ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2105

บทที่ 2105
ในเวลานี้ โตเกียวประเทศญี่ปุ่น
โทโมฮิซะ ซูซูกิที่อายุสี่สิบแปดปี กำลังยืนอยู่ที่ตรงหน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานในห้องงานที่ตัวเองเพิ่งเข้ารับตำแหน่ง และคิดหา
วิธีแก้ไขอะไรไม่ออก
เขา เป็นผู้กำกับคนใหม่ของกรมตำรวจนครบาลโตเกียว
ก่อนหน้านี้ เขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับกลางของคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติ เพราะว่าชำนาญการสืบสวนและเด็ดขาด
เป็นอย่างมาก ดังนั้นมีชื่อเสียงมากในคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติ
ในครั้งนี้ ซูรั่วหลีถูกค้นพบว่าแอบสบเปลี่ยนคน ทั้งประเทศญี่ปุ่นต่างตกตะลึง รัฐบาลญี่ปุ่นก็เป็นเพราะเหตุนี้ตกอยู่ภายใต้ความกดดัน
กรมตำรวจนครบาลโตเกียวก็ตกเป็นเป้าของการวิพากษ์วิจารณ์ในที่สาธารณะ
ไม่มีหนทางเลยจริงๆ รัฐบาลประเทศญี่ปุ่นทำได้เพียงให้โทโมฮิซะ ซูซูกิเผชิญหน้ากับอันตราย
แต่ทว่า โทโมฮิซะ ซูซกิก็ไม่อยากรับเรื่องยุ่งเหยินนี้เช่นกัน
ในฐานะคนฉลาด โดยทั่วไปเขามักจะอยู่ห่างจากคดีที่ทำให้ทั่วทั้งประเทศตกตะลึง
เพราะว่าได้รับการไขคดีแบบนี้มีความสำเร็จมากอย่างแน่นอน แต่ทว่า เกิดตัวเองล้มเหลว ก็ต้องทำให้ประชาชนทั้งประเทศผิดหวัง
แน่นอน
เป็นเวลาหลายปีนี้ของโทโมฮิซะ ซูซูกิ อาศัยการรวบรวมกำลังพลและใช้ยุทธ์ศาสตร์ที่มั่นคงในการต่อสู้ สั่งสมประสบการณ์ที่ละเล็ก
น้อยและสะสมกรณีศึกษาความสำเร็จ รวมทั้งระดับของชื่อเสียงของตั๋วเอง
ดังนั้น เขาจึงชอบรับทำงานที่ความท้าทายไม่สูงมากขนาดนั้นและความยากก็ไม่ได้มากขนาดนั้นเช่นกัน
งานที่ท้าทายมากที่สุดและความยากมากที่สุดเช่นนี้ เขาไม่อยากยุ่งด้วยซ้ำไป
เพราะว่า ตัวเองไม่ง่ายเลยที่จะอาศัยการรวบรวมกำลังพลและใช้ยุทศาสตร์ที่มั่นคงในการต่อสู้มาจนถึงวันนี้ได้ ทั้งหมดสามารถรักษา
รูปแบบการรวบรวมกำลังพลและใช้ยุทธ์คาสตร์ที่มั่นคงในการต่อสู้ไปจนถึงเกษียณได้
แบบนั้น ตัวเองก็สามารถที่จะถอนตัวออกมาเมื่องานบรรลุ และได้รับการเคารพนับถือจากผู้คนทั่วประเทศได้
ตอนนี้งานที่ยากมากที่สุดนี้ สามารถที่จะทำให้ตัวเองก้าวหน้ามากได้สำเร็จอย่างแน่นอน
แต่ถ้าหากไม่สำเร็จ ก็จะทำให้หลายปีมานี้ของตัวเอง สถานการณ์กับตำแหน่งได้รับการรวบรวมกำลังพลและใช้ยุทธ์ศาสตร์ที่มั่นคงใน
