ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1755

ในช่วงเวลาที่ทั้งสองฝ่ายต้องชะงักงัน หัวหน้าแผนกความมั่นคงแห่งมาตุภูมิของญี่ปุ่น ก็ได้บินไปยังสนามบินโอซาก้าโดยเครื่องบินส่วนตัวแล้ว
คนที่ไปกับเขา ยังมีผู้กำกับใหญ่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียวอีกด้วย
เดิมที พวกเขาอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาล และดำเนินการสืบสวนแบบพรมดินในโตเกียว พวกเขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับกลุ่มฆาตกร เพื่อที่พวกเขาจะได้ให้คำอธิบายแก่ประชาชน และเจ้าหน้าที่ระดับสูงได้
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ ฆาตกรเหล่านี้มีเล่ห์เหลี่ยมมากกว่าสุนัขจิ้งจอกอีกด้วย และไม่ทิ้งเงื่อนงำใดๆ ที่เป็นประโยชน์ไว้เลย
เดิมทีพวกเขายังอยากจะขยายขอบเขตการค้นหาต่อไป จู่ๆ ก็ได้รับข้อความจากชายลึกลับคนหนึ่ง ว่าฆาตกรมาถึงโอซาก้าแล้ว และจะเดินทางกลับประเทศจีนโดยเครื่องบินจากโอซาก้า เรื่องนี้ทำให้ชาวกระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิตกตะลึงไปเลย!
หากคนกลุ่มนี้หนีไปได้จริงๆ การสังหารหมู่ที่น่าสะพรึงกลัวนี้ที่ทำให้เกิดความตื่นตระหนกทั่วทั้งประเทศ ก็อาจไม่สามารถคลายคดีนี้ไปได้ตลอดทั้งชีวิต
ถึงเวลานั้น กรมตำรวจนครบาลญี่ปุ่น และแผนกความมั่นคงแห่งมาตุภูมิ ก็จะถูกขว้างปาใส่หน้าอย่างสมบูรณ์ และกระทั่งโดนคนหลายพันคนก่นด่า
ดังนั้น ฝ่ายความมั่นคงแห่งมาตุภูมิจึงตัดสินใจ รับช่วงต่อจากกรมตำรวจนครบาลโดยตรง จากนั้นจึงแจ้งกองกำลังป้องกันตนเองในโอซาก้าให้เข้ายึดครอง และป้องกันไม่ให้เครื่องบินลำนี้บินขึ้นไปได้ โดยไม่คำนึงถึงค่าเสียหายใดๆ ทั้งสิ้น
กองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นมีทหารหลายหมื่นนายประจำการอยู่ในโอซาก้า เมื่อได้รับคำสั่งจากสำนักงานความมั่นคงแห่งมาตุภูมิ พวกเขาก็ส่งกองกำลังพิเศษที่ทรงพลังที่สุดไปยังสนามบินโอซาก้าทันที
อีกอย่าง กระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิยังได้จัดทำแผนการฉุกเฉิน และก็ได้ให้ฝูงบินรบเตรียมตัวรับมือไว้อีกด้วย
หากกองกำลังพิเศษล้มเหลวในการหยุดเครื่องบินส่วนตัวลำนี้ และปล่อยให้เครื่องบินส่วนตัวลำนี้บินออกไปได้ เครื่องบินรบ F35 ของกองกำลังป้องกันตนเองภาคพื้นดินญี่ปุ่นจะบินขึ้นทันที พยายามบังคับให้เครื่องบินกลับไปยังสนามบินโอซาก้าและลงจอด ก่อนจะออกจากน่านฟ้าของญี่ปุ่น
ในเวลานี้ เครื่องบินพิเศษของกระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิเพิ่งหยุดลง ผู้รับผิดชอบก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีและถามว่า “สถานการณ์ในที่เกิดเหตุในตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง? เครื่องบินของอีกฝ่ายอยู่ภายใต้การควบคุมแล้วหรือไม่!”
ในโทรศัพท์ มีเสียงของผู้บัญชาการปฏิบัติการดังขึ้นมาทันที “ตอนนี้เครื่องบินของฝ่ายตรงข้ามถูกล้อมรอบด้วยยานเกราะล้อเหลี่ยมของเรา และไม่มีทางที่จะทะลุทะลวงได้ แต่ฝ่ายตรงข้ามยังไม่ยอมจำนน เรากำลังเตรียมการที่จะโจมตีอยู่แล้ว!”
