ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2385

บทที่ 2385
Walterที่ได้ยินเย่เฉินเอ่ยถึงSteve Horowitzสองสามคำนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นตกใจทันที !
เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า พ่อจะตามที่เมืองจินหลิงด้วยตัวเอง เพื่อตามหาตนเอง
สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีใจแม้แต่น้อย กลับกันยังทำให้ภายในใจของเขา สัมผัสได้ถึงความหวาดกลัว
ถึงแม้ตอนนี้เขาจะยังใช้ชื่อของHorowitz และตระกูลตระกูลรอธส์ไชลด์เพื่อพยายามขู่ขวัญให้เย่เฉินตกใจกลัว และพยายามขัดขืน
แต่ว่า ภายในใจของเขารู้ดี ตัวเองก็เป็นแค่เสือกระดาษเท่านั้น
“ตระกูลของเราเป็นแค่ญาติลูกพี่ลูกน้องธรรมดากับตระกูลรอธส์ไชลด์เท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจหรือความแข็งแกร่งอะไรด้วยซ้ำ”
“ญาติที่กล่าวมานั้น ตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน ก็คือฮ่องเต้ แม่ของฮ่องเต้ รวมถึงภรรยาญาติของสองครอบครัวนี้ ความหมายก็คือ เป็นแค่
ญาติห่างๆ เป็นญาติที่ไม่สำคัญอะไร”
“ดังนั้น ตระกูลรอธส์ไชลด์ จะมาออกหน้าช่วยเขามันเป็นไปไม่ได้เลย……”
“และตระกูลHorowitzของเรา ก็มีความแข็งแกร่งไม่พอจริงๆ เมื่ออยู่ต่อหน้าของเย่เฉิน มันไม่คุ้มที่พูดถึง……
“พ่อของเขาบินไกลมาถึงเมืองจินหลิง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเผชิญหน้ากับงูเจ้าถิ่นอย่างเย่เงิฉิน……
“ยิ่งไปเว่านั้น ปฉินยังป็นคนชาบของตระกูลแปพง……ปะรานบริษัทของดี้เหากรัป. .มีความแข็งแกร่งมากกว่า
ตระกูลHorowitzหนึ่งแสนแปดหมื่นลี้..
“ดังนั้น เขามาที่เมืองจินหลิง นอกจากมารนหาที่ตายแล้ว แทบจะไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่นเลย……
“ถ้าเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของเย่เฉิน นั่นก็จบเห่แน่? ”
เมื่อคิดถึงตรงนี้ Walterก็รีบพูดขึ้นมาว่า”ไอ้คนแซ่เย่ นี่เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน มันไม่เกี่ยวอะไรกับพ่อฉัน! ! ”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า”อ่อ? งั้นนายหมายความว่ายังไงหรอ? ”
Walterโพล่งออกไปว่า “ความหายของฉันมันง่ายมาก ใช้คำพูดของคนหัวเซี่ย ความผิดของคนคนเดียวอย่าลากครอบครัวมาเกี่ยวด้วย
ดังนั้น แกมีอะไรก็มาทำที่ฉัน อย่าลากพ่อของฉันมาเกี่ยวด้วย! ”
เย่เฉินพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างจริงจังว่า”WalIter แกพูดถึงจุดนี้ ฟังแล้วเหมือนมีเหตุผลดีแหะ”
Walterรีบพูดขึ้นมาว่า “งั้นแกก็รับปากฉันสิ อย่าแตะต้องพ่อของฉัน!”
เย่เฉินถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วหัวเราะพลางพูดขึ้นมาว่า”ขอโทษด้วยนะWalter แกพูดช้าไปแล้วล่ะ”
Walterบิกตากว้าง “สายไปแล้ว? ! แกหมายความว่าไง? ! ”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดขึ้นมาว่า”พ่อของแกถูกฉันจับมาแล้วล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาเขามาเจอแกหน่อย ให้พวกแกสองพ่อลูกได้เจอกัน”
Walterรู้สึกราวกับฟ้าผ่า แล้วโพล่งตะคอกออกไปว่า “ทะ. ทำไมแกต้องแตะต้องพ่อฉันด้วย! ”
เย่เฉินหัวเราะแล้วพูดว่า”ทำไมฉันจะแตะต้องพ่อของแกไม่ได้? หรือพ่อของแกเป็นทองห้ะ? ”
Walterโกรธจนตาแทบหลุดออกจากเบ้า “พ่อฉันไม่เคยยั่ยุอะไรนายมาก่อน! นายมีสิทธิ์อะไรไปแตะต้องเขา? ”
เย่เฉินถามอย่างแปลกใจ”ในมื่อแกพูดอย่างนี้แล้ว งั้นฉันอยากถามแกหน่อย พ่อของหวังตงเสวี่ยนเคยไปยั่วยุอะไรแกไหม?”
ฉัน…ㆍWalterพูดไม่ออก
เขารู้ดี เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นล้วนเป็นเพราะความไร้ยางอายของเขาเอง
ถ้าตนไม่สั่งให้คนไปวางยาพิษหวังตงเสวี่ยน แล้วบีบบังคับให้หวังตงเสวี่ยนยอมจำนน เขาคงไม่ต้องพบกับจุดจบที่น่าสังเวชอย่างเช่นใน
วันนี้
ดังนั้น ตอนนี้เย่เฉินถามเขากลับ ทำให้เขาพูดอะไรไม่ออกในทันที
เวลานี้เอง เย่เฉินหัวเราะเยาะ แล้วพูดขึ้นมาว่า”เกนอนรออยู่ที่นี่แหละ อีกสักพักพ่อของฉันจะพาพ่อแกมาหาแกเองนั่นแหละ”
พูดจบ เขาก็หันหลังไป แล้วพูดกับหงหาว่า”หงห้า ไปที่ออฟฟิศของคุณดีกว่า”
หงห้ารีบพูดขึ้นมาว่า”ได้ครับอาจารย์เย่ เชิญตามผมมาได้เลยครับ! “