ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2601

บทที่ 2601
คำพูดของเย่เฉิน ทุกคำพูดล้วนแต่โจมตีไปยังข้างในใจของซูโสว่เต้าอย่างแรงๆ
ในเวลานี้ ตอนที่เขากำลังนีกภาพว่าสองมือของตัวเองกำลังถือศีรษะของซูจือเฟย, ซูจือหยูและซูรั่วหลีของทั้งสามคน เดินขึ้นไปยัง
บัลลังก์ที่นองเลือดอย่างมาก ในใจของเขาก็สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาดโดยทันทิ้
น้ำตาของเขาก็ไหลออกมาแล้ว โพล่งพูดคำรามออกมาว่า : “ไม่ใช่! ไม่ใช่แบบนี้ ! ฉันไม่เคยคิดอยากจะเอาชีวิตของพวกเขาไปแลก
เปลี่ยนกับความร่ำรวยเงินทอง ฉันล้วนแต่ถูกบีบบังคับจนต้องจำยอม! ถูกบีบบังคับจนต้องจำยอม! ”
พูดมาถึงตรงนี้ อารมณ์ของซูโสว่เต้าก็ยิ่งจะแปรปรวน พุดกล่าวต่อ : “ทุกอย่างนี้ก็เป็นเพราะพ่อของฉันทั้งหมด! และทุกครั้งที่เขาตัดสิน
ใจทำแบบนี้ กระทั่งประกาศออกคำสั่งเช่นนี้ ล้วนแต่ไม่เคยบอกฉันมาก่อนเลย ฉันก็เจ็บปวดมากเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว! ”
เย่เฉินพูดถามด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น : “แกไม่มีทางเลือกอื่นจริงๆ หรือว่าเลือกที่จะทำเป็นไมรู้ไม่เห็น? ! ”
ซูโสว่เต้าคุกเข่าลงกับพื้นเสียงดังตุบ ร้องห้จนเสียงแหบแห้งพร้อมพูดกล่าวว่า : “รั่วหลีถูกจับ คนญี่ปุ่นต้องการชีวิตของเธอ ฉันเคยพูด
กับพ่อแล้ว ฉันพูดแล้วว่าต้องพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะเอาตัวรั่หลีกลับมาให้ได้ เขารับปากแล้ว ถึงขั้นกับฉันให้แม่ผู้ให้กำเนิดรั่วหลีไป
ญี่ปุ่นแล้วรอบหนึ่ง บอกข่าวดีกับรั่วหลีด้วยปากตัวเอง แต่ว่า…ต่ว่า…แต่ว่าฉันจะไปรู้ได้ยังไง ทุกอย่างนี้ล้วนเป็นแผนการของพ่อ ! รอจนฉันรู้
เรื่อง รั่วหลีก็ไม่รู้ไปอยู่ที่ไหนแล้ว….
พูดมาถึงตรงนี้ ซูโสว่เต้าจับผมของตัวเอง พูดอย่างร้องไห้สะอื้นว่า : “ยังมิไห่ชิงและจือหยู ฉันรู้ว่าไห่ชิงรักพ่อของคุณมาโดยตลอด ตอน
ที่เธอแต่งงานกับฉันตอนนั้น ก็พูดชี้แจงกับฉันแล้ว แต่ฉันคิดไม่ถึงว่า แต่งงานกันมาหลายปีแล้ว มีลูกแล้วสองคน เธอยังไม่ลืมพ่อของคุณ! ”
“ฉันยอมรับ ฉันเกลียดเธอจริงๆ ฉันเกลียดที่ในสายตาของเธอไม่มีฉัน แต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะอยากได้ชีวิตของเธอ อของฉันคิดว่าเธอ
ทำให้ตระกูลซุอัปยศอดสุ เพราะงั้นถึงได้วางแผนที่จะทำทุกอย่างนั้น….
“แต่ว่า…แต่ว่าฉันจะไปรู้ได้ที่ไหนกันล่ะ ว่าจือหยูอยู่บนรถคันเดียวกับเธอแล้ว….
“ตู่ให่ชิงตายแล้ว ฉันก็ไม่ได้แคร์อะไรจริงๆ ฉันรักเธอขนาดนั้น เธอทำร้ายฉันขนาดนี้ ฉันก็เบื่อหน่ายแล้ว แต่ว่า…อหยูเป็นเลือดเนื้อเชื้อ
ไขของฉัน เป็นลูกสาวที่ฉันรักและหวงแหนมาก ฉันจะไม่รักและหวงแหนเธอได้อย่างไร? แต่ฉันไม่สามารถกู้คืนทุกอย่างนี้กลับมาได้…
เมื่อเย่เฉินเห็นว่าอารมณ์ของเขาตึงเครียดอย่างไม่อาจจะเปรียบเยบได้ พูดถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า : “ถ้หากให้โอกาสแก ให้แกได้
กู้ชีวิตของลูกสาวทั้งสองของแกกลับมา แกยินยอมที่จะทำอะไรเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน?”
