ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2182

บทที่ 2182
หลั่งพ่อบ้านซราลงจากรถ ก็ดิ้งประตูรถทางเมะหลังเปิดออกอย่างคล่องมือ พูดกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ในรถอย่างนอบน้อมว่า “คุณหนูรอง
พวกเรามาถึงแล้วครับ”
หญิงสาวที่นั่งอยู่ในรถ ก็คือตู่ไห่ซิง
หลั่งเธอลงจากเครื่องบิน ก็พลูกชายลูกสาวตามพ่อบ้านซรากลับบ้านเก่าตระกูลตู้ด้วยกันเป็นลำดับแรก หลังจัดห้องและกระเป๋า
สัมภาระเสร็จ ก็รีบให้พ่อบ้านชราพาเธอมาดูสถานที่ที่เย่ฉางอิงเคยอยู่อาศัยก่อนจากโลกนี้ไป
ส่วนสองพี่น้องซูจื่อเฟยกับซูจื่อหยูนั้น ต่างคนต่างก็มีแผนการของตนเอง
ซูจือเฟยไปสถานเลี้ยงเด็กก่พร้าพูดคุยธุระเรื่องเงินบริจาค ซูจือหยูก็กอดโน้ตบุ๊คคันหารองรอยของเย่เฉินจากในกลุ่มคนนับพันนับหมื่น
เป็นเช่นนี้ตู้ให้ชิงกลับสบายอกสบายใจ แต่อย่างไรก็มาบ้านเย่ฉางอิงคนที่ตนปักใจรักมาตลอดชีวิตเคยอาศัยอยู่ก่อนตาย พาลูกสาว
ลูกชายมาด้วยกัน จะมากจะน้อยก็รู้สึกไม่ค่อยเหมาะสมอยู่บ้าง
ตู้ใหชิงในเวลานี้ อารมณ์จึงเคร่งเครียดมากเป็นพิเศษ
ถึงแม้จะรู้ว่าเย่ฉางอิงตายไปหลายปีแล้ แต่พอมาถึงที่นี่ เธอยังคงรู้สึกได้ถึงความรู้สึกกตึงเครียดอันรุนแรงชนิดหนึ่ง
ก็เหมือนกับวันเวลาเหล่านั้นสมัยวัยเยาว์ที่ตนเองแอบรักเย่ฉางอิง ทุกๆ ครั้งที่พบเจอเขา หรือใกล้จะได้พบเขา ก็จะควบคุมหัวใจที่เต้น
โลดและลมหายใจอันถี่กระชั้นเอาไว้ไม่อยู่
ตู้ให้ชิงก็บซ่อนหัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งไม่หยุดเอาว้ ลงมาจากรถ มองสำรวจบันเดี่ยวหลังเล็กรูปแบบทางใต้หลังนี้ โดยมีกำแพงกั้นไว้
กำแพงหินของบ้นเตี้ยมาก ภายในยังใช้อิฐสีเขียวสร้างเป็นลวดลายจำนวนมาก ทำให้คนสามารถมองเห็นสภาพภายในบ้นได้อย่าง
สบายๆ
ในลานบ้านเวลานี้ เต็มไปด้วยหญ้าที่เหี่ยวเฉาและบไม่กิ่งไม้ที่ร่วงหลุดลงมาจากต้นไม้ ต้นกุ้ยฮวาที่อยู่ในลานบ้านเพราะไร้คนดูแล จึง
ทำให้มันแห้งเหี่ยวกลายเป็นซากไม่ไปนานแล้ว
บนกำแพงส่วนหลักของอาคาร มีเถาองุ่นแดงแห้งตายเป็นเครือใหญ่
ทุกส่วนของบ้านหลังเล็กเวลานี้ เห็นได้ช้ดว่าชำรุดทรุดโทรมสุดจะบรรยาย แต่ตู้ไห่ชิงลองคิดดูกลับพบว่าหากที่นี่ได้รับการดูแลรักษา
