ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1647

การเจรจาระหว่างซูจือเฟย ซูจือหยูและนางาฮิโกะ อิโตะ สุดท้ายก็ต้องจบลงด้วยแบบที่ไม่มีความสุข
เมื่อพี่น้องทั้งสองออกจากอิโตะ คอร์ปอเรชัน นางาฮิโกะ อิโตะยังคงด่าแม่อยู่ที่เดิมอย่างโกรธจัด
ระหว่างทางกลับโรงแรม ซูจือเฟยก็ถามซูจือหยูว่า “จือหยู เมื่อกี้นี้ผมยังกะว่าจะหลอกนางาฮิโกะ อิโตะสักหน่อย และดูว่าเขาจะยอมรับอัตราส่วนยี่สิบเปอร์เซนต์ได้หรือไม่ ทำไมจู่ๆ คุณถึงไม่ไว้หน้าเขาในทันใด?”
ซูจือหยูยิ้มเล็กน้อย และพูดว่า “เห็นได้ชัดว่ายี่สิบเปอร์เซ็นต์นั้นต่ำกว่าราคาต่ำสุดที่เขาสามารถยอมรับได้ ดังนั้นไม่ว่าวันนี้คุณจะคุยกับเขาอย่างไร เขาก็จะไม่สามารถยอมรับอัตราส่วนนี้ได้ ถ้าคุณอยากจะบังคับเขาจริงๆ คุณก็ต้องกดดันเขาให้เพียงพอ”
ซูจือเฟยถามว่า “คุณมีความคิดดีๆ อะไรบ้างไหม?”
ซูจือหยูกล่าวว่า “คุณโทรหาทากาฮาชิ มาจิ และบอกว่าคุณวางแผนที่จะเซ็นสัญญากับเขาในวันพรุ่งนี้ แต่ก่อนที่จะเซ็นสัญญา คุณต้องคุยกับเขาเกี่ยวกับรายละเอียดอีกครั้ง เวลาก็กำหนดเป็นพรุ่งนี้ช่วงเช้าเลย”
ซูจือเฟยถามต่อว่า “พูดอย่างไร? จะตกลงตามนี้เลยเหรอ ให้พวกเขาเซ็นสัญญาไปเลยงั้นเหรอ?”
“ไม่” ซูจือหยูพูดอย่างเฉยเมยว่า “วางแผนที่จะเซ็นสัญญา แต่รายละเอียดยังต้องได้รับการพิจารณา ถึงเวลานั้นเราก็สามารถหาเหตุผลบางอย่าง และบอกว่ามีรายละเอียดบางอย่างที่จะต้องพูดคุยกันอีกครั้ง และฉันก็จะสามารถเลื่อนวันที่เซ็นสัญญาไปเป็นวันหลังใช่ไหม? ”
ขณะที่พูด ซูจือหยูก็พูดอีกว่า “ถ้าปล่อยข่าวออกไปตั้งแต่ตอนนี้ นางาฮิโกะ อิโตะจะต้องเป็นกังวลมากแน่นอน รอไม่ถึงวันรุ่งขึ้น เขาก็จะลดท่าทีลง และริเริ่มมาพูดคุยกับพวกเราอีกครั้ง”
ซูจือเฟยพยักหน้า และพูดว่า “เอาล่ะ งั้นก็ฟังของคุณ ผมจะโทรหาทากาฮาชิ มาจิเดี๋ยวนี้เลย!”
ทากาฮาชิ มาจิได้รับโทรศัพท์จากซูจือเฟย เมื่อเขาได้ยินว่าตระกูลซูกำลังจะเซ็นสัญญากับตัวเอง เขาก็ตื่นเต้นขึ้นมาอย่างมาก!
ต่อมา ขณะกำลังจัดลูกน้องเพื่อเตรียมพิธีลงนามในวันพรุ่งนี้ เขาก็ปล่อยข่าวออกไป บอกให้คนทั้งโตเกียวรู้เรื่องว่า ตระกูลซูพร้อมที่จะเซ็นสัญญากับตัวเองแล้ว
ข่าวนี้ แพร่กระจายทันทีในหมู่ยอดธุรกิจของโตเกียว
ผู้คนนับไม่ถ้วนโทร และส่งข้อความแสดงความยินดีกับทากาฮาชิ มาจิ เพราะพวกเขาเชื่อว่า เมื่อตระกูลทากาฮาชิและตระกูลซูร่วมมือกัน ตระกูลทากาฮาชิก็จะแซงหน้าตระกูลอิโตะอย่างแน่นอน และกลายเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในญี่ปุ่น!
นางาฮิโกะ อิโตะก็ได้รับข่าวอย่างรวดเร็วเช่นกัน เดิมทีเขายังคงโกรธมาก แต่หลังจากได้ยินข่าวนี้แล้ว เขาเกือบจะโกรธจัดขึ้นมาทันที
เขาไม่คาดคิดเลยว่า ทันทีที่มีข่าวนี้ออกมา ก็ทำให้ตระกูลทากาฮาชิกลายเป็นเป้าหมายที่ร้อนแรง
ในตอนนี้ เมืองโตเกียวทั้งเมืองเริ่มไล่ล่าทากาฮาชิ มาจิ ซึ่งถือว่าทากาฮาชิ มาจิเป็นมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในอนาคตของญี่ปุ่น ทำให้นางาฮิโกะ อิโตะเข้าใจความหมายของคำพูดก่อนหน้าของซูจือหยูในทันที
ถ้าตระกูลซูร่วมมือกับตระกูลทากาฮาชิ ตัวเองก็คงจะไม่มีอนาคตที่สดใสอย่างแน่นอน
หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลอิโตะที่ดูเหมือนไม่ได้รับผลกระทบใดๆ แต่แท้จริงแล้วกลับต้องสูญเสียอย่างหนัก
ก่อนหน้านี้เขาสามารถแบ่งบันผลกำไรกับตระกูลทากาฮาชิอย่างเท่าเทียมได้ แต่ถ้าสูญเสียความร่วมมือในครั้งนี้ไป ตระกูลทากาฮาชิก็จะโยนเขาอยู่ข้างหลังศีรษะอย่างรวดเร็ว
ถึงเวลานั้น ออร่าทั้งหมดบนตัวเขา ก็จะถูกทากาฮาชิ มาจิแย่งไปจนหมด
การสูญเสียที่มองไม่เห็นนั้น แทบจะนับไม่ถ้วน!
นางาฮิโกะ อิโตะที่รู้สึกเบื่อหน่ายมาก ขังตัวเองอยู่ในห้อง และคิดเรื่องนี้คนเดียวตลอดทั้งเย็น
ในท้ายที่สุด หลังจากเข้าสู่ตอนกลางคืน เขาตัดสินใจอย่างไม่เต็มใจ และโทรหาตระกูลซู เพื่อขอโอกาสในการเจรจาพูดคุยอีกครั้ง
หากไม่ได้ผลจริงๆ ก็ตกลงโดยตรงกับเงื่อนไขความร่วมมือยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของตระกูลซู
ในขณะนี้ ซูจือหยูและซูจือเฟยเพิ่งกินข้าวเสร็จในร้านอาหารหมุนเวียนที่ชั้นบนสุดของโรงแรม หลังจากที่ทั้งสองกลับถึงห้องแล้ว ซูจือหยูก็ไปอาบน้ำก่อน
ในเวลานี้ กริ่งประตูก็ดังขึ้น และเธอเห็นจากจอ LCD ว่าเป็นพี่ชายของเธอกำลังเคาะประตูอยู่ และเธอก็เปิดประตูด้วยมือ
ซูจือเฟยยืนอยู่ที่ประตู ถือโทรศัพท์มือถือ ยิ้มแล้วพูดว่า “จือหยู คุณช่างชาญฉลาดจริงๆ ! เมื่อกี้นี้นางาฮิโกะ อิโตะโทรมาหาผมแล้ว!”
ซูจือหยูพิงอยู่ที่กรอบประตู แล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “เขาพูดว่ายังไง?”