ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 178 ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก（2）

บทที่178 ทำให้ข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก（2）
ฉินเอ้าเสวี่ยนเก็บอารมณ์ตื่นเต้นสุดขีดไว้ในใจ กลับบ้านด้วยความรู้สึกปิติยินดี
ที่บ้านตระกูลฉินเวลานี้ ฉินกางเฝ้ารอด้วยจิตใจร้อนรน
เขาไม่รู้ว่าลูกสาวไปร้องขอยาวิเศษ เย่เฉินจะยินดีให้หรือไม่
แม้ว่ายังไงเขายินดีเป็นสุนัขรับใช้เย่เฉินก็ตาม แต่เขากลัวว่าเย่เฉินจะดูแคลนตระกูลฉินของตน
ตระกูลฉินในจินหลิง มีอิทธิพลมากกว่าตระกูลของหวังเจิ้งกางนิดหน่อย แต่กับตระกูลของซ่งหว่านถิงแล้วพอจะทัดเทียมกัน
เย่เฉินเอง เป็นเป้าหมายที่ตระกูลซ่งต้องการอาศัยอิทธิพลของเขา ต่อหน้าตระกูลซ่งแล้ว ตนจะมีโอกาสออกหน้าได้ยังไง?
ขณะที่อึดอัดจนอยู่ไม่สุข ฉินเอ้าเสวี่ยนกลับมาถึงบ้าน
รถของฉินเอ้าเสวี่ยน เพิ่งจะหยุดที่ลานจอดรถในคฤหาสน์ ฉินกางรีบวิ่งมาหาทันที
ฉินเอ้าเสวี่ยนหยุดรถดับเครื่องพอดี กำลังผลักประตูรถ ฉินกางรีบถามขึ้นทันทีว่า: “เอ้าเสวี่ยน เป็นยังไงบ้าง? อาจารย์เย่เห็นด้วยไหม?!”
ฉินเอ้าเสวี่ยน พยักหน้าด้วยน้ำตาคลอเบ้า พยักหน้าอย่างต่อเนื่อง
“พ่อ อาจารย์เย่รับปากแล้ว!”
“ยอดเยี่ยมมาก!” ฉินกางดีใจมากจนหัวเราะคำโตออกมา ตื่นเต้นเสียจนควบคุมตนเองไม่อยู่
ฉินเอ้าเสวี่ยนยังพูดต่ออีกว่า: “พ่อ อาจารย์เย่ยังบอกอีกว่า จะให้พวกเราสองเม็ด”
“อะไรนะ?!” ฉินกางถึงกับตะลึงงันจนตาลุกวาว!
“สองเม็ด?! ให้พวกเรา?! อาจารย์เย่จะให้ยาวิเศษพวกเราสองเม็ด?! ลูกได้ยินไม่ผิดนะ?!”
ฉินกางรู้สึกว่าตนเองดีใจจนแทบจะหายใจไม่ออก
ฉินเอ้าเสวี่ยนพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า: “ให้ยาวิเศษกับพวกเราสองเม็ดจริง ๆ ลูกฟังไม่ผิด!”
“โอ้สวรรค์!” ฉินกางน้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาในทันทีพูดว่า: “อาจารย์เย่ยินดีติดต่อกับตระกูลฉินของเราเหรอ?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนรีบพูดว่า: “อาจารย์เย่บอกแล้วว่า ต่อไปเขามีความต้องการสมุนไพรบางอย่างร้องขอจากพวกเรา ให้พวกเราร่วมมือด้วย”
ฉินกางตื่นเต้นไม่หยุดพูดว่า: “เยี่ยมมาก เอ้าเสวี่ยน! ยอดเยี่ยมมาก! อาจารย์เย่ครั้งนี้ได้เลื่อนชั้นตระกูลของพวกเราแล้ว! มีเทพผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขาอยู่ ตระกูลอย่างพวกเราเชิดหน้าชูตาได้แล้ว ไม่มีอะไรต้องกังวลอีกแล้ว!”
พูดจบ เขาถามอีกว่า: “ใช่สิ อาจารย์เห็นลูกแล้ว แสดงท่าทีพิเศษอะไรไหม?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนใบหน้าแดงก่ำจนไปถึงลำคอแล้ว
เธอพูดตะกุกตะกักออกไปว่า: “อาจารย์เย่เขา……อาจารย์เย่เขาพูดว่า……พูดว่า……”
“โธ่เอ้ย อาจารย์เย่เขาพูดอะไรกันแน่?”
ฉินเอ้าเสวี่ยนก้มหน้า พูดด้วยท่าทีเขินอายว่า: “อาจารย์เย่เขาพูดว่า เห็นแก่ความงามของลูก เขาไม่สามารถปฏิเสธได้……”
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” ฉินกางหัวเราะออกมาคำโต ดีใจสุดขีดพูดว่า: “แสดงได้ดี! แสดงได้ดี! ดูท่าในอนาคต อาจารย์เย่อาจจะมาเป็นลูกเขยของตระกูลฉิน!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนเขินอายอย่างมากพูดว่า: “ท่านพ่อ ท่านพูดอะไรหน่ะ……”
ฉินกางพูดด้วยความดีใจว่า: “ทุกอย่างย่อมเป็นไปได้! เอ้าเสวี่ยน ลูกต้องพยายามให้ถึงที่สุดนะ!”
พูดจบ ฉินกางพูดด้วยความตื่นเต้นอีกว่า: “อาจารย์เย่ มีพลังวิเศษ กระทำสิ่งไหนย่อมต่างจากคนปกติ แน่นอนว่าไม่สนใจประเพณีนิยมทั่วไปหรือข้อผูกมัดทางศีลธรรม มิฉะนั้นด้วยความสามารถของเขา ยอมที่จะอยู่ในฐานะลูกเขยตระกูลเซียวได้ยังไง? ดังนั้นลูกจ๋า ลูกต้องพยายามให้ถึงที่สุด ต้องต่อสู้เพื่อทำให้ข้าวสารเป็นข้าวสุกให้ได้กับอาจารย์เย่ อย่างดีที่สุดต้องมีลูกกับอาจารย์เย่ ถ้าเป็นอย่างนี้ ตระกูลฉินของพวกเรา เชิดหน้าชูตาได้อย่างแท้จริง!”
ฉินเอ้าเสวี่ยนอายเสียจนแทบจะมุดเข้าไปใต้ดิน เอามือปิดหน้าพูดว่า: “พ่อ ……พ่อพูดอะไรอย่างนั้น ดูไม่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่เลย!”
……