อย่างดี พอถึงหน้าร้อนและฤดูใบไม่ผลิช่วงที่ฝนตกชุก ตัวป้นจะต้องดูเขียวชอุ่มงอกงาม ควบคู่กับต้นไม่ใบหญ้าในลาน ทิวทัศน์นั่นจะต้องทำให้
คนใฝ่หาอย่างแน่นอน
อีกทั้งแม้บ้านจะไม่ใหญ่โต แต่กลับสามารถมองออกได้ว่าบ้านหลังนี้แม้ไม่ใหญ่ สั่งปลูกสร้างกลับดูน่าคันหาเป็นอย่างยิ่ง
อิฐเขียวก่อกำแพง กระเบื้องเขี้ยวมุงหลังคา หินเขียวปู่ทาง
ฤดูร้อนของทางใต้ชุ่มชื้น หากเปีหลังฝนตก บนอิฐเขียวกับหินเขียวคงจะเต็มไปด้วยตะไคร่น้ำเป็นแน่
ตระใครน้ำให้ความรู้สึกเก่าแก่จากธรรมชาติได้เป็นอย่างดี สำหรับคนที่ไม่ชอบมันแล้ว ตะไคร่น้ำที่รวมกันเป็นกระจุก มันลื่น มากน้อยก็
ให้ความรู้สึกขยะแขยงอยู่บ้าง
แต่สำหรับคนที่ชื่นชอบวัฒนธรรมโฆราณของภาคตวันออกแล้ว นี่คือสิ่งมีชีวิตที่ทั้งขลั่งและสุนทรีย์อย่างยิ่งซนิดหนึ่ง
ไม่ว่าจะเป็นหิวหัศน์จำลอง สระน้ำ รูปทรงในบ้านหรือกำแพงรั่ว ก็ล้วนเผยความงดงามและวิจิตรบรรจงที่ไม่เหมือนใครออกมา
ดังนั้น ตะไครน้ำจึงได้รับความชื่นชอบจากพวกปัญญาชนอย่างมาก
เวลานี้ ปัานหลังเล็กที่ทรุดโทรมหลังนี้ ในสายตาของตู้ให่ซิง ได้กลับมาเป็นภาพอันสวยงามราวกับเทพนิยายในตอนที่เย่ฉางอิงอาศัยอยู่
อีกครั้ง
ในสมองของเธอ ถึงกับผุดภาพยฉางอิงผู้หล่อเหลาในวัยหนุ่มคนนั้นในตอนที่เขากำลังหยอกล้อลูกของเขาอยู่ในบ้านหลังนี้ขึ้นมา
มองจนเคลิบเคลิ้ม ตู้ใหชิงก็รู้สึกว่าเย่ฉางอิงกำลังอยู่ในบ้านหลังนี้ขึ้นมาจริงๆ และเด็กชายตัวน้อยที่มองเห็นใบหน้าไม่ซัดคนนั้น ก็คือ
ลูกชายของเขา ที่กำลังวิ่งไปรอบๆ ข้างกายเขาไม่หยุด
ต่อมา ประตูบ้นอันทรุดโทรมที่ปิดสนิทบานนั้นก็เปิดออก ผู้หญิงที่หนำตาสวยงามพริ้มเพรา รูปร่างสูงโปร่งกว่าคนทั่วไป ที่เอวยังผูก
ด้วยผ้ากันเปื้อนคนหนึ่งก็เดินออกมาจากด้านใน
ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแล้วเรียกสองคนพ่อลูกเข้าไปกินข้าวในบ้าน ภาพที่สามคนครอบครัวรักใคร่ปรองดองกัน ทำให้ผู้คนรู้สึกอิจฉาเป็นอย่าง
ตู่ให่ชิงที่ตกอยู่ในห้วงความคิดมองไปที่นั่นอีกครั้งอย่างละเอียด จึงมองเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นได้ชัดเจน
ผู้หญิงคนนั้นที่อยู่ในความคิดของเธอ ไม่ใช่ภรรยาคนเดิมของเย่ฉางอิง แต่เป็นตัวตู่ให่ซิงเอง!