ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1624

ถึงแม้เขาจะฆ่าเย่เฉินให้ตายก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสภาพอันน่าเวทนาของเขาที่โดนทำร้าย ประชาชนทุกคนในญี่ปุ่นรับรู้ และฝักลึกเข้าไปในจิตใจของพวกเขา
สีหน้าของทากาฮาชิมาจิน่ารังเกียจมากๆ เขากำลังครุ่นคิดว่าจะปลอบใจลูกชายยังไง ในเวลานี้จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นทันที
ทากาฮาชิมาจิหยิบโทรศัพท์ออกมา และเห็นเบอร์แปลกหน้าโทรเข้ามา เขาก็กดรับสายทันที
หลังจากนั้น เสียงของอิโตะทาเคฮิโกะก็ดังออกมาจากสายโทรศัพท์
“อุ๊ย พี่ทากาฮาชิ วันนี้ฉันได้ข่าวว่าลูกชายของคุณโดนทำร้ายที่โตเกียวใช่ไหม?”
น้ำเสียงของอิโตะทาเคฮิโกะ ฟังช่วงแรกๆเหมือนเขาเป็นห่วง แต่พอฟังดีๆแล้วมันกลับไม่ใช่ ไม่ว่าใครก็สามารถฟังน้ำเสียงของเขาออก น้ำเสียงนี้คือการเยาะเย้ย
ทากาฮาชิมาจิโกรธจนหน้าเขียวและพูด:”คุณอิโตะ ฉันจำได้ว่าเคยบันทึกเบอร์โทรศัพท์ของคุณไว้ ทำไม? คุณเปลี่ยนเบอร์แล้วเหรอ?”
“ไม่ได้เปลี่ยน”อิโตะทาเคฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:”เบอร์โทรศัพท์ของฉันยังเป็นเบอร์เดิม โทรศัพท์ที่ฉันโทรมาหาคุณตอนนี้เป็นของเลขา ฉันกลัวว่าถ้าฉันใช้โทรศัพท์ของตัวเองโทรไปหาคุณ ถ้าคุณเห็นชื่อของฉันเป็นคนโทรเข้ามา คุณอาจจะไม่ยอมรับสาย! ฮ่าๆๆ!”
สีหน้าของทากาฮาชิมาจิโกรธจนเขียวมากขึ้น
อิโตะทาเคฮิโกะพูดได้ไม่ผิด ถ้าฉันรู้ว่าเขาเป็นคนโทรมา ฆ่าให้ตายฉันก็คงไม่ยอมรับสาย
คิดไม่ถึงจริงๆ เขาจะเป็นคนที่เหี้ยจริงๆ ใช้โทรศัพท์เครื่องอื่นโทรมาหาฉัน เพื่อจะโทรมาเยอะเย้นฉันทางโทรศัพท์ด้วยตัวเอง?
เมื่ออิโตะทาเคฮิโกะเห็นว่าทากาฮาชิมาจิไม่พูด เขาก็หัวเราะและพูดทันที:”อุ๊ย คุณทากาฮาชิ ทำไมคุณถึงไม่พูดละ? คุณคิดว่าลูกชายตัวเองโดนทำร้ายที่หน้าประตูบ้าน รู้สึกอับอายขายขี้หน้าใช่ไหม?”
ทากาฮาชิมาจิทนไม่ไหวและถามออกมาทันที:”คุณอิโตะ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่า? ถ้าไม่มีธุระอะไร ฉันจะวางสายแล้ว!”
“อย่าพึ่งวางสาย!”อิโตะทาเคฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม:”คุณทากาฮาชิ ฉันโทรมาหาคุณ สาเหตุหลักเพราะฉันรู้สึกว่ามันไม่แฟร์กับคุณและลูกชายเลย! คุณดูสิ ลูกของพวกเราได้รับบาดเจ็บเหมือนกัน ตอนที่ลูกสาวของฉันได้รับบาดเจ็บ ทุกคนในญี่ปุ่นต่างปลอบใจเธอ ให้กำลังใจเธอ แต่หลังจากที่ลูกชายของคุณได้รับบาดเจ็บ ทุกคนในญี่ปุ่นต่างหัวเราะเยาะเย้ยเขา ชาวเน็ตนี่แย่จริงๆ ทำไมต้องมีสองมาตรฐานด้วย คุณคิดว่าฉันพูดถูกไหม?”
ทากาฮาชิมาจิโกรธจัดและกัดฟันตัวเอง พูดอย่างเย็นชา:”อิโตะทาเคฮิโกะ แม่งเอ๊ย คุณไสหัวออกไปไกลๆจากฉัน! อย่าให้ฉันเจอหน้าคุณอีก!”
อิโตะทาเคฮิโกะได้ยินคำด่าของทากาฮาชิมาจิ เขาก็ยิ้มและพูดอย่างมีความสุข:”คุณทากาฮาชิ ภาษาจีนมีสุภาษิตคำหนึ่ง เอามาอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของคุณได้เหมาะสมมากๆ คุณรู้ไหมว่ามันคือสุภาษิตคำไหน?”
ทากาฮาชิมาจิพูดด้วยความโกรธ:”ฉันไม่อยากรู้ คุณรีบไสหัวออกไปเลย!”
เมื่อพูดจบ ทากาฮาชิมาจิก็วางสายโทรศัพท์ทันที!
แต่วางสายโทรศัพท์ได้ไม่นาน เขาก็ได้รับข้อความหนึ่งฉบับทางโทรศัพท์
เนื้อหาในข้อความคือ:”พี่ทากาฮาชิ อย่าโทษว่าฉันไม่เคยเตือนคุณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณต้องเปลี่ยนนิสัยแย่ๆของตัวเองบ้าง มิฉะนั้น คุณอาจจะเจอเหตุการณ์เดียวกันกับลูกชายของคุณก็ได้! เอคิจิยังหนุ่ม อายุยังน้อย เขาแขนหักสองข้างก็ไม่เป็นอะไร แต่คุณอายุมากแล้ว ถ้าเกิดแขนทั้งสองข้างหักขึ้นมา คุณอาจจะกลายเป็นคนพิการก็ได้!”
เมื่ออ่านข้อความจบ ทากาฮาชิมาจิก็โกรธจัด
ในขณะนี้ โทรศัพท์ของเขาก็ได้รับข้อความอีกหนึ่งฉบับ
อิโตะทาเคฮิโกะเป็นคนส่งข้อความมาอีกครั้ง:”อ้อ มีสุภาษิตจีนคำหนึ่งที่เหมาะกับการเอาอธิบายความรู้สึกตอนนี้ของคุณคือ:สุนัขจนตรอก!”
ทากาฮาชิมาจิโกรธจัดและไม่มีที่ระบาย ทันใดนั้นเขาก็โยนโทรศัพท์ลงไปที่พื้นทันทีและโทรศัพท์แตกเป็นชิ้นๆ เขาด่าอย่างบ้าคลั่ง:”อิโตะทาเคฮิโกะ คุณมันสมควรตายจริงๆ! ถ้าฉันไม่ล้างแค้นเรื่องนี้ ฉันจะไม่ขอเป็นคน!”
ตอนนี้ ในจิตใจของทากาฮาชิมาจิ มีความคิดที่อยากจะฆ่าอิโตะทาเคฮิโกะเป็นครั้งแรก!