ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2456

บทที่ 2456
คาวาน่า เรย์พูดว่า “ซูโสว์เต้าพูดแบบนี้จริงๆ ค่ะ แถมยังยกตัวอย่างคร่าวๆ มีโอกาสที่จะเจรจากันได้ ฉันคิดว่าถ้าเจรจาถึง 30 เปอร์เซ็นต์
ตระกูลซูก็ไม่น่าขัดข้องอะไร”
อิโตะ นานาโกะเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “คาวาน่า เรื่องนี้ไม่ต้องตอบเขาก่อน ฉันรู้สึกว่าตระกูลซูขาดขีดจำกัดทางศิลธรรมชั้น
พื้นฐาน ในการทำเรื่องต่างๆ จึงจำเป็นต้องทำเช่นนี้ อย่าทำธุรกิจกับคนพวกนี้เลย”
“ค่ะ!” คาวาน่า เรย์ไม่ได้พูดเกลี้ยกล่อม และริบตอบว่า “งั้นฉันไม่สนใจเขาก่อนแล้วกัน”
เมื่อวางสาย นางาฮิโกะ อิโตะจึงถามว่า “ทำไม ตระกูลซูจะเจรจาทำธุรกิจกับเราเหรอ”
“ใซ่ค่ะท่านพ่อ” เมื่ออิโตะ นานาโกะคุยเรื่องสำคัญ เธอเป็นเหมือนผู้ใต้บังคัมบัญชา ของนางาชิโกะ อิโตะ จากนั้นจึงพูดอย่างสุภาพ
“ใบรับรองการขนส่งของตระกูลซูถูกยกเลิก จึงอยากเจรจาธุรกิจกับเรา เพื่อหาวิธีแก้ไขค่ะ”
พูดจบ เธอจึงเล่าเงื่อนไขที่ตระกูลซูเสนอให้พ่อฟัง
เอมิ อิโตะที่นั่งข้างคนขับถึงกับตกใจ “ถ้าทำให้ตระกูลซูให้กำไร 30 เปอร์เซ็นต์จริงๆ งั้นก็เท่ากับเราได้เงินที่เป็นรายได้นอกจำนวน
มหาศาลเลยนะ!”
นางาฮิโกะ อิโตะส่ายหน้า แล้วพูดเนิบๆ “ธาตุแท้ของตระกูลซู เป็นตระกูลที่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัวมาก ในความคิดของพวกเขา มีแค่
เขาได้เงินจากคนอื่น คนอื่นไม่มีทางได้เงินเขา ตอนนี้พวกเขายอมให้กำไรเยอะขนาดนี้ แสดงว่าเขาเจอปัญหาใหญ่ ถ้าเราช่วยพวกเขาผ่านพัน
ความยากลำบาก พวกเขาจึงเยงเบนความสนใจไปที่กำไรนั่น ตอนนั้นพวกเขาต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อเอาเงินกลับไปทั้งต้นทั้งดอกแน่นอน”
“ใช่ค่ะ” อิโตะ นานาโกะพยักหน้าเห็นด้วย “ฉันคิดเหมือนกับท่านพอ ตระกูลแบบตระกูลชู เราต้องเคารพยำเกรง แต่ไม่ขอสนิทชิดใกล้!”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
เครื่องบิน Woou G650 นำเครื่องขึ้นจากสนามบินเฉิงเถียนโตเกียว
อิโตะ นานาโกะ พ่อ รวมไปถึงอา นั่งเครื่องไปยังเมืองจินหลิง
ขณะเดียวกัน ซูเฉิงเฟิงยืนอยู่ที่ระเบียง ในคฤหาสน์ริมน้ำ เขามองลงไปยังผิวน้ำที่ไม่ไหวติง สีหน้าของเขาเย็นซามาก
เขามองซูโสว์เต้าที่ยืนอยู่ข้างๆ จากนั้นจึงถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “อะไรนะ ตระกูลอิโตะยังไม่ตอบกลับมาอีกเหรอ”
“ยังครับ” ซูโสว่ต้าตอบตามความจริง “ผมติดต่อผู้ช่วยของอิโตะ นนาโกะ เขาบอกจะรายงานให้อิโตะ นานาโกะทราบ ฮิโตะ นานาโกะ
อาจจะกำลังครุ่นคิดอยู่ครับ”
ซูเฉิงเฟิงส่ายหน้า “เรื่องนี้ไม่มีอะไรต้องคิด ถ้าอิโตะ นานโกะสนใจจริงๆ เธอต้องติดต่อเราทันที เพื่อสอบถามรายละเอียดของธุรกิจ ถ้า
เธอไม่สนใจ ก็เป็นเหมือนตอนนี้ไง เงียบหาย โดยไม่มีข่าวคราวใดๆ”
ซูโสว่เต้ารีบพูดว่า “หรือพวกเธอจงใจไม่สนใจเรา จากนั้นค่อยใช่โอกาส เรียกข้อเสนอจากเราเยอะๆ”
“ไม่น่าจะเป็นไปได้” ซูเฉิงเฟิงพูดอย่างเย็นชา “ถึงหลอกให้ตายใจก่อนแล้วจึงจัดการ แต่ยังไงก็ควรแสดงท่ทียอมรับออกมาก่อน สร้าง
ช่องทางการสื่อสารที่ราบรื่นระหว่างกันก่อน การที่เงียบหายไปแบบนี้ โอกาสที่จะเป็นไปได้คืออีกฝ่ายไม่สนใจ”
ขณะพูด พ่อบ้านซูอานสุนเดินเข้ามา พูดเสียงเบา “คุณท่าน อีกหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินของคุณท่านไหม้ จะถึงซูหางครับ”
“หา?” ซูเฉิงเฟิงดีใจมาก เขาพูดโพล่งออกมาว่า “รีบบอกที่ห้องครัว ให้เตรียมเมนูอาหาร จัดงานต้อนรับคุณท่านไหม้ อีกอย่างหนึ่ง รีบไป
ติดต่ออู่ตงไห่ บอกให้เขารีบมา!”