ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2635

บทที่ 2635
เย่เฉินไม่รู้ว่าชุดชั้นในที่ตัวเองซื้อนั้นมีปัญหาอะไร เพราะเขามองจากแค่ด้านตรงปราดเดียว คิดไปว่ารีบซื้อรีบจบจึงชี้ตัวนั้นโดยไม่คิด
อะไร
แต่ ถ้าเขาเดินอ้อมไปข้างหลังก็จะพบว่าชุดชั้นในส่วนล่างร้อยด้วยเชือกเส้นเล็กสองเส้นเท่านั้น
หลังจากซื้อเสื้อเสร็จ เย่เฉินกลับมาที่แผนกห้องรับรองของโรงแรม กำลังจะเที่ยงตรงแล้วเฮ่อจือชิวยังอยู่ในห้องไม่มีสุ้มเสียงอะไร จึง
มากดกริ่งที่หน้าประตูห้องเธอโดยตรง
กริ่งดังอยู่หลายนาที เฮ่อจือชิวถึงค่อยๆตื่น
หลังจากตื่นแล้วเธอบิดขี้เกียจสวยๆไปหนึ่งที่ สบายไปทั้งตัวชนิดที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้
หลังจากนั้น เธอจึงคลุมตัวด้วยชุดอาบน้ำและมาถึงหน้าประตูด้วยตาปรือๆ มองผ่านตาแมวไปก็พบว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูคือเย่เฉินก็รีบ
เปิดประตู พูดด้วยท่าทีนอบน้อม “คุณเย่..
เย่เฉินยิ้มน้อยๆและถามเธอ “พักผ่อนเป็นไงบ้าง?”
เฮ่อจือชิวรีบบอก “สบายมากค่ะ รู้สึกว่าที่หลับไปเมื่อกี้เป็นการนอนหลับที่สบายและผ่อนคลายที่สุดในชีวิตของฉันเลยค่ะ…..”
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี!” เย่เฉินพยักหน้า และกล่าวยิ้มๆ “ใกล้จะเที่ยงแล้ว เธอจะเก็บข้าวเก็บของแต่งตัวหน่อยมั้ย เดี๋ยวเราไปพบพ่อเธอที่
มหาวิทยาลัยการเงินและเศรษฐศาสตร์จินหลิงกัน”
เฮ่อจือชิวได้ยินแบบนั้นก็ตกลงอย่างรีบร้อน “ได้ค่ะๆ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวนี้ค่ะ”
พูดจบเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าให้เปลี่ยน ชุดที่ใส่กลับมานั้นทั้งขาดทั้งสกปรก และเปื้อนเลือดของใครมาก็ไม่รู้ ถ้าใส่เสื้อผ้า
ชุดนั้นไปหาพ่อเกรงว่าพ่อจะปวดใจ แต่เธอก็ไม่กล้าขอให้เย่เฉินช่วยเตรียมให้ตัวเอง
ในขณะที่เธอลังเลไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เย่เฉินพลันนึกอะไรขึ้นได้ เขายกมือยื่นสองสามถุงในมือให้เธอพร้อมบอก “เมื่อกี้ฉันซื้อชุดใหม่ให้
เธอหนึ่งชุด ไม่รู้ว่าใส่พอดีมั้ย ถ้าไม่พอดีตัวเธอใส่ไปก่อนนะ เราไปหาพ่อเธอก่อน เดี๋ยวฉันค่อยพาเธอไปซื้อที่พอดีตัว”
เฮ่อจือชิวคิดไม่ถึงว่าเย่เฉินจะดูแลใส่ใจขนาดนี้ ในตอนที่ตัวเองกำลังเครียดเรื่องเสื้อผ้า เขาก็เอาเสื้อผ้าที่ซื้อมาใหม่ให้ตัวเองเลย
ในสายตาของเธอ การกระทำนี้ไม่ใช่แค่ใส่ใจ แต่เป็นการให้ความช่วยเหลือในยามคับขันด้วย
ภาพลักษณ์ของเย่เฉินในสายตาของเธอยิ่งใหญ่ขึ้นมาในทันใด
เธอจึงรีบพูดด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณคุณมากนะคะคุณเย่!”
เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันกลับไปรอเธอที่ห้องตรงข้าม เธอเตรียมตัวพร้อมเมื่อไหร่ก็มาเรียกฉันนะ”
“ได้ค่ะ!”
เฮ่อจือชิวกลับเข้ามาในห้อง และเปิดออกดูอย่างรอไม่ไหวว่าเย่เฉินซื้อเสื้อผ้าอะไรมาให้ตัวