ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 1920

เซียวชูหรันหัวเราะและพูดว่า “แม่ คุณยิ่งพูดยิ่งลึกลับ และยังขุดหลุมอีก…… คุณคิดว่าเป็นทหารขโมยของงั้นหรือ?”
หม่าหลันเห็นว่าเซียวชูหรันไม่เชื่อในเรื่องที่ตัวเองพูดอยู่ตลอด เธอจึงเริ่มโมโหอย่างช่วยไม่ได้ และพูดโพล่งออกมาว่า “เจ้าเด็กคนนี้ ทำไมคุณถึงไม่เชื่อในสิ่งที่คุณแม่พูดเลย เมื่อหลายปีที่ผ่านมาแถวบ้านคุณยายของฉันก็ได้ขุดพบสุสานที่มีขนาดใหญ่ออกมามากมายหลายแห่ง! ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาในที่ไม่ไกลจากบ้านของคุณยายฉัน ยังได้ค้นพบสุสานที่มีชื่อเสียงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของสุสานขุนนางไห่ฮุนโห้อีกด้วย คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของสุสานขุนนางไห่ฮุนโห้ใช่หรือไม่? ”
เซียวชูหรันพยักหน้า “เคยได้ยินมาก่อน เหมือนว่าจะเป็นการค้นพบทางโบราณคดีที่สำคัญมาก สุสานแห่งนี้ทำไมเหรอ? ”
“ทำไมงั้นเหรอ?” หม่าหลันฮัมฮัมพูดว่า “ฉันจะบอกคุณนะ เหตุผลที่สุสานแห่งนี้ถูก กรมวัตถุวัฒนธรรมค้นพบ ก็เพราะว่าตอนที่โจรขโมยสุสานไปเจาะหลุมนั้น ทำให้ชาวบ้านแถวๆ นั้นตื่นตัว หลังจากที่ชาวบ้านโทรแจ้งตำรวจแล้ว ผู้เชี่ยวชาญของสำนักวัตถุทางวัฒนธรรมถึงรู้ว่ามีสุสานขนาดใหญ่อยู่ที่นั่น และสุสานของภรรยาของไห่ฮุนโห้ก็อยู่ข้างหน้าของเขาด้วย และก็ถูกโจรขโมยไปกวาดล้างไปอย่างสะอาดหมดจดไปนานแล้ว ว่ากันว่ารูที่ถูกเจาะเข้าไปจากทุกทิศทางของรอบด้านก็มีหลายสิบแห่งอีกด้วย!”
เซียวชูหรันฟังจนงุนงงไปเลย “กลุ่มโจรขโมยสุสานพวกนี้ยอดเยี่ยมขนาดนี้เลยเหรอ?”
หม่าหลันเริ่มรู้สึกกังวลเล็กน้อย และพูดว่า “ถ้าไม่เชื่อคุณก็ลองไปค้นหาดูที่เว็บไซต์ได้เลย!”
เย่เฉินที่อยู่ข้างๆ ก็พยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า “ภรรยา คุณมีความรู้น้อยไปกับเรื่องนี้แล้วจริงๆ อันที่จริงในพื้นบ้านคนที่มีฝีมือที่ยอดเยี่ยมอยู่มากมาย นวนิยายเรื่องโจรขโมยสุสานที่คุณอ่านนั้น แท้จริงแล้วมีโจรขโมยสุสานที่อยู่ในนั้นมีอยู่ในชีวิตจริงมากมาย ไม่เชื่อคุณก็ลองถามคุณพ่อดูสิ แต่ละทุกปีในแวดวงโบราณวัตถุทางวัฒนธรรมที่ขุดพบจำนวนมากถูกค้าขายอย่างเป็นส่วนตัวอยู่ในที่ตลาดมืด พูดตรงๆ ก็คือเป็นของที่โจรขโมยสุสานขโมยออกมาทั้งนั้น”
หลังจากพูด เย่เฉินก็กล่าวขึ้นอีกครั้งว่า “เมื่อสิบกว่ายี่สิบปีที่แล้ว คดีขโมย Cordyceps sinensis (ถั่งเช่า) ที่เคยเกิดขึ้นในเมืองหลวงของจังหวัดในภาคกลาง ร้านค้าที่ดำเนินการค้าขาย Cordyceps sinensis (ถั่งเช่า) ถูกขโมย Cordyceps sinensis (ถั่งเช่า) ไปเกือบสองร้อยกิโลกรัมในชั่วข้ามคืน มูลค่ากว่าสิบล้าน คุณรู้หรือไม่ว่าอีกฝ่ายขโมยมันไปได้อย่างไร?”
