ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2023

บทที่ 2023
ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังประหลาดใจ เย่เฉินมองไปที่วาตานาเบะ ชินอิจิด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า และพูดด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยว่า : “มา คุณวาตานาเบะ ยื่นมือออกมา ผมจะช่วยคุณจับ
สัญญาณชีพจร”
วาตานาเบะ ชินอิจิกำลังได้รับการหล่อเลี้ยงด้วยความอบอุ่นภายในร่างกาย คนทั้งคนก็จมอยู่ในนั้น เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฉิน พยักหน้าอย่างเร่งรีบและพูดว่า: “ลำบากคุณเย่แล้ว!”
จากนั้น ก็ยื่นมือออกไปในทันที
เย่เฉินวางนิ้วบนเส้นลมปราณของวาตานาเบะ ชินอิจิ ปราณทิพย์จางๆเล็กน้อยก็แทรกซึมเข้าสู่เส้นลมปราณของเขา
ปราณทิพย์เล็กน้อยนี้ สามารถรับประกันได้ว่าเขาสามารถผลิตปราณแก่นแท้ได้อย่างไม่ขาดสายในอนาคต และทำให้เขาฟื้นนความกระปรี้กระเปร่าของความเป็นชาย
ในเวลานี้ในสมองของวาตานาเบะ ชินอิจิ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงภรรยาที่รักของตัวเอง
เมื่อนึกถึงฉากที่อ่อนโยนทั้งสองคน ก็รู้สึกว่าร่างกายเปลี่ยนไปเล็กน้อย!
การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนี้ต่อมาก็พัฒนาเปลี่ยนกลายเป็นแรงกระตุ้นที่รุนแรงในทันที ทำให้เขาดีใจจนคาดไม่ถึง!
“นี่…นี่…นี่เห็นผลเร็วขนาดนี้เลยเหรอ ?!”
วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นจนสั่นเทาไปทั้งตัว
เพื่อให้แน่ใจว่าแรงกระตุ้นนั้นจะไม่หายไปในชั่พริบตา เขาลังเลอยู่ประมาณสองนาที ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อยและไม่พูดอะไรสักคำ ใช้ความสนใจทั้งหมด รู้สึกถึงแรงกระตุ้นนั้นของตัว
เอง!
ในสองนาทีนี้ แรงกระตุ้นนั้นของเขาไม่เพียงแต่ไม่หายไป แต่กลับแข็งแกร่งขึ้น!
ในเวลานี้ วาตานาเบะ ชินอิจิตื่นเต้นจนน้ำตาไหล!
เขาตะโกนด้วยความปีติยินดีจากกันบึ้งของหัวใจ: “รอคอยมานานเท่าไหร่ ในความฝันก็รอคอยวันนี้ ในที่สุดวันนี้ก็เป็นจริงแล้ว!”
ในขณะนี้ เขามองไปที่เย่เฉิน และร้องห้พูดว่า: “คุณ…คุณเย่ คุณก็คือฮว่าถ้วที่มีชีวิตอยู่!”
เย่เฉินยิ้มอย่างสงบ และถามเขาว่า: “คุณวาตานาเบะ ด้วยสำหรับผลการรักษานี้ ขอส่วนแบ่งหุ้นของคุณเพิ่มสิบเปอร์เซ็นต์ มากเกินไปหรือเปล่า?”
วาตานาเบะ ชินอิจิก็ลุกขึ้นมาในทันที และอ้าปากว่า: “ไม่มากเกินไป! ไม่มากเกินไปเลย! คุณเป็นพ่อแม่ที่เกิดใหม่ของผม!”
นางาฮิโกะ อิโตะที่อยู่ข้างๆ เห็นตรงกางเกงของวาตานาเบะ ซินอิจิพองขึ้นมาหนึ่งจุด ก็โบกมือให้เขาอย่างรวดเร็ว: “โธ่เอ๊ย ชินอิจิ รีบนั่งลงรีบนั่งลง! นี่อะไรกันเนี่ย!”
วาตานาเบะ ชินอิจิก้มหน้าดูแวบหนึ่ง ขณะที่เขินอายไปด้วย กลับตื่นเต้นอย่าทนไม่ไหวไปด้วย!
“พี่อิโตะและ……ก็เป็นสัญลักษณ์ลังของความเป็นชาย! พี่ไม่รู้หรอก ผมคาดหวังอยากได้พลังนี้ใหม่ คาดหวังมานานแค่ไหนกันแน่!!!”
นางาฮิโกะ อิโตะก็ตกตะลึงอย่างกะทันหัน
ในขณะนี้ เขาก็เข้าใจความตื่นเต้นของวาตานาเบะ ชินอิจิในทันที
ในขณะนั้น สิ่งที่เขาคิดถึง คือขาทั้งสองของตัวเอง
แม้ว่าตัวเองจะสูญเสียขาทั้งสองได้ไม่นานเท่าไหร่ แต่ความคาดหวังของตัวเองต่อการลุกขึ้นอีกครั้งและคาดหวังจะได้ขาทั้งสองกลับมาอีกครั้งนั้น อยู่เหนือทุกสิ่งแล้ว
หากมีวันหนึ่งตัวเอง สามารถพอมีขาทั้งสองงอกขึ้นมาใหม่และฟื้นสภาพของคนที่มีสุขภาพดีได้อีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นตัวเองคงจะตื่นเต้นมากกว่าวาตานาเบะ ชินอิจิสิบเท่า ถึงขนาดหนึ่งร้อย
เท่า!
เมื่อคิดถึงนี้ เขาก็ถอนหายใจในใจ: “โ ตลอดชีวิตนี้ของฉัน เกรงว่าจะไม่มีทางมีขาทั้งสองอีกครั้งแล้ว ในอนาคต ยังไม่รู้ว่าจะต้องเผชิญกับชีวิตที่ไม่สมบูรณ์หลายสิบปี…ในเวลานี้ อยู่ดีๆก็
อิจฉาวาตานาเบะ! เขาก็ประสบกับชีวิตที่ไม่สมบูรณ์มาหลายปี แต่ลับถูกคุณเยร้กษาหายได้ ฉันล่ะ? ในโลกใบนี้ ยังไม่เคยได้ยินว่าแขนขาที่ขาดสามารถที่จะงอกขึ้นใหม่ได้….”
หลังจากถอนหายใจอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็รู้ว่า อันที่จริงเย่เฉินไม่ใช่คนโหด
เขาชดเชยชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ของวาตานาเบะ ชินอิจิ แต่กลับได้ผลประโยชน์ของเขาเพียงสองสามพันล้านหยวน