ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2499

บทที่ 2499
คำพูดของเชียวชูหร้น ทำให้เย่เฉินอดที่จะรู้สึกถึงความอบอุ่นไม่ได้
หลายปีมานี้ เซียวชูหรันอภัยให้เขามาเยอะมาก ถึงหลายปีก่อนเขาจะถูกคนเป็นหมื่นเป็นนชี้หน้าด่ แต่เซียวชูหรันไม่เคยกล่าวโทษเขา
แม้แต่คำเตี้ยว ยิ่งไม่เคยมีความคิดที่จะหย่ากับเขา
ตอนนี้ เชียวชูหรันยังพูดในสิ่งที่อยู่กันบึ้งของหัวใจ ซึ่งมันทำให้เย่เฉินยิ่งซาบซึ้งเข้าไปใหญ่
แต่ว่า เขารู้ตี เซียวชูหร้นไม่รู้ตัวตนของตัวเอง และไม่รู้ว่าชาติกำเนิดของตัวเอง รามถึงโปรเจกต์การขนส่งทางทะเลที่ตัวเองกำลัง
วางแผนอยู่
เขาคาดว่า เชียวชูหร้นน่าจะรู้สึกว่า ต้คงอยากจะทำธุรกิจที่เป็นบริษัทเล็กๆ และไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนจะทำ เป็นโปรเจกต์ใหญ่ที่มีมูลค่ากว่า
หมิ่นล้าน
เย่เฉินไม่อยากให้เธอเป็นห่วงมากเกินไป จึงหัวเราะแล้วพูดว่า”ได้ครับ ผมจะเชื่อฟังเมียจำนะครับ ไม่คิดเรื่องทำธุรกิจ และตั้งใจทำงาน
อยู่ที่บ้านต่อไป! ”
เซียวชูรั่นถึงกับโล่งใจ แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า”ติค่ะ ถึงยังไงตอนนี้หน้าที่การงานของฉันยั่งถือได้ว่าโดดเด่นมาก จากนี้ไปฉันจะรับหน้าที่
เลี้ยงดูครอบครัวเองค่ะ”
เย่เฉินพูดอย่างจริงจัง”แต่เมียจำจะเหนื่อยมากไม่ได้นะ โปรเจกต์ของตี้เหากรุ๊ปใหญ่เกินไป ถ้าคุณทำงานไม่ทัน ก็ทำน้อยๆหน่อยนะครับ
แบ่งให้บริษัทอื่นไปทำบ้างก็ได้”
“ไม่ได้หรอกค่ะ”เชียวชูหวันพูดอย่างจริงจัง”รองประธานหวังตงเสวี่ยนมอบโปรเจกต์ใหญ่ขนาดนี้มาให้ฉัน นั่นเป็นเพราะความเชื่อมั่นใจ
ตัวฉันค่ะ ฉันจะทำให้คนอื่นผิดหวังได้ยังไงกัน โปรเจกต์นี้ฉันจะพยายามทำมันให้ดีที่สุดค่ะ”
พูดจบ เธอก็มองดูเวลา แล้วเอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า”ฉันต้องรีบออกจากบ้านแล้วล่ะค่ะ หมูขี้เกียจอย่างคุณถ้ายังไม่อยากลุก ก็นอนอีกหน่อย
เถอะค่ะ”
เย่เฉินลุกขึ้นมานั่ง แล้วบิดขี้เกียจ พลางพูดขึ้นมาว่า”ผมไม่นอนแล้วครับ”
เซียวชูหรันพยักหน้า แล้วพูดขึ้นมาว่า”งั้นคุณไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าไปบริษัทแล้ว”
เย่เฉินรีบพูดขึ้นมาว่า”อย่าลืมทานข้าวแล้วค่อยไปนะครับ”
เซียวชูหวันโบกมือไปมา”ฉันไม่ทานข้าวที่บ้านค่ะ เสียเวลา เดี๋ยวฉันสั่งอาหารให้ไปส่งที่บริษัทค่ะ พอฉันถึงบริษัทอาหารก็ถึงพอดี”
เย่เฉินถอนหายใจอย่างทำอะไรไม่ได้*”งั้นก็ได้ครับ คุณระวังหน่อยนะครับ อย่าทำงานหนักเกินไปนะครับ”
เซียวชูหวันพูดอย่างยิ้มๆ”วางใจเถอะค่ะ ฉันรู้แล้ว”
เย่เฉินนึกถึงเรื่องที่ใส่”เครื่องปรุง”ในโจ้กข้าวฟางของหานเหม่ยฉิง จึงนึกไอเดียวขึ้นมาได้ พลางโพล่งออกไปว่า”จริงด้วยเมียจำ หมอ
เทพซือมีใบสั่งยาที่ลดอาการเหนื่อยลำา ให้ผมไปเอากลับมาให้คุณทานสักสองสามห่อดีไหมครับ? ”
สีหน้าของเซียวชูหรันเป็นกังวลเล็กน้อย เธอพูดอย่างออดอ้อนว่า”ยาจีนหรอคะ? ฉันกล้วดื่มยาจีนที่สุดเลย มันขมมากจริงๆ ไม่ดื่มได้
ไหมคะ…..”
เย่เฉินรีบพูดขึ้นมาว่า”คุณวางใจเถอะครับ ไม่ใช่ยาต้มหรอกครับ เป็นม็ดน้ำผึ้งเล็กๆ เหมือนยาเม็ดประเภทยาบำรุงเลือดและซี่นั่นแหละ
ครับ”
เชียวชูหร้นถอนหายใจอย่างโล่งอก แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า”ค่อยยังชั่……อแค่ไมใช่ยาต้มก็พอแล้วค่ะ”
เย่เฉินพยักหน้า”งั้นเดี๋ยวผมขอไปที่จี้ซื่อถังของหมอเทพชื่อนะครับ เอายากลับมาให้คุณ ถึงเวลานั้นคุณกินวันนิดหน่อยทุกวันก็จะไม่
เหนื่อยแล้วล่ะครับ”
“ได้ค่ะ”เซียวชูหรันยิ้มอย่างอ่อนหวาน”ขอบคุณนะคะสามี เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ!”
เชียวชูหวันรีบขับรถออกจากบ้าน หลังจากที่เยเฉินอาบน้ำอย่างง่ายๆ ก็ลัวงมือถือออกมา โทรศัพท์หาหวงตงเสวี่ยน
ไม่ว่าธุรกิจการขนส่งทางทะเลจะให้หวังตงเสวี่ยนทำหรือไม่ เขาก็ต้องให้หวังตงเสวี่ยนออกความคิดเห็นให้เขา
เนื่องจาก หวังตงเสวี่ยนการจัดการบริหาร งานด้านนี้เธอมีประสบการณ์มากกว่าเย่เฉินมาก
เมื่อโทรติด เสียงของหวังตงเสวี่ยนก็ลอดผ่านมาจากปลายสาย”คุณชายคะ ทำไมคุณถึงโทรหาฉันเช้าขนาดนี้คะ?”
เย่เฉินถามเธอ”ตงเสวี่ยน คุณยังอยู่ที่ฮ่องกงไหม? ”
“ใช่ค่ะ”หวังตงเสวี่ยนพูด”ฉันกำลังสะสางเรื่องทางฝั่งฮ่องกงค่ะ ใกล้จะเสร็จแล้วสะค่ะ ถ้าคุณชายมีเรื่องด่วน ฉันสามารถรีบบินกลับไป
ตอนกลางวันได้เลยค่ะ”