เซียวชูหรันส่ายหัว “ขโมยไปได้อย่างไรเหรอ?”
เย่เฉินกล่าวว่า “ก็คือเจาะรูขโมยไป พวกเขาเช่าร้านค้าที่อยู่ตรงข้ามร้าน Cordyceps sinensis (ถั่งเช่า) เจาะรูลงไปใต้ดินหลายสิบเมตร เจาะเข้าไปภายใต้พื้นดินของร้านค้า Cordyceps sinensis (ถั่งเช่า) โดยตรง จากนั้นก็เจาะออกมาและขโมยถั่งเช่าไปทั้งหมด”
เซียวชูหรันรู้สึกประหลาดใจมากและพูดว่า “นี่มันช่างน่าทึ่งเกินไปแล้ว…….”
เย่เฉินพยักหน้า “นอกเหนือจากพฤติกรรมที่ผิดกฎหมายและอาชญากรรมของพวกเขาแล้ว แค่พูดถึงฝีมือทักษะการเจาะรูของพวกเขา มันก็ค่อนข้างยอดเยี่ยมมากจริงๆ เลย”
หม่าหลันมองไปที่เซียวชูหรัน และเอ่ยปากพูดว่า “ตอนนี้คุณเชื่อในสิ่งที่ฉันพูดหรือยัง?”
เซียวชูหรันทำได้เพียงพยักหน้า “แม่ ฉันเชื่อ…….”
หม่าหลันส่งเสียงครวญคราง แล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นในตอนนี้คุณเข้าใจถึงความหมายของคำว่าไม่มีผลประโยชน์ก็ไม่ตื่นแต่เช้าแล้วใช่ไหม? สำหรับโจรขโมยสุสานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะว่าในภูเขานั้นมีสุสานโบราณอยู่ จะมีใครยอมไปบริจาคสร้างวัดอยู่ในที่ที่ยากจนแบบนั้น? ต่งรั่วหลินคนนั้นก็เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเมืองจินหลิงมีบางสิ่งที่เป็นผลประโยชน์ เธอที่เป็นถึงคุณหนูคนโตของตระกูลใหญ่ในเย่นจิง จะมาเสียเวลาอยู่ที่นี่เพื่ออะไรเหรอ? ดังนั้นฉันถึงบอกว่า ในเมืองจินหลิงต้องมีสมบัติล้ำค่าที่เราคาดไม่ถึงอยู่อย่างแน่นอน!”
เซียวชูหรันขมวดคิ้วและพูดว่า “แต่ในเมืองจินหลิงจะมีสมบัติล้ำค่าอะไรอยู่เหรอ แม้ว่าจะมีสุสานโบราณอยู่จริงๆ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่ตระกูลต่งจะไปเป็นโจรขโมยสุสานเลย!”
หม่าหลันกล่าวว่า “สมบัติล้ำค่าที่ฉันหมายถึงอาจไม่ใช่สุสานโบราณก็ได้! อาจมีผู้คนที่ยิ่งใหญ่ซ่อนตัวอยู่ในเมืองจินหลิงของเราก็เป็นไปได้!”
เซียวชูหรันหัวเราะและพูดว่า “ผู้ยิ่งใหญ่เหรอ? ผู้ยิ่งใหญ่อะไรสามารถดึงดูดความสนใจของตระกูลใหญ่ในเย่นจิงได้?”
หลังจากพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่เย่เฉิน และพูดติดตลกว่า “มีคนจำนวนมากในเมืองจินหลิงเรียกลูกเขยของคุณว่าอาจารย์เย่ โดยบอกว่าลูกเขยของคุณเป็นมังกรตัวจริงที่อยู่ในโลก หรือว่าเขาจะเป็นผู้คนที่ยิ่งใหญ่ที่ซ่อนตัวอยู่จริง? ”