ซูโสว่เต้าพูดกล่าวโดยไม่ต้องคิดเลยว่า : “ไม่ว่าจะให้ฉันอะไรฉันก็ยอมทั้งนั้น! ม้ว่าจะให้ฉันไปตายโดยทันที ขอเพียงแค่พวกเธอทั้ง
สองกลับมาได้อย่างปลอดภัย ฉันก็ยินยอม! ”
เย่เฉินพยักหน้า : “นี่แกเป็นคนพูดเองนะ แกจำคำที่แกพูดไว้นะ ห้ามเสียใจภายหลังเด็ดขาด”
ซูโสว่เต้าคิดว่าเฉินกำลังเยาะเย้ยเขา พูดแผดเสียงด้วยความมโหว่า : “คุณหมายความว่าไง? ! คุณคิดว่าฉันเป็นสัตว์เดรัจฉานที่ไร้
ซึ่งน้ำใจไร้คุณธรรมจริงๆ? คุณคิดว่าฉันจะยินยอมที่จะใช้ชีวิตของลูกสาวทั้งสองคนของฉันไปแลกกับเจริญรุ่งเรืองและร่ำรวยมหาศาลอะไร
พวกนี้เหรอ? ! ”
“ฉันจะบอกคุณให้นะ สาหตุที่ฉันเลือกที่จะยอมจำนนต่อพ่อของฉัน เป็นเพราะว่าเรื่องราวมันดำเนินมาถึงขั้นนี้แล้วไม่สามารถ
เปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว ฉันไม่มีทางเลือก!จึงทำด้เพียงพยายามที่จะลดความเสียหายให้ได้มากที่สุด ฉันจะต้องรับรองว่าฉันสามารถเอา
ตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลซูมาได้!
“นี่ก็เหมือนกับการทำธุรกิจ ฉันได้ลงทุนเงินทุนจำนวนมหาศาลแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ฉันจะต้องชนะให้ได้ในที่สุด! ”
เย่เฉินยิ้มอย่างเยือกเย็นพร้อมกล่าวว่า : “ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนี้ ฉันก็ไม่ได้คิดอยากจะเยาะเย้ยแก ฉันเพียงแค่อยากให้แกจดจำคำพูดที่
แกเมื่อกี้เอาไว้”
พูดจบ เย่ฉินหยิบโทรศัพท์มือถือตรงกระเป๋าเสื้อหน้าอกออกมา กล้องโทรศัพท์โผล่ออกมาด้านนอกกระเป๋าพอดี
หลังจากที่หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้ว เย่เฉินก็กดตรงปัมสีแดงในการหยุดปันทึกลงแล้ว คลิปวิดีโอได้รับการปันทึกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
หลังจากนั้น เขาก็สะบัดโทรศัพท์มือถือของตัวเอง พูดกับซูโสว่เต้าว่า : “ทุกอย่างที่คุณพูดออกมาเมื่อกี้นี้ อยู่ในนี้ทั้งหมดแล้ว”
ซูโสว่เต้าส้บสนมึนงง : “คุณ..คุณจะทำอะไรกันแน่? ”
ฟูงบ เขาก็ถามด้วยสีหน้าที่ตึงเครียดว่า : “คุณคงจะไม่เอาคลิปวิดีโอนี้ไปเผยแพร่ต่อสาธารณะหรอกนะ? ! ”
เย่เฉินย้อนถามเขากลับ : “ทำไม? แกกล้วว่าซูเฉิงเฟิงไอ้แก่นั้นเห็นเข้าแล้วจะแตกแยกกับแกเหรอ? ”
ซูโสว่เต้ากลืนน้ำลาย พูดอย่างตึงเครียดว่า : “คุณควบคุมน้องชายคนที่สองของฉันไว้เรียบร้อยแล้ว ถ้าหากทำลายฉันอีกคน มันจะมีผลดี
อะไรต่อคุณอิก? ”
พูดจบ เขาก็รีบพูดอย่างเคารพว่า : “ถ้าหากวันนี้คุณปล่อยฉันไป ฉันสามารถให้เงินค่าชดเชยกับคุณก้อนใหญ่ได้นะ หมื่นล้านเป็นยังไง
บ้าง? ถ้าหากไม่พอล่ะก็ ฉันเพิ่มให้อีกได้นะ!