ซูจือเฟยพูดอย่างโกรธเคือง: “พ่อ! ตอนนี้แม่และจือหยูถูกเขาทำร้ายจนเป็นหรือตายก็ไม่รู้ พ่อบอกกับผมว่าอย่าขัดแย้งกับเขามากเกินไปงั้นเหรอ? หรือว่าพ่อไม่ได้ดูวิดีโอที่เผยแพร่ทางอินเทอร์เน็ตเหรอ? แม่และจือหยูอยู่ในรถคันนั้นก็กลายเป็นแบบไหนแล้ว!”
“ไอ้โง่!”ซูโสว่เต้าตะโกนอย่างโกรธจัด: “เรื่องราวก็เกิดขึ้นแล้ว แกสู้สุดชีวิตกับปู่ของแกก็สามารถที่จะเอาอะไรกลับคืนมาได้เหรอ?”
“ไม่เพียงแต่อะไรก็เอากลับคืนมาไม่ได้ ตัวของแกเองก็จะคืนกลับมาไม่ได้ตลอดชีวิต!”
“แกต้องรู้ไว้ว่า ฉันเป็นลูกชายคนโตของตระกูลซู แกเป็นหลานชายคนโตของตระกูลซู คุณปู่ของแกมีชีวิตอยู่อีกไม่เกินสิบปี ถึงเวลานั้น ถ้าหากฉันไม่ได้เป็นผู้นำของตระกูลซู ฉันก็ทำได้เพียงไสหัวออกไปให้ไกล!”
“ถ้าหากอารองกับอาสามของแกหรือว่าอาสี่ของแกดำรงตำแหน่งผู้นำตระกูล จะให้พวกเราทั้งครอบครัวอยู่สุขสบายหรือเปล่า!”
“ฉันถามแกหน่อย แกรู้มั้ยว่าพวกพี่น้องของคุณปู่ของแก หลังจากที่คุณปู่ของแกกลายเป็นผู้นำตระกูล แต่ละคนมีจุดจบเป็นอย่างไร?”
“พวกคุณอาคุณลุงของฉัน ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะได้ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศ! วันนั้นพวกเขายึดอำนาจไม่สำเร็จ ก็เป็นจุดเริ่มต้นพาครอบครัวไปต่างประเทศ!”
พูดถึงตรงนี้ ซูโสว่เต้าพูดด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างตื่นเต้นว่า: “บรรดาผู้ที่ยึดอำนาจไม่สำเร็จออกจากหัวเซี่ย(ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน)และไปต่างประเทศ ทรัพย์สินที่สามารถจะได้รับ ไม่ถึงหนึ่งในหนึ่งร้อยของตระกูลซู คนที่โชคร้ายที่สุด ขนาดหนึ่งในหนึ่งหมื่นก็ไม่ได้รับ! หรือว่าแกอยากจะรอหลังจากสิบปีถูกขับไล่ออกจากหัวเซี่ย(ชื่อเรียกประเทศจีนสมัยก่อน)ยึดเอาคืนตำแหน่งทั้งหมดที่ตระกูลมอบให้แกกับกองทุนและทรัพย์สินทั้งหมดที่ให้แก ทั้งครอบครัวก็นำทรัพย์สินหลายร้อยล้านไปใช้ชีวิตอาศัยอยู่ในต่างประเทศเหรอ?”
ซูจือเฟยทั้งคนตกอยู่ในความเงียบ
สุภาษิตพูดได้ดี เปลี่ยนจากประหยัดเป็นฟุ่มเฟือยเป็นเรื่องง่าย แต่เปลี่ยนจากความฟุ่มเฟือยเป็นความประหยัดนั้นเป็นเรื่องยาก
ตอนนี้ตัวเองไม่ได้สนใจเรื่องเงิน ออกไปมีเครื่องบินส่วนตัวทั้งโลกก็มีธุรกิจของครอบครัวอยากจะทำอะไรก็ทำอย่างนั้น แต่ถ้าเกิดเป็นจริงเหมือนที่พ่อบอก ยึดอำนาจไม่สำเร็จถูกส่งตัวไปต่างประเทศ ถ้าอย่างนั้นก็สูญเสียทุกอย่างไปในพริบตาจริงๆ
เครื่องบินส่วนตัวที่ดีกว่าเล็กน้อย ลำหนึ่งก็หลายร้อยล้านหยวน ถ้าหากสิ้นกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินทั้งหมดจริงๆ เหลือทรัพย์สินให้ทั้งครอบครัวไม่กี่ร้อยล้านหยวน จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างไร?
ซูโสว่เต้าก็รู้ดีเป็นอย่างมาก คำพูดของตัวเองสะกิดใจของลูกชายแล้ว ดังนั้นเขาฉลาดมากพอที่จะเลือกทำแค่พอเหมาะพอควรก็หยุด แต่ไม่ใช่ต้องการเห็นผลสำเร็จในทันที
ดังนั้น เขาก็เอ่ยปากพูดว่า: “เอาล่ะ ฉันพูดกับแกแค่นี้ก่อน คุณปู่ของแกให้ฉันไปพบเขาที่ซูหาง คืนนี้แกหาที่พักอยู่ในเมืองจินหลิงก่อน พรุ่งนี้เช้าขับรถไปที่ซูหาง พรุ่งนี้ตอนบ่ายฉันน่าจะถึงที่ซูหาง ถึงเวลานั้นแกมาเจอฉันที่สมานบิน พวกเราค่อยไปพบคุณปู่ของแกด้วยกัน!”
ซูจือเฟยเงียบไปครู่หนึ่ง ไม่ได้แสดงท่าทางที่เป็นปฏิปักษ์กับต่อต้านของตัวเองอีกต่อไป และกระซิบว่า: “ผมรู้แล้วครับพ่อ หลังจากที่พ่อบินแล้วก็ส่งข้อความวีแชทให้ผม ผมคำนวณเวลาแล้วไปรับพ่อ”
“โอเค ระวังตัวให้มากๆ!”
…
ค่ำคืนนี้ ในความเป็นจริงเงียบสงบอย่างยิ่ง แต่โลกออนไลน์กลับยังคงเดือดดาล
การโจมตีและด่าทอต่อซูเฉิงเฟิงทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
การกระทำของซูเฉิงเฟิง ถึงขนาดเริ่มมีการรายงานจากสื่อต่างประเทศ
และตัวของซูเฉิงเฟิงเอง ไปหลบซ่อนตัวที่ซูหางอย่างเงียบๆในชั่วข้ามคืน
ซูโสว่เต้าขึ้นเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลซู ออกเดินทางจากออสเตรเลีย และบินตรงไปยังซูหาง
สำหรับซูจือเฟย เพื่อคำนึงถึงความรอบคอบ เขาไม่ได้มุ่งหน้าไปพึ่งพาอาศัยใคร และก็ไม่ได้ไปที่โรงแรม แต่อยู่ในรถยนต์หรูหราของตัวเอง เปิดเครื่องทำความร้อนแล้วนอนหนึ่งคืน
ในคืนนี้ สามชั่วอายุคนของตระกูลซูนี้ ก็นอนไม่หลับทั้งคืน
ตรงกันข้ามกับพวกเขาอย่างเด่นชัดก็คือ ตู้ไห่ชิงและซูจือหยูสองคนแม่ลูก นอนอยู่บนเตียงใหญ่ในโรงแรมอย่างสบายมาก และนอนได้อย่างสงบปลอดภัยทั้งคืน
แปดโมงตอนเช้า ซูจือหยูตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก และลืมตาขึ้นเล็กน้อย…
