ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 215 มีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข（1）

บทที่ 215 มีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุข（1）
เมื่อหม่าหลันได้ยินว่าอีกฝ่ายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในประเทศ ก็ตื่นเต้นขึ้นทันที รีบพูดออกไป : “โอ้โห จวิ้นเว่ย ขอบคุณคุณมากจริงๆนะ！แล้วก็ขอบคุณหมอเทวดาหลิวด้วย！”
เกาจวิ้นเว่ยยิ้มเล็กน้อย พูดออกไปอย่างนิ่งๆ : “คุณป้าไม่ต้องเกรงใจครับ นี้เป็นสิ่งที่ผมควรทำอยู่แล้วครับ”
พูดจบ เขาก็หันหลังไป พูดด้วยความเคารพกับหลิวจ้งจิ่งที่อยู่ด้านหลัง : “หมอเทวดาหลิว อาการป่วยของลุงเซียว ต้องรบกวนคุณแล้วนะครับ”
เมื่อได้ยินแล้ว หลิวจ้งจิ่งก้าวเดินขึ้นไปข้างหน้า ยิ้มเล็กน้อย พูดด้วยความมั่นใจเป็นอย่างมาก : “วางใจเถอะ คนไข้ได้รับบาดเจ็บถึงกระดูกสันหลังใช่ไหม แม้ว่าจะรักษาให้หายยาก แต่สำหรับผมแล้ว สบายๆมาก”
หมอที่โรงพยาบาลถามด้วยความประหลาดใจ ： “จากที่ผมทราบมา อาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง ทั้งโลกใบนี้ก็ยังไม่มีวิธีการรักษาที่ดีเลย แม้ว่าจะเป็นครอบครัวที่ร่ำรวย มีอาการบาดเจ็บที่กระดูกสันหลังทำได้เพียงนอนติดเตียงเท่านั้น ต้องนั่งรถเข็นไปตลอดชีวิต มีเพียงสามนิ้วเท่านั้นที่สามารถขยับได้ ทำไมคุณถึงได้มั่นใจขนาดนี้？”
หลิวจ้งจิ่งหัวเราะแล้ว พูดอย่างหยิ่งผยอง : “เพราะว่าฉันมียาวิเศษ ขอแค่คนไข้ได้กินเข้าไป คนไข้ก็จะหายได้อย่างรวดเร็ว”
พูดจบ เขาก็หยิบเม็ดยาที่ใสเหมือนคริสตัลครึ่งเม็ดอย่างระมัดระวังออกมาจากในกระเป๋ายา
หยิบเม็ดยาออกมา หลิวจ้งจิ่งพูดด้วยสีหน้าที่หยิ่งผยอง : “ดูสิ นี้เป็นยาวิเศษที่ฉันพัฒนาและทำออกมาเอง！เมื่อกินมันแล้ว อย่าว่าแต่อาการบาดเจ็บที่สันหลังเลย แม้แต่คนที่นอนเป็นผักก็สามารถกลับมาปกติได้ อย่างสบายมาก！
เซียวชูหรันที่ร้องไห้อย่างเงียบๆอยู่ตลอดก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม : “ยาเม็ดนี้มีประสิทธิภาพจริงเหรอคะ？”
“แน่นอน！”บนใบหน้าของหลิวจ้งจิ่งเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง ลูบเคราพร้อมพูดว่า : “นี่เป็นยาที่ดีที่สุดในโลก และมียอดฝีมือที่มีพลังวิเศษก่อนเสียชีวิตไปได้ใช้หัวใจสำคัญของชีวิต ทำออกมาด้วยความมานะบากบั่น มันมีมูลค่ามาก ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของคุณชายเกา ฉันไม่มีทางเอายาเม็ดนี้ออกมาแน่นอน！”
เย่เฉินเหลือบมองยาเม็ดนั้นที่อยู่ในมือของหลิวจ้งจิ่ง มีความสุขขึ้นมาทันที
นี้ไม่ใช่ว่าตอนแรกตัวเองเพื่อที่จะรักษาบาดแผลของพ่อตา ก็เลยถือโอกาสปรุงยากึ่งสำเร็จรูปพวกนี้เหรอ？
ลักษณะของยานี้ จริงๆแล้วก็เป็นเพียงหนึ่งในสิบของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปที่แท้จริง ถึงแม้ว่าไม่ดีเลยทีเดียว แต่หากรักษาบาดแผลโดยทั่วไปมันก็ไม่มีปัญหา ถ้าหากป่วยหนัก ก็อาจจะเหนื่อยหน่อย
ก็ต้องขอบคุณหลิวจ้งจิ่งที่รักษามันเป็นสมบัติล้ำค่า แม้แต่ท่าทางที่หยิบออกมา ยังระมัดระวังอย่างมาก เหมือนเกรงกลัวว่ามันจะถูกกระแทกจนแตกและได้รับความเสียหาย
แต่ในตาของเย่เฉิน ยาเม็ดนี้เป็นเพียงของเล่นที่ตัวเองทำขึ้นมาก็เท่านั้น มีเท่าที่ต้องการ！
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ในใจของเขาแสดงถึงความดูถูกเยาะเย้ยออกมา
ถ้าเป็นยาวิเศษที่ตัวเองกลั่นออกมาเป็นครั้งที่สอง มั่นใจได้ว่าสามารถรักษากระดูกสันหลังของพ่อตาให้หายได้ ทำให้เขากลับไปเป็นปกติเหมือนตอนแรก
แต่ เม็ดยากึ่งสำเร็จรูปที่อยู่ในมือของหลิวจ้งจิ่ง ใช้ไม่ได้ผลอย่างแน่นอน
ดังนั้น เย่เฉินจึงอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าพร้อมพูดว่า : “ช่างมันเถอะหมอเทวดาหลิว ยาเม็ดนี้ของคุณ มันไม่สามารถรักษาอาการป่วยของพ่อตาฉันได้เลย”
เกาจวิ้นเว่ยที่อยู่ข้างๆพูดประชดประชันออกมาทันที : “เย่เฉิน นายมันก็แค่คนกระจอก ยังกล้ามาตั้งคำถามในอำนาจของหมอเทวดาหลิวอีกงั้นเหรอ？！”
หลิวจ้งจิ่งราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกขบขันยังไงอย่างนั้น พูดออกมาว่า : “เด็กน้อย นายจะไปรู้อะไร ซือเทียนฉีผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนที่มีชื่อเสียงโด่งดัง บาดแผลของเขาฉันก็เป็นคนรักษาให้หายดี ผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์แผนจีนผู้นี้ยังเชื่อมั่นในยาวิเศษนี้อย่างไม่มีข้อสงสัย จู่ๆนายมาบอกว่ายานี้ไม่มีประสิทธิภาพมันน่าขำขันชะมัด！ ”
เมื่อพูดคำนี้ออกมา ทุกคนล้วนแต่ตกใจกันเป็นแถวๆ！
ซือเทียนฉีเป็นคนแบบไหนกันแน่？
เขาเป็นไท่ซานเป๋ยโต่วแห่งวงการแพทย์แผนจีน มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมมาก ตลอดชีวิตของเขารักษคนไข้มานับไม่ถ้วน แม้ว่าคุณจะมีเงินมีอำนาจมากแค่ไหน ก็ยากที่จะเชิญเขาออกมาจากเขาได้！
แต่ตอนนี้ เขาหมดหนทางรักษากับร่างกายของตัวเอง แต่ยาวิเศษที่หมอเทวดาหลิวพัฒนาและทำออกมา กลับว่ารักษาให้หายดีแล้ว？！
……