ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1823

เย่ฉางหมิ่นถูกสายตาของเย่เฉินที่ด้วยความมองทะลุปลุกโปร่ง เสียดแทงความทะนงตนอย่างลึกซึ้ง!
เธอกัดฟันด้วยความแค้นแล้วตะคอกว่า: “แน่นอน! แกคิดว่าฉันล้อแกเล่นเหรอ?! ถ้าหากแกยังคงมองข้ามความหวังดีของผู้อื่นและในเมื่อพูดด้วยดีๆไม่ยอมทำตามก็คงต้องใช้กำลังบังคับ ฉันรับรองว่าแกได้จบเห่ในไม่ช้าก็เร็ว! ไม่เพียงแค่แกที่จบเห่ ภรรยาของแก ยังมีแม่ยายของแก และคนรอบข้างของแกก็จะต้องจบเห่ด้วยทั้งหมด”
พูดถึงเรื่องนี้ เย่ฉางหมิ่นก็บันดาลโทสะอย่างสมบูรณ์ไปแล้ว เธอก็คำรามเสียงแหบเหมือนมนุษย์ป้าว่า: “ฉันจะบอกแกให้นะ ปีนั้นพ่อแม่ของแกโชคดี ตายแล้วยังสามารถกลับไปที่สุสานบรรพบุรุษของตระกูลเย่ได้! อนาคตแกก็ต้องตาย แกแม้แต่สิทธิ์จะเข้าไปในสุสานบรรพบุรุษก็ไม่มี!”
สีหน้าท่าทางของเย่เฉินก็กลายเป็นไม่พอใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้ในทันที
เขามองไปที่เย่ฉางหมิ่น และพูดอย่างราบเรียบว่า: “คุณเป็นน้องสาวแท้ๆของพ่อผม ดังนั้นผมไม่สามารถทำร้ายคุณได้”
เย่ฉางหมิ่นแสยะยิ้มพูดว่า: “แกยังรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของแกพ่อแกเหรอ?! ยังไม่รีบเคารพนบนอบต่อฉัน…”
ไม่รอให้เย่ฉางหมิ่นพูดจบ เย่เฉินก็พูดเสียงดังลั่นกับหงห้าว่า: “หงห้า! นายไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเธอ ตบปากของเธอให้ฉันเดี๋ยวนี้!”
หงห้าพูดเสียงดังในทันทีว่า: “น้อมรับคำสั่ง อาจารย์เย่!”
พูดแล้ว เขาก็รีบพุ่งเข้าไปในทันที คว้าคอเสื้อของเย่ฉางหมิ่นไว้ในทันที
เย่ฉางหมิ่นตกใจ และพูดข่มขู่ว่า: “แกกล้าตบฉันดู วันหลังฉันฆ่าแกอย่างแน่นอน!”
หงห้าตบไปอย่างเต็มที่หนึ่งฉาดในทันที ตบจนฟันกรามหลังสองซี่ของเย่ฉางหมิ่นหัก และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “ชีวิตของฉันอาจารย์เย่ก็เป็นคนมอบให้ ต่อให้อาจารย์เย่จะให้ฉันฆ่าพระเจ้า ฉันก็ไม่มีทางลังเล นับประสาอะไรกับผู้หญิงใจหยาบอย่างแก!”
พูดไปแล้ว ก็ตบไปอีกหนึ่งฉาด
หงห้าโกรธจนบันดาลโทสะกับท่าทีที่เย่ฉางหมิ่นมีต่อเย่เฉินตั้งนานแล้ว ไม่ง่ายเลยที่จะรอจนเย่เฉินอนุญาต ก็ย่อมไม่อ้อมมือแม้แต่น้อยเป็นธรรมดา
เย่ฉางหมิ่นถูกตบสองฉาดนี้จนคนทั้งคนเวียนหัวอย่างฉับพลัน ทั้งโกรธทั้งแค้น และตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่า: “พวกแกจะตายกันทั้งหมด! พวกแกทุกคนจะต้องตาย!!!”
เย่เฉินมองดูเธอ และพูดอย่างเยือกเย็นว่า:
“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง คุณน่าจะรู้ว่า ทำไมผมถึงได้รับความเคารพในฐานะอาจารย์เย่จากผู้คนในเมืองจินหลิง!”
