ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2495

เมื่อนึกถึงข้อเท็จจริงที่ว่าตนเองไม่เคยไปสหรัฐอเมริกามาก่อน เซียวฉางควนก็รู้สึกเกลียดหม่าหลันอย่างไม่รู้ตัว
เขานั่งอยู่ตำแหน่งข้างคนขับ แล้วสบถด่าสารพัดว่า“ทั้งชีวิตของฉันถูกหม่าหลันผู้หญิงบ้าคนนี้ทำพังหมด ถ้าไม่เป็นเพราะเธอ ตอนนี้ฉันคงเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอยู่ที่อเมริกาไปแล้ว ดีไม่ดีฉันอาจจะกำลังเป็นศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์อะไรนั่น ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในอเมริกาแล้วก็ได้！”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็พูดบ่นอย่างโกรธเคือง“สรุปแล้วไง！สรุปแล้วฉันพึ่งเรียนจบจากมหาลัย ก็ถูกหม่าหลันที่เป็นถังขยะใบหนึ่งขังไว้ จนถึงตอนนี้ยังไม่สามารถหลุดพ้น”
เย่เฉินพูดปลอบอย่างอดไม่ได้“เอาล่ะครับคุณพ่อ บางเรื่องคุณพ่อก็ไม่สามารถนึกถึงในแง่ดีอย่างเดียวนะครับ ดูสิตอนนี้ถึงจะแต่งงานกันไปแล้วไม่ค่อยมีความสุข แต่อย่างน้อยสุขภาพร่างหายยังแข็งแรง คุณพ่อลองคิดในมุมกลับกันดูนะครับ ถ้าโชคชะตากำหนดให้คุณพ่อพบเจอกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่อเมริกา หรือตายในเหตุการณ์ปล้นชิงที่อเมริกา คุณแม่ขังพ่ออยู่ในประเทศ นั่นก็เท่ากับว่าเปลี่ยนเป็นคนช่วยชีวิตคุณพ่อไว้นะครับ”
เซียงฉางควนพูดด้วยสีหน้าหดหู่“นายอย่ามาหลอกฉันให้ยากเลย ตอนที่เรายังเป็นเด็กการศึกษาที่เราได้รับคือวัตถุนิยมและทฤษฎีลัทธิมาร์กซ์ ไม่เชื่อในโชคชะตา ตอนนั้นเราเคยร้องเพลงเพลงหนึ่งในการปฏิวัติโซเวียต‘ไม่เคยมีผู้ช่วยให้รอด ไม่ต้องหวังพึ่งพิงเทพยดาใดๆทั้งสิ้น’ ทั้งชีวิตของฉันต้องพังอยู่ในมือของหม่าหลัน！”
เย่เฉินยิ้มอย่างทำอะไรไม่ได้ แล้วพูดขึ้นมาว่า“พ่อครับ งั้นเราพูดถึงเฮ่อหย่วนเจียงคนนั้นกันดีไหมครับ”
เซียวฉางควนเอามือกอดอก แล้วถามอย่างโกรธเคือง“เขามีอะไรดีให้พูดถึง？แค่การศึกษาสูงหน่อย ไม่มีอะไรน่าชื่นชมสักหน่อย？อีกอย่างก็คือ หน้าตาหล่อหน่อย รูปร่างดีนิดหนึ่ง ตัวสูงหน่อย แล้วดูหนุ่มกว่าฉันนิดหน่อยเอง นอกจากสิ่งนี้แล้ว เขามีอะไรที่ดีกว่าฉันกัน？”