การต่อสู้นั้นก็จะสูญสิ้นทุกอย่างที่สร้างเอาไว้
นี่ก็เหมือนกับนักพนันคนหนึ่ง เขาชนะที่ได้รับเงินจำนวนมากมาย ตั้งใจที่จะเล่นไพ่อีกไม่กี่รอบก็เอาเงินออกจากเกม
แต่ทว่า ในเวลานี้เจ้ามือดัน ให้เขาพนกมไโป้กกอร์หนึ่งครั้งซะงั้น และยึดเอาเงินทั้งหมดที่ชนะมาได้ก่อนหน้านี้กลับเข้ามาทั้งหมด
เรื่องแบบนี้มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่เต็มใจทำสิ่งนี้
แต่ทว่าโทโมฮิซะ ซูซูกิก็ไม่มีหนทางด้วยซ้ำ
เนื่องจากว่าการทำงานของคณะกรรมการความปลอดภัยสาธารณะแห่งชาติ พูดตรงๆนะก็เป็นข้าราชการแห่งชาติ รัฐบาลให้เขาทำอะไร
เขาก็ไม่มีช่วงว่างให้ต่อรองด้วยซ้ำ
ตอนนี้ ตัดสินเส้นทางชีวิตในอนาคตของเขา เป็นผู้หญิงต่างชาติคนหนึ่งที่เขาไม่เคยพบหน้ามาก่อน
และเขา รู้เพียงว่าผู้หญิงคนนี้ชื่อว่าซูรั่วหลี เป็นฆาตกรหลักของทั้งตระกูลมัตสีโมโตะ ตราบใดที่ตัวเองสามารถที่จะจับกุมตัวเธอได้ ตัว
เองก็สามารถที่จะเป็นที่รู้จักกันดีทั่งทั้งประเทศญี่ปุ่น: แต่ถ้าหากตัวเองไม่สามารถจับกุมตัวเธอได้ ตัวเองก็จะทำให้ประชาชนทั่วทั้งประเทศญี่ปุ่น
ผิดหวังกลายเป็นคนบาปในสายตาของประชาชนประเทศญี่ปุ่น
สำหรับซูรั่วหลีอยู่ที่ไหนกันแน่? ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่? เขาไม่มีเบาะแสอะไรทั้งนั้น
ถอยหนึ่งหมื่นก้าวมาพูด ต่อให้ตัวเองตามหาตัวซูรั่หลีไม่เจอ อย่างน้อยตัวเองก็ตรวจสอบให้ชัดเจนก่อนว่า เธอจะถูกหลอกล่อออกไปต่อ
หน้าผู้คนได้อย่างไรกันแน่
ตอนนี้ ตัวแทนก็ถูกวางยาพิษเสียชีวิตแล้ว หลายคนที่รับผิดชอบในการขนส่งของเธอก็หายตัวไปโดยไม่มีเหตุผล กรมตำรวจนครบาลไม่
พบเบาะแสอันมีค่าใดเลยด้วยซ้ำ
เมื่อขณะที่เขาเกาหนังศีรษะอยู่และไม่รู้ว่าควรเริ่มต้นจากตรงไหน ผู้ช่วยของเขาผลักประตูเข้ามา และพูดด้วยความกระอักกระอ่วนว่า:
“คุณซูซูกิ ข้างนอกมีนักข่าวมามากมาย ไม่เพียงแต่NHKในประเทศของพวกเราและหนังสือพิมพ์าซาฮิ ชิมบุน นอกจากนี้ยังมีสื่อต่างประเทศ
ชั้นนำมากมายรวมถึงBBCและCNN พวกเขาทั้งหมดต้องการสัมภาษณ์คุณ….
“ส้มภาษณ์ฉันงั้นเหรอ?”โทโมฮิซะ ซูซกิพูดด้วยใบหน้าที่ไม่มีความสุขว่า: “ฉันเพิ่งจะเข้ารับตำแหน่ง มีอะไรน่าสัมภาษณ์งั้นเหรอ?”
ผู้ช่วยเอ่ยปากพูดว่า : “พวกเขาต้องการทราบความคืบหน้าของการหายตัวไปของซูรั่วหลี…