“โอเค!” ผู้รับผิดชอบของกระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิกัดฟันพูดว่า “ให้เวลาพวกเขาอีกหนึ่งนาที ถ้าพวกเขาไม่ยอมมอบตัวอย่างเชื่อฟัง ให้ดำเนินการโจมตีด้วยกระสุนจริงทันที! ในครั้งนี้เราจะต้องจับกุมตัวผู้กระทำความผิดที่โหดร้ายเหล่านี้ในคราวเดียวให้ได้ เพื่อที่จะได้ชี้แจงต่อประชาชนชาวญี่ปุ่น!”
ตามคำสั่งของเขา รถสี่คันที่มีบันไดขึ้นเครื่องค่อยๆ ขับเข้าไปทางเครื่องบินของตระกูลซูจากทั้งสองข้าง
ทีมรบสี่ทีมพร้อมกับกระสุนจริง ได้รวมตัวกันอยู่ใต้เครื่องบินแล้ว เมื่อรถขึ้นเครื่องมุ่งไปที่ประตูห้องโดยสาร พวกเขาก็จะรีบพุ่งขึ้นไป ระเบิดประตูห้องโดยสารออก และใช้ระเบิดแสงและแก๊สน้ำตาในการรุกโจมตีรอบแรก
อาวุธปืนของพวกเขาได้รับการตรวจสอบแล้ว ปืนไรเฟิลจู่โจมแบบอเมริกันในสีเดียวกัน ทั้งหมดมีพลังยิงที่ทรงพลังมาก เมื่อเริ่มการยิ่งต่อสู้กันแล้ว ผู้ใต้บังคับบัญชาของตระกูลซูเหล่านี้ไม่มีแรงที่จะต่อต้านได้เลยแม้แต่น้อย
ในเวลานี้ ซูรั่วหลีมองผ่านหน้าต่าง และก็เห็นรถขึ้นเครื่องที่กำลังเข้ามาใกล้ เธอเริ่มรู้สึกประหม่ามากอย่างสุดขีด แต่เธอก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าควรจะทำอย่างไรดี
มีคนรอบตัวตื่นตระหนกและเสนอว่า “พวกเราเปิดประตูและมอบตัวกันอย่างเชื่อฟังไปเถอะ ถ้าหากว่าพวกมันโจมตีเข้ามาจริงๆ กระสุนมันจะไม่มีตาเลยนะ!”
“มอบตัวงั้นเหรอ?!” มีคนดุด่าอย่างโกรธเคืองทันทีว่า “แม่งเอ๊ย! กูฆ่าคนในตระกูลมัตสึโมโตะไปสี่คนตามลำพัง การมอบตัวก็เท่ากับรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิตอย่างแน่นอน!”
“โทษประหารก็ไม่เป็นอะไรหรอก!” อีกคนพูดโพล่งออกจากปากว่า “วงจรการประหารชีวิตในญี่ปุ่นนั้นยาวนานมาก พวกคุณรู้จักโอมชินริเกียวที่เคยก่อเหตุโจมตีที่สถานีรถไฟใต้ดินโตเกียวหรือไม่? โชโกะ อาซาฮาระ ผู้นำของพวกเขาใช้ก๊าซซารินโจมตีสถานีรถไฟใต้ดินโตเกียวในปี 1995 และทำให้ทั้งโลกตกใจ แต่จนถึงปี 2018 เขาถึงเพิ่งถูกประหารชีวิต และล่าช้ามากกว่า20 ปี แม้ว่าพวกเราจะถูกตัดสินประหารชีวิต แต่อย่างน้อยเราก็สามารถมีชีวิตอยู่ในคุกได้นานกว่าสิบปีถึงยี่สิบปี มันก็ดีกว่าถูกยิงตายทันทีในตอนนี้เลยใช่ไหม? ”
“ใช่!” มีคนยืนขึ้นมา กำหมัดแล้วพูดว่า “ด้วยกำลังของพวกเรา แม้ว่าเราจะติดคุกก็จะสามารถกลายเป็นเจ้าโลกในคุกได้อย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถรังแกเราได้ ถึงเวลานั้นแม้จะอยู่ในคุกพวกเราก็จะมีชีวิตอยู่อย่างสบายได้ ทำไมต้องคิดสั้นในตอนนี้ล่ะ?”
บทสนทนาระหว่างคนเหล่านี้ เกลี้ยกล่อมให้คนจำนวนมากเชื่อในทันที
หากสามารถมีชีวิตอยู่ได้ ก็ไม่มีใครยอมละทิ้งความหวังในการเอาชีวิตรอด
แม้จะอยู่ในคุก ก็ยังดีกว่าตายในทันทีมาก
ดังนั้น ทุกคนจึงมองไปที่ซูรั่วหลี พูดโพล่งออกมาว่า “คุณหนูรั่วหลี เรายอมแพ้มอบตัวกันเถอะ!”