“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง งั้นคุณก็น่าจะรู้ว่า ทำไมราชาบู๊ทั้งแปดที่อู๋ตงไห่ส่งออกมา ถึงถูกผมกำจัดทั้งหมดใต้ภูเขาฉางไบ!”
เมื่อพูดอย่างนั้น เย่เฉินก็ยิ้มแล้วพูดต่อไปว่า:
“ถ้าหากคุณเคยตรวจสอบผมอย่างจริงจัง น่าจะรู้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนผมเพิ่งไปที่ประเทศญี่ปุ่น อย่างน้อยเรื่องราวเหล่านั้นที่เกิดขึ้นอยู่ในประเทศญี่ปุ่นเมื่อไม่นานมานี้ ผมคิดคิดว่าในใจของคุณน่ารู้ดีนะ!”
สีหน้าของเย่ฉางหมิ่นเกิดการเปลี่ยนไปอย่างมากโดยไม่หยุดหย่อน เปลี่ยนไปยิ่งอยู่ยิ่งน่ากลัวยิ่งอยู่ยิ่งซีดเซียว!
เย่เฉินจ้องมองเธอ แล้วถามอีกว่า: “พวกคุณอยากให้ผมกลับไปแต่งงานกับกู้ชิวอี๋ไม่ใช่เหรอ? งั้นพวกคุณก็ไม่คิดดูว่า กู้เย้นจงเพื่อนที่ดีที่สุดเมื่อพ่อผมยังมีชีวิตอยู่ ทั้งๆที่ป่วยหนักเกินเยียวยา ทำไมจู่ๆกลับกลายเป็นแข็งแรงมีชีวิตชีวาได้?! หรือว่ามีปาฏิหาริย์ทางการแพทย์เรื่องไร้สาระอะไรแบบนั้นจริงเหรอ?”
หลังจากที่พูดจบ เย่เฉินชี้ไปทางหงห้า และถามต่อไปว่า: “ตอนนั้นหงห้าอยู่ที่เทียนเซียงฝู่ เกือบถูกลูกน้องของอู๋ตงไห่ฆ่าตาย เขาเหลือเพียงลมหายใจเฮือกสุดท้าย แล้วมีชีวิตรอดมาได้อย่างไร คุณรู้มั้ย?”
สีหน้าของเย่ฉางหมิ่นซีดราวกับกระดาษ!
ในเวลานี้ เย่เฉินก็ยากที่จะซ่อนเร้นพลังอานุภาพบนร่างกายของตัวเองได้ ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยเรกิ และตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เผด็จการว่า: “คำถามเหล่านี้ ถ้าหากก่อนหน้านั้นพวกคุณไม่เคยคิดมาก่อน งั้นตอนนี้คุณก็ลองใช้สมองดู คิดดูให้ดีๆ! หลังจากที่คิดได้แล้ว ค่อยบอกผม ว่าระหว่างเราทั้งสอง ตกลงว่าคุณสามารถทำลายผมได้ หรือว่าผมสามารถทำลายคุณได้!”
เย่ฉางหมิ่นกลัวพลังอานุภาพบนร่างกายของเย่เฉิน และสิ่งที่เขาพูดออกมา จนตกตะลึงจนตาค้าง!
ตระกูลเย่เคยตรวจสอบเรื่องราวมากมายของเย่เฉินที่อยู่ในเมืองจินหลิงจริงๆ
แต่ว่าได้รับเบาะแสมากมาย ความจริงแล้วก็ไม่ได้เพียงพอ
ตัวอย่างเช่น พวกเขารู้ว่าเย่เฉินดูเหมือนจะแข็งแกร่งมาก แต่มีความแข็งแกร่งมากแค่ไหนกันแน่ พวกเขาไม่มีความรู้เข้าใจอย่างชัดเจนมาโดยตลอด
พวกเขาก็รู้เรื่องเกี่ยวกับการตายของราชาบู๊ทั้งแปดของอู๋ตงไห่ที่ใต้ภูเขาฉางไบ แต่เรื่องนั้นใครทำกันแน่ พวกเขาก็ไม่รู้
ยังมีกู้เย้นจง!