ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2551

บทที่ 2551
ความสูงตึก 7-8 ขั้น สำหรับคนทั่วไปแล้ว อันตรายถึงชีวิตเกือบ 100 เปอร์เซ็นต์
แต่สำหรับเย่เฉิน ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
เขากังวลใจเพียงสิ่งเดียว คือตอนที่ตัวเองลงต่ำเรื่อยๆ ระดับความสูงของที่ราบบนยอดเขา ตอนที่ลงสู่ฟื้น สั่งสำคัญคือ ในระดับความสูง
นี้ จะโดนอีกฝ่ายจับได้หรือเปล่า
เพื่อป้องกันความผิดพลาด เขาเอามือสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง กำยันต์ฟ้าร้องในกระเป๋ากางเกง
ยันต์ฟ้าร้องอันนี้ ใช้ไม่ฟาดสายฟ้าหมื่นปี ที่ซ่งหวั่นถึงให้ เรียกด้ว่าดีที่สุดในบรรดาไม้ฟาดสายฟ้า เป็นอาวุธที่เย่เฉินใช้สะดวกมือที่สุด
ชิ้นหนึ่ง
ถึงเขาจะใช้ยันต์ฟ้ร้องมาหลายครั้ง ต้านบนของมันมีรอยแตกจำนวนไม่น้อย แต่ไม่ต้องพูดถึงเลย อย่างน้อยมันก็ยังใช้ได้อีกหลายครั้ง
อันที่จริงเย่เฉินไม่ค่อยชอบยันต์ฟ้าร้องมากนัก เพราะเมื่อใช้สิ่งนี้ จะเกิดความโกลาหลมาก แต่ครั้งนี้ เขากะจะใช้ยันต์ฟ้าร้องมาเพิ่ม
โอกาสสำเร็จให้สูงขึ้น
ตอนนี้ทั้งหุบเขาเต็มไปด้วยความเงียบ ที่นี่แทบจะไม่มีคนมา บนถนนก็แทบจะไม่มีรถวิ่ง คนด้านล่างนอกจากได้ยินเสียงลม ก็ยังได้ยิน
เสียงฝนเบาๆ แทบจะไม่มีเสียงอื่นเลย
แต่ขณะนั้น บนห้องฟ้าทางทิศตะวันตก มีแสงสว่างวาบ เหมือนแส้ของพระเจ้าฟาดลงมา!
แสงนั้นผ่าลงไปที่ยอดเขาทางทิศตะวันตก ทหารหลายคนในป้อมถูกฟ้าผ่าเป็นเถ้าถ่านทันที!
ต่อจากนั้น มีเสียงฟ้าร้องดังแสบแก้วหู!
เสียงฟ้าร้องโครมคราม เหมือนเสียงยีปนาวุธ ดังสนั่นไปทั่วหุบเขา
หานกวางเย่าที่อยู่บนเครื่องบิน ตกใจเสียงฟ้ร้องจนสะดุ้งโหยง เขาพูดโพล่งออกมาว่า “ผิหลอกแล้ว! ฤดูหนาวในตะวันออกกลาง จะมี
ฟ้าร้องได้ยังไงกัน!”
ผู้เชี่ยวชาญด้นการโดดร่มอย่างวาซิล เพราะงื่อนไขด้านอาชีพของเขา เขาจึงเป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านสภาพอากาศอยู่แล้ว ขนาดเขา
ยังมีสีหน้าตกตะลึง และพูดพิมพำาว่า “นี่….มันไม่สมเหตุสมผลเลย…ก่อนหน้านี้ผมดิ่งแผ่นที่สภาพอากาศดาวเทียมของวันนี้มาโดยเฉพาะ สภาพ
อากาศวันนี้ ไม่มิอะไรที่สมารถทำให้ฟ้าร้องได้เลย!”
