ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2411

บทที่ 2411
ซูเฉิงเฟิงในตอนนี้ ก็ทำอะไรไม่ถูกไปโดยสิ้นเชิงแล้ว
ก็เป็นเพราะเหตุนี้ ความคิดของเขาถึงได้เริ่มหลากหลาย ถึงขนาดมีหลุดออกไปบ้าง
ในความมืดมิด เขารู้สึกว่า คนบงการอยู่เบื้องหลังของเรื่องราวนี้ น่าจะเป็นยอดฝืมือเหนือชั้นที่ช่วยชีวิตของซูจือเฟยและซูจือหยูใน
ประเทศญี่ปุ่นคนนั้น
พ่อบ้านกลับรู้สึกว่าค่อนข้างคิดเพ้อเจ้อเกินจริง
เขาพูดอย่างอ้อมค้อมว่า: “คุณท่าน ตอนนั้นคุณหนูใหญ่พบกับยอดฝืมือคนนั้นในประเทศญี่ปุ่น จนถึงตอนนี้ยังไม่ยืนยันตัวตน พวกเรา
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นคนจีนหรือว่าชาวจีนสัญชาติญี่ปุ่นที่อาศัยอยู่ในประเทศญี่ปุ่น”
“ยิ่งไปกว่านั้นเกี่ยวโตกับเมืองจินหลิงอยู่ห่างก้นหลายพันกิโลมตร ในทะเลแห่งฝูงชน จะบังเอิญให้ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันซ้ำซ้อนได้
อย่างไร แม้ว่าแบบนี้มีความเป็นไปได้ว่าจะมี แต่ความเป็นไปได้น่าจะต่ำมากเกินไปจริงๆ…
ซูเฉิงเฟิงส่ายหน้า และพูดอย่างจริง: “ตามที่ฉันได้ตัดสิน ไม่ใช่ความน่าจะเป็น แต่เป็นความรู้สึกต่างหาก!”
จากนั้น ซูเฉิงเฟิงวิเคราะห์ว่า: “บุคคลปริศนาในเมืองจินหลิงคนนี้ ให้ความรู้สึกน่ายำเกรงอย่างหนึ่งกับฉัน ความรู้สึกอย่างนี้ ฉันเคยสัมผัส
มาก่อนครั้งหนึ่ง”
“และครั้งก่อนที่มีความรู้สึกอย่างนี้ ก็คือหลังจากที่ได้ยินเกี่ยวกับวีรกรรมของยอดฝีมือเหนือชั้นคนนั้นในประเทศญี่ปุ่น!”
“หมอนั่นไม่เพียงแค่คนเดียว ก็สามารถพอที่จะต่อสู้ประชิดตัว ฆ่านินจาชั้นนำของประเทศญี่ปุ่นได้หลายคน และตัวเองไม่ได้รีบบาดเจ็บ
ยอดฝีมือแบบนี้ เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยได้ยิน มาหลายปีแล้ว!”
“เม้ว่าฉันจะเคยได้ยินการต่อสู้กันระหว่างยอดฝืมือประเทศจีนและประเทศญี่ปุ่นมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นยอดฝืมือชาวจีนที่ได้ชัยชนะ
แต่ว่าบอกตามตรง ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าการต่อสู้ของยอดฝืมือประเทศจีนและประเทศญี่ปุ่นครั้งไหน ที่ยอดฝีมือชาวจีนสามารถที่จะได้รับ
ชัยชนะโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“ต่อให้เป็นการต่อสู้ของบรูซ ลีกับยอดฝีมือชาวตะวันตก ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรับประกันว่าตัวเองจะชนะโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ”
“เกิดอีกฝ่ายสามารถที่จะต่อสู้ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ นั่นก็แสดงให้เห็นว่า ความแข็งแกร่งของเขา นำหน้าคู่ต่อสู้ไปหลายเท่าทวีคูณ!”
“กล่าวอีกนัยหนึ่ง บุคคลปริศนาคนนี้ สามารถที่จะหนึ่งต่อศัตรูเจ็ดได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ กลัวว่าหนึ่งต่อศัตรูสิบก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ต่อให้
จำนวนของอีกฝ่ายเพิ่มเป็นสองเท่า บางที่เขาก็อาจจะสามารถอยู่ในรากฐานเสียสละทุ่มเทให้ได้ชัยชนะมา!”
“คนคนหนึ่งฆ่านินจาชั้นนำสี่สิบคนได้ คนอย่างนี้ นายคิดว่าทั่วทั้งโลกจะมีกี่คน?!”
พ่อบ้านก็ตกอยู่ในห้วงความคิด
หลั่งจากผ่านไปเป็นเวลานาน เขาถึงได้พยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า: “คุณท่าน คุณพูดถูก…เขาสามารถที่จะกำจัดนินจาญี่ปุ่นเจ็ดคน
ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บ งั้นขีดกำจัดของเขาก็ไกลไม่ใช่แค่เจ็ดคน ถ้าคำนวณแบบนี้ ความแข็งแกร่งของคนคนนี้ ไม่เคยได้ยินมาก่อนจริงๆ…”
ซูเฉิงเฟิงพูดต่อไปว่า: “และคนที่อยู่เบื้องหลังของเมืองจินหลิงในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่สามารถพอที่จะจับกุมหม่าฉงซิงสี่คนได้อย่างง่ายดาย
ยังสามารถที่จะอยู่ต่อหน้าต่อตาของยอดฝืมือยี่สิบกว่าคนของตระกูลชู พาตัวซูโสว่เต้าไปอย่างเงียบๆ ด้วยความแข็งแกร่งนี้ ฉันก็ไม่เคยได้ยิน
มาก่อน”
“ดังนั้น ความรู้สึกของคนบงการอยู่เบื้องหลังนี้มอบให้กับฉัน ก็เหมือนราวกับยอดฝีมือปริศนาของประเทศญี่ปุ่นคนคนนั้น”
“บุคคลปริศนาสองคนที่ไม่รู้ตัวตนทั้งสิ้น กลับสามารถที่จะทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกัน สิ่งนี้ทำให้ฉันจำเป็นต้องเชื่อมโยงทั้งสองคนไว้ด้วย
กัน!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ซูเฉิงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า: “ยิ่งไปกว่านั้น! ความเชื่อมโยงระหว่างบุคคลปริศนาสองคนนี้ ไม่ใช่แค่รู้สึก
เหมือนกัน สิ่งที่สำคัญคือ ในนั้นยังมีเบาะแสทั้งหมดที่เหมือนกัน!”
พ่อบ้านรีบถามว่า: “คุณท่าน เบาะแสอะไรเหรอครับ?!”
ซูเฉิงเฟิงพูดออกมาสองคำอย่างเย็นชา: “จือหยู!”