ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2223

บทที่ 2223
วันรุ่งขึ้น เย่เฉินออกไปซื้อกล่องเก็บเครื่องประดับของไม้เรดแซนลวู้ดหลายกล่อง ใช่ใส่ยาที่เตรียมจะให้ผู้คนในคืนนี้
เพราะเป็นยาวิเศษช่วยชีวิตในสายตาผู้คน อย่างน้อยๆก็ต้องเข้าชุดกับกล่องใส่สักหน่อย
ระหว่างทางกลับบ้านหลังจากซื้อกล่องเครื่องประดับเสร็จแล้ว เฉินรับสายเฉินจื่อข่าย เมื่อโทรติด เฉินจี๋อข่ายก็กล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “คุณชาย! เมื่อเช้านี้คดีเจ้าของครอบ
ครองคฤหาสน์โดยผิดกฎหมายตัดสินแล้วครับ!”
“อ๋อ?” เย่เฉินถามอย่างเร่งรีบว่า “ว่าไงบ้าง?”
เฉินจี๋อข่ายรีบกล่าว “คืองี้ครับ ตัวคน ตัดสินตลอดชีวิต อายัดทรัพย์สินทั้งหมดเป็นค่าชดใช่หนีสิ้นคืนให้จำเลย ด้งนั้นทรัพย์สินที่อยู่ในนามของทั้งหมด ล้วนเข้าสู่ระบบขาย
ทอดเข้าตลาด รวมทั้งคฤหาสน์ที่ท่านติดตามมาตลอดด้วยครับ”
“ดีมาก!” เย่เฉินสั่งทันทีว่า “เหล่าเฉิน ช่วยผมสมัครหน่อย ผมจะเข้าร่วมด้วย!”
เฉินจี๋อข่ายกล่าว “คุณชายสบายใจได้ครับ ผมได้ใช่ในนามคนขับรถลงสมัครแล้วครับ คฤหาสน์หลังนั้นเป็นที่ๆพ่อแม่ของท่านเคยอาศัยมาก่อน ถ้าชื่อของท่านปรากฎอยู่บน
รายชื่อผู้ประมูล ผมกลัวจะมีคนรู้ตัวตนของท่านได้ ด้งนั้นจึงได้ตัดสินใจทำเลย ขอท่านให้อภัยด้วยครับ!”
เย่เฉินระบายออกมาว่า “ผมลืมนึกถึงจุดนี้ไปเลย งั้นก็ใช่ในนามคนขับรถของคุณเข้าร่วมประมูลก็แล้วกัน ไม่ว่ายังไง ต้องประมูลคฤหาสน์นั้นมาให้ได้”
เฉินจี๋อข่ายหัวเราะ “คุณชายสบายใจได้ครับ คฤหาสน์หลังนั้นอยู่ในการคุ้มครองที่ห้ามรื้อถอนแล้วครับ แทบจะไม่มีคุณค่าอะไร ดังนั้นราคาเริ่มต้นประมูลจึงแปดแสนแปดหมื่น
ผมว่าไม่มีใครแย่งท่านหรอกครับ ต่อให้มี เมื่อราคาไปถึงสองล้านสามล้าน ก็อาจจะได้มาแล้วก็เป็นได้”
“ดี” เย่เฉินสบายใจ ถามเขาว่า “เริ่มประมูลเมื่อไหร่?”
เฉินจื่อข่ายตอบ “ตอนนี้ระบุไว้เป็นช่วงสิบโมงเช้าของวันจันทร์หน้าครับ”
เย่เฉินถามอีกว่า “ถึงตอนนั้นไปประมูลที่ศาลหรือออนไลน์?”
เฉินจี๋อข่ายอธิบายว่า “ตอนนี้การประมูลของศาลจะดำเนินการผ่านออนไลน์แล้วครับ เปิดเผยโปร่งใส ผมให้คนสมัคร จ่ายเงินประกันประมูลแล้วครับ สิบโมงเช้าวันจันทร์หน้า
เริ่มประมูลราคาทางเว็บไซต์ของศาลได้เลยครับ”
“ดี!” เย่เฉินยิ้มเบาๆ ชื่นชมว่า “เหล่าเฉิน จัดการได้ดีมาก รบกวนด้วยครับ”
เฉินจี่อข่ายกล่าว “คุณชายก็ว่าไป เรื่องเล็กๆนี้ง่ายจนไม่ต้องออกเลยครับ”
เย่เฉินระบายว่า “สำหรับคุณแล้ว เป็นเรื่องง่ายๆ แต่สำหรับผม มันมีความหมายมากครับ”
พูดจบ ในใจเย่เฉินก็มีความเจ็บปวดประดังขึ้นมา
ถึงแม้พ่อแม่จะจากไปเกือบยี่สิบปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่นึกถึง ยังคงทำให้เย่เฉินรู้สึกเจ็บปวดใจไม่หาย
ในขณะเดียวกัน คฤหาสน์ตระกูลตู้
ตู้ไห่ชิงที่นึกถึงแต่คฤหาสน์หลังนั้นของเย่ฉางอิง ได้รู้ข่าวการประมูลคฤหาสน์ จากปากของพ่อบ้านเช่นกัน
เธอพูดต่อพ่อบ้านอย่างตื่นเต้นว่า “ลุงหวางคะ รบกวนคุณช่วยลงชื่อ ให้ฉันเข้าร่วมการประมูลครั้งนี้ด้วยนะคะ!”
พ่อบ้านอาวุโสพยักหน้า แล้วกล่าว “ได้ครับคุณหนูรอง ผมจะจัดคนไปลงชื่อให้คุณเดี๋ยวนี้เลยครับ”
ตู่ให่ซิงกล่าว “งั้นรบกวนลุงหวางจัดการเรื่องพวกนี้ให้หนูด้วยนะคะ หนูไปคุยโทรศัพท์ที่ห้องก่อนนะคะ”
พ่อบ้านอาวุโสกล่าว “ได้ครับคุณหนูรอง”
ตู้ไห่ชิงรีบเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง หยิบมือถือขึ้นมา แล้วโทรหาซูโสว่เต้า
เธอรู้ว่าซูโสว่เต้าไปออสเตรเลียแล้ว แต่ช่วงสองสามวันนี้ไม่ได้ติดต่อกับซูโสว่เต้าเลย
ซูโสว่เต้าก็ไม่ได้ติดต่อหาตู้ห่ชิง อีกทั้งลูกชายลูกสาว เพราะหมดสภาพสุดๆ และบวกกับรู้สึกไม่กระปรี้กระเปร่า
ซูโสว่เต้าในตอนนี้ กำลังนั่งอยู่ที่ประตูคฤหาสน์ เข้าใกล้กับหน้าผาของทะเล เหม่อลอยจ้องมองใต้ท้องทะเล