เหล่าพนักงานบนเครื่องบินต่างก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
เหล่าพนักงานบนเครื่องบิน ล้วนเป็นคนที่มีประสบการณ์สูง ไม่ว่าพนักงานบนเครื่องบินคนไหน เกือบครึ่งที่เชี่ยวชาญด้านสภาพอากาศ
และเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสภาพอากาศที่เจออะไรมาอย่างมากมาย
พวกเขารู้องค์ประกอบของสภาพอากาศ ภูมิอากาศแต่ละพื้นที่เป็นอย่างดี แค่ดูก็รู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร
แต่ไม่มีใครคาดคิดว่ าผ่าในฤดูหนาวเช่นนี้ แค่ฝนตกปานกลาง ยังไม่มีทางเป็นไปได้ ทำไมถึงมีฟ้าผ่าได้
มีเฉินจี่อข่ายเพียงคนเดียว ที่ได้ยินเสียงดังสนั่น เขารู้สึกมั่นใจขึ้นมาก เขารู้ว่าเสียงฟ้าร้อง คือฝีมือของเย่เฉินแน่นอน!
ตอนนี้ ทหารของฝ่ายค้าน และชาวบ้านในหมู่บ้น รวมไปถึงตัวประกันทั้ง 8 คน ที่มีเฮ่อจื่อซิวอยู่ในนั้นด้วย ต่างพากันตกใจ ที่เกิดฟ้าร้อง
กะทันหัน!
สำหรับคนพวกนี้ เสียงฟ้าร้องเมื่อครู่ คือเรื่องใหญ่มาก เพราะพวกเขาไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต
เพราะเสียงฟ้าร้องทำให้หูของทุกคนอื้อไปหมด
แก้วหูอ่อนแอลง และรู้สึกถึงความเจ็บที่แล่นออกมาจากแก้วหู
นอกจากคนที่โดนชังเอาไว้ คนอื่นพากันออกมานอกบ้าน ไม่ก็หันไปมอง จุดที่สายฟ้าาดลงบนเขาด๊านตะวันตก ทหารไม่กี่คนที่รอด
ชีวิตบนยอดเขาตะวันตก รายงานผ่านวิทยุสื่อสารถึงความเสียหาย ด้วยความตื่นตระหนก
หลังได้ยินว่าฟ้าฝาทหารตายไป 5 คน คนในฝ่ายค้านถึงกับตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์กลัวแบบนี้มาก่น ฝาครั้งเดียว ทำให้คนตายไป 5 คน สายฟ้านี้มีพลานุภาพขนาดไหนกันนะ
ทหารจำนวนมากคิดว่านี่คือความโกรธของเทพเจ้า คนจำนวนมากคุกเข่าลงกับฟื้นอย่างไม่ลังเล และอ้อนวอนไปทางเขาด้านหิศตะวันตก
เพื่อให้เทพเจ้าอภัยให้
ไม่เหมือนกับทหารส่วนใหญ่ที่ไม่มีระดับการศึกษา หัวหน้าฝ่ายค้านติดอาวุธกลุ่มนี้ เป็นปัญญาซนที่เคยเรียนในโรงเรียนทหาร ตอนที่เขา
ทราบข่าว เขารู้ว่าการที่ป้อมด้านบนสุดของภูเขาตะวันตกถูกฟ้ผ่า เป็นเพราะพื้นที่ของพวกเขาค่อนข้างสูง ทำให้เป็นสายล่อฟ้า
ดังนั้น เขาจึงสั่งให้ทหารที่ประจำการอยู่บนเขาทิศตะวันตก รีบหาที่หลม เพื่อไม่ให้ถูกฟ้าผ่าอีกครั้ง
เป็นการช่วยเย่เฉินเข้าไปอีกขั้น หลังจากทหารบนเขาทิศตะวันตกทราบข่าว ต่างพากันรีบหลบเข้าไปในบังเกอร์ตรงป้อม ไม่กล้าโผล่
หัวออกมา เพราะกลัวโดนฟ้าผ่า
ขณะที่ทหารบนยอดเขาทิศตะวันตกกำลังหลบ คนอื่นกลับจ้องไปยังทิศตะวันตก ด้วยความตื่นตระหนก ท่ามกลางท้องฟ้ามืดครึ้ม เงา
ของใครบางคนที่ไม่อยู่ในสายตา รวมถึงระดับความเร็วที่รวดเร็ว กำลังลงสู่พื้นดินที่ฐานทางทิศตะวันออก
แต่ว่า ตอนนี้สมาธิของทหารบนยอดเขาฝั่งตะวันออก จดจ่อไปยังศตะวันตก ดังนั้นจึงไม่มีใครสังเกตเห็นเงาของคนที่ผ่านไป
และเงาของคนนี้ คือเย่เฉินที่ลงมาจากความสูง 5000 กว่าเมตร!