ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1727

เย่ฉางโคงได้ยินคำพูดของชายชรา พูดอย่างลำบากใจ:”พ่อ ครั้งก่อนพ่อบอกว่าอยากให้แต่งงานกับตระกูลซู ให้ซูจือหยูเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเย่ แต่ไม่มีคนที่เหมาะสม!”
เย่โจงฉวนพูดเบาๆ :”ครั้งก่อนบอกแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉางอิงลูกชายคนโตเป็นคนที่เหมาะสม”
เย่ฉางโคงพูดว่า:”แต่ตอนนั้นถังซื่อไห่ก็บอกแล้วนี่ ที่ฉางอิงลูกชายคนโตไม่เต็มใจที่จะกลับมาระลึกถึงบรรพบุรุษ บางทีเด็กคนนี้อาจจะยังเกลียดเราอยู่ในใจ!”
เย่โจงฉวนปัดมือ: “เขาจะเกลียดเราไหม นายพูดแล้วไม่นับ ฉันพูดก็ไม่นับ ต้องให้เขาพูดถึงจะนับ”
น้องสามเย่ฉางหยุนรีบถามว่า:”พ่อ พ่อหมายความว่า จะตามหาลูกชายคนโตฉางอิงกลับมาระลึกถึงบรรพบุรุษเหรอ?”
เย่โจงฉวนพยักหน้า:”ฉันมีความคิดนี้จริงๆ แค่ยังไม่รู้ว่าจะใช้วิธีไหน”
เย่ฉางโคงรู้สึกกดดันและการคุกคามอย่างมาก รีบพูดว่า:”พ่อ ลูกชายคนโตฉางอิงออกจากบ้านมาหลายปีแล้ว
มันควบคุมไม่ได้เลย! โปรดคิดให้ดี!”
เย่โจงฉวนปัดมือ:”พวกนายไม่ต้องมาพูดโน้มน้าวฉันอีก ตอนนั้นที่ฉันให้ถังซื่อไห่ซื้อตี้เหากรุ๊ปแล้วเอาให้เขา อันที่จริงก็ได้ตัดสินใจแล้ว ว่าไม่ช้าก็เร็วก็จะให้เขากลับมาเพื่อระลึกถึงบรรพบุรุษ ตระกูลเย่ไม่ได้มีทายาทมากมาย มันเทียบไม่ได้กับกิ่งก้านที่อุดมสมบูรณ์ของตระกูลซู และเราไม่สามารถปล่อยให้ผู้ชายที่โตแล้วเร่ร่อนอยู่ข้างนอกได้ ”
เย่ฉางโคงหงุดหงิด แต่ก็ยังถามอย่างใจเย็น:”พ่อ งั้นถ้าสมมุติลูกชายคนโตฉางอิงไม่ยอมกลับมาล่ะ?”
เย่ฉางควนพูดอย่างจริงจังว่า:”คนมันเปลี่ยนได้ วันนี้ไม่ยอมกลับมา บางทีพรุ่งนี้อาจจะยอมกลับ ถ้าพรุ่งนี้ยังไม่ยอมกลับ หนึ่งปี สองปี สามปีหรือสิบปี ยังไงก็ต้องมีสักวันที่เขาจะเปลี่ยนใจและการตัดสินใจเปลี่ยนได้!”
เย่ฉางโคง เย่ฉางหยุนแล้วก็น้องสี่เย่ฉางเทียนที่ไม่ได้พูดตลอดเวลา แอบด่าอยู่ในใจ
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเกี่ยวกับทรัพย์สินของตระกูลคือการตัด
ไม่ว่าจะเป็นหมื่นหยวน หนึ่งล้านล้านหยวน แบ่งคนเดียว แบ่งกันสองกัน แบ่งกันสามคน ผลที่ได้จะอยู่ห่างออกไปพันไมล์
เดิมที การซื้อตี้เหากรุ๊ปให้กับเย่เฉิน ทำให้ตระกูลต้องเสีย 100 พันล้าน และยังมอบเงินสดให้เย่เฉิน10 พันล้าน ซึ่งทำให้ทุกคนไม่สบอารมณ์อย่างมาก
เพราะไม่ว่ายังไงหลังจากคุณท่านตาย ตอนที่แบ่งทรัพย์สินกัน จะถูกแบ่งออกโดยเฉลี่ย 10 พันล้านหยวน ไปยังบ้านของลูกชายสามคน แต่ละคนจะได้รับอย่างน้อย 30 พันล้านหยวน และผลสุดท้ายคือ 30 พันล้านหยวนนี้ได้หายไปแล้ว
ดังนั้น พวกเขาจึงกังวลว่าเย่เฉินจะกลับตระกูลเย่
เย่โจงฉานไม่ได้มองลูกชาย หรือหลานชายเหล่านี้ แต่มองไปที่เย่ฉางหมิ่น ลูกสาวของเขา
เขาถอนหายใจและพูดว่า:”ฉางหมิ่น ตรุษจีนจะมาถึงในไม่ช้า”
เย่ฉางหมิ่นรีบลุกขึ้น และถามว่า:”พ่อคะ พ่อมีอะไรจะสั่งก็พูดมาเลยค่ะ ฉางหมิ่นจะยอมทำทุกอย่าง”
เย่โจงฉวนพยักหน้า และพูดว่า:”พรุ่งนี้เธอไปจินหลิงหน่อย ไปหาเฉินเอ๋อ คุยกับเขาดีๆ แล้วถามเขาว่าอยากกลับมาไหม ถ้าเขามีความคิดนี้ ก็เชิญเขากลับมาฉลองปีใหม่ด้วยกัน……”
เย่ฉางหมิ่นรีบพูดว่า:”ได้ค่ะพ่อ พรุ่งนี้หนูจะไปจินหลิง”
ขณะที่เธอพูด ก็นึกอะไรบางอย่างได้ และถามว่า:”พ่อคะ เฉินเอ๋อแต่งงานแล้ว ถ้าเขายอมกลับมา จะให้เขาพาภรรยามาหาพ่อด้วยไหม?”
เย่โจงฉวนปัดมือ และพูดอย่างรังเกียจว่า:”ผู้หญิงหยาบคายจากตระกูลระดับต่ำ เมืองระดับต่ำ จะมีค่าควรที่จะเข้ามาในคฤหาสน์ตระกูลเย่ของฉันได้อย่างไร? ถ้าเฉินเอ๋อกลับมา ที่สำคัญก็คือต้องหย่ากับผู้หญิงคนนี้ แล้วเราค่อยให้เขาเจอกับซูจือหยู ดูว่ามีโอกาสพัฒนาหรือไม่”
“ค่ะ!”เย่ฉางหมิ่นพยักหน้าและพูดว่า:”หนูจะไปทดสอบความคิดของเฉินเอ๋อก่อน และค่อยพูดคุยเรื่องนี้กับเขาทีละขั้นตอน!”
เย่โจงฉวนยิ้มด้วยความพึงพอใจ:”เรื่องนี้ พ่อขอฝากเธอนะ!”