ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2452

บทที่ 2452
ซูโสว่เต้าริบพูดว่า “พ่อยอมให้จือเฟยจีบกู้ซิวอี่ไม่ใช่เหรอ”
ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างจริงจังว่า “แต่มาว่ากันตอนนี้ กู้ชิวอี่ไม่มีค่เท่าอิโตะ นานาโกะ!”
ซูโสว่เต้าพูดอย่างกระอักกระอ่วน “อ อเฟยเพิ่งไปเมืองจินหลิง เรามาเปลี่ยนความคิดตอนนี้ ต้องกระทบกับความกระตี่อรือร้นของเขา
แน่ อีกอย่างเขาซอบกู้ซิวอี่มากนะครับ”
“ฮึ่ม…” ซูเฉิงเฟิงจิ๊ปากแล้วพูดว่า “ให้จือเฟยลองจีบกู้ซิวต่อไป ส่วนแกหโอกาสนัดนางาชิโกะ ฮิโตะ หรือไม่ก็นัดอิโตะ นานาโกะเลย ดู
ว่าจะนัดเจอกันได้ไหม อย่างมากก็แค่ให้อะไรเล็กๆ น้อยๆ ขอแค่พวกเขายอมตั้งบริษัทกับเรา ให้ธุรกิจของเราไปต่อได้ เราสามารถให้กำไร 20
เปอร์เซ็นต์กับเธอ”
ซูโสว่เต้าพยักหน้าตอบรับ “เดี๋ยวผมขอติดต่อตระกูลอิโตะก่อน ถ้าเป็นไปได้ ผมจะรีบนัดเวลากับพวกเขา”
“ได้!”
ตอนนี้ที่โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
ภายในคฤหาสน์ตระกูลอิโตะ เต็มไปด้วยความตึงเครียดและวุ่นวาย
อิโตะ นานาโกะวิ่งไปวิ่งมาในห้องไม่หยุด เธอเอาเสื้อผ้าและของใช้ใส่กระเป๋าเดินทาง
คาวาน่า เรย์ผู้ช่วยของเธอ กำลังวุ่นอยู่กับการจับสุนัข อยู่ในบ้านสุนัขหลังคฤหาสน์
ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะจับสุนัขซิบะอินุแสนซนตัวนี้ได้ เธอรีบกอดสุนัขเอาไว้แน่น และรีบวิ่งไปที่หน้าห้องอิโตะ นานาโกะ
“คุณหนูใหญ่ คุณว่าตัวนี้ได้ไหมคะ”
อิโตะ นานาโกะเพิ่งเอาเสื้อสูทสีชมพูชากระ ที่ดูสดใสใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง เธองยหน้ามองสุนัขในอัอมอกของคาวานำ เรย์ เธอยิ้ม
แล้วพูดว่า “ที่แห้ก็โมโมตาโรนี่เอง เอาตรงๆ ฉันยังไม่อยากส่งมันให้ใครเลย….
คาวาน่า เรย์รีบพูดว่า “คุณหนูใหญ่ งั้นฉันไปเปลี่ยนตัวใหม่ให้ค่ะ”
อิโตะ นานโกะรีบเรียกเธอไว้ “ไม่ต้องแล้วคาวานำา เอาตัวนี้แหละ อีกฝ่ายเป็นเพื่อนของเย่เฉินซัง ในเมื่อเธอชอบซิบะอินุ ฉันต้องเอาสุนัข
ที่ดีให้เธอ”
คาวาน่ เรย์ส่ายหน้า เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณหนูใหญ่ คุณดูใส่ใจเย่เฉินอะไรนั่นมากเลยนะคะ ไม่เพียงใส่ใจแค่เขา แถมยังใส่ใจ
เพื่อนของเขาด้วย…”
อิโตะ นานาโกะพูดอย่างเขินอาย “เย่เฉินซังมีบุญคุณกับตระกูลอิโตะของเรา เรื่องเล็กๆ ฉันก็ต้องใส่ใจอย่างเต็มที่”
คาวาน่า เรย์พูดโพล่งออกมาว่า “แต่เขาแต่งงานแล้ว…”
อิโตะ นานาโกะพูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “เ เย่ฉินซังเป็นผู้มิพระคุณของฉัน…ฉันแค่อยากตอบแทนบุญคุณเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับแต่ง
หรือไม่แต่งงาน”
คาวาน่า เรย์วางสุนัขซิบะอินุที่ชื่อว่าโมมตโร ลงบนพื้น จากนั้นจึงจับมือยวาของอิโตะ นานโกะ จากนั้นจึงชี้ไปตรงแหวนบนนิ้วกลาง
ของเธอ “คุณหนูใหญ่ ถ้าคุณอยากตอบแทนบุญคุณจริงๆ ทำไมถึงสวมแหวนวงนี้ไว้ตลอดล่ะคะ”
อิโตะ นานาโกะรีบพูดปกปิด “แหวนวงนี้…แหวนวงนี้เป็นแหวนที่ฉันซื้อเป็นของขวัญให้ตัวเอง…ไม่เกี่ยวอะไรกับเย่เฉินซัง…”