เย่เฉินพูดอย่างอึดอัดใจ“นี่มันคือข้อดีภายนอกทั้งหมดเลยไม่ใช่หรอครับ？”
เซียวฉางควนนวดคลึงขมับไปมา“เห้อ……ปวดหัวจริงๆเลย นี่เย่เฉิน นายว่าเขามีลูกมีเมียรึยัง？”
เย่เฉินครุ่นคิดครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างจริงจังไปว่า“ออกมาวิ่งดึกๆดื่นๆขนาดนี้ ผมคิดว่าเขาน่าจะยังไม่มีเมีย แต่เขาอายุตั้ง55ปีแล้ว ผมคิดว่าต้องมีลูกแล้วแน่ๆ ถ้าวิเคราะห์อย่างนี้ น่าจะเคยผ่านการแต่งงานมาก่อน แต่จากที่เห็นน่าจะอยู่ในสถานภาพโสดครับ”
“จบกัน！”เซียวฉางควนพูดอย่างเศร้าสร้อย“ฉันเห็นเขามองคุณน้าหานของนายสายตาดูผิดปกติ ไอ้หมอนี่ต้องชอบคุณน้าหานของนายแน่ๆ อีกทั้งพวกเขายังโสดด้วยกันทั้งคู่ ยังเป็นเพื่อนร่วมงานกันในมหาวิทยาลัยผู้สูงอายุอีก แล้วยังเคยใช้ชีวิตที่อเมริกามานานหลายปีกันทั้งคู่ แล้วยังชอบออกกำลังกายเหมือนกันอีก ถ้าวิเคราะห์อย่างนี้ พวกเขาสองคนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจะเป็นอะไรที่เหมาะสมที่สุด ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันแล้วน่ะสิ！”
พูดจบ เซียวฉางควนก็บ่นออกมาว่า“นายว่า เขาเป็นถึงศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ ดั้นด้นมาสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิง เขาบ้าไปแล้วรึเปล่า？”
เย่เฉินพยักหน้า แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ยังเป็นถึงศาสตราจารย์ของสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ มีส่วนผสมของทองคำเนื้อแท้”

เซียวฉางควนถามอย่างแปลกใจ“นายรู้จักสถาบันเทคโนโลยีแมสซาชูเซตส์ด้วยหรอ？”
“นิดหน่อย”เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง“เนื่องจากแมสซาชูเซตส์เป็นอันดับหนึ่งของโลกในช่วงสองปีที่ผ่าน แต่สิ่งที่แมสซาชูเซตส์เก่งที่สุดไม่ใช่เรื่องเศรษฐศาสตร์และการจัดการ แต่เป็นสาขาวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์เทคโนโลยี การบินและอวกาศ การจัดการเศรษฐกิจที่ดีที่สุดน่าจะเป็นสแตนฟอร์ดและฮาร์วาร์ด”
เซียวฉางควนถามอย่างแปลกใจ“ทำไมนายถึงรู้เยอะขนาดนี้ล่ะ ฉันจำได้ว่านายเรียนมหาวิทยาลัยแค่หนึ่งปีเองหนิ”
เย่เฉินจึงพูดผ่านๆว่า“เห้อ！ไม่เคยกินเนื้อหมู เรายังไม่เคยเห็นหมูวิ่งหรอครับ？”

อันที่จริงในตอนที่เย่เฉินยังเด็ก เขาก็เป็นที่รักของมหาวิทยาลัยในอเมริกาแล้ว
ไม่ใช่ว่าเขามีความปรารถนาในสหรัฐอเมริกามากแค่ไหน แต่เป็นเพราะแม่ของเขาโตที่อเมริกา อีกทั้งยังเป็นนักศึกษาชั้นดีที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
นอกจากนี้ มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดยังอยู่ใกล้กับซิลิคอนแวลลีย์ ซึ่งเป็นฐานอุตสาหกรรมไฮเทคที่มีชื่อเสียงในสหรัฐอเมริกา
ยักษ์ใหญ่ด้านอินเทอร์เน็ตของซิลิคอนแวลลีย์ ต่างศึกษาที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ดก่อน หลังจากที่เรียนจบค่อยไปเริ่มต้นทำธุรกิจที่ซิลิคอนแวลลีย์
ผู้ประกอบการรุ่นแรกในซิลิคอนแวลลีย์ส่วนใหญ่ ที่สำเร็จการศึกษาจากสแตนฟอร์ดในช่วงต้นทศวรรษ90 มีคนส่วนมากต่างเป็นเพื่อนร่วมชั้นแม่ของเย่เฉิน
ตอนที่เย่เฉินยังเด็ก มักจะฟังคุณแม่พูดถึงจุดเด่นของมหาวิทยาลัยต่างๆในสหรัฐอเมริกา โดยเฉพาะสแตนฟอร์ด และมักได้ยินเธอพูดถึงบ่อยๆ
เย่เฉินจำได้ว่าตอนที่ตนเองอายุห้าหกขวบ เดินทางตามคุณแม่ไปเยี่ยมญาติที่สหรัฐอเมริกา เธอยังเคยพาตนเองไปเยี่ยมชมที่มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด