนอนบนชั้นสอง
ทั้งคู่อาบน้ำทีละคน เหมือนตามปกติ แล้วก็นอนบนเตียงคนละข้างทีละคน
เย่เฉินยังไม่ได้ก้าวไปอีกขั้นกับเซียวชูหรัน ตั้งแต่เขาได้เลื่อนขั้นเป็นอีกหนึ่งระดับก่อนหน้านี้ แต่เย่เฉินก็ไม่ได้รีบร้อนมากเกินไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าในช่วงนี้มีงานที่จะต้องทำตั้งมากมาย และเขาก็ยังมีปัญหากับการปรากฏตัวของผู้หญิงอื่นๆ ที่อยู่ในหัวใจของเขาตลอดมา
เมื่อนึกถึงการจะไปญี่ปุ่นในวันพรุ่งนี้ ใบหน้าของอิโตะ นานาโกะ และหน้าตาของเธอตอนที่ได้รับบาดเจ็บอยู่ที่เวทีมวยก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขา
เย่เฉินไม่เข้าใจเล็กน้อยว่า ทำไมตัวเองถึงไม่ลืมผู้หญิงญี่ปุ่นอิโตะ นานาโกะคนนี้สักที
ดูเหมือนว่า ตัวเองจะต้องถูกนิสัยสองชั้นของเธอดึงดูด ซึ่งอ่อนโยนเหมือนน้ำและแข็งแกร่งไม่ยอมใครง่ายๆ ?
ในขณะที่คิดอย่างบ้าคลั่ง เย่เฉินก็รู้สึกว่า เซียวชูหรันที่อยู่ข้างๆ เขาขยับตัวเล็กน้อย
เดิมทีคิดว่าเซียวชูหรันเพียงแค่พลิกตัวตามปกติ แต่ไม่ได้คาดคิดว่า เธอจะยกมุมผ้าห่มของเย่เฉิน และมุดเข้ามานอนในผ้าห่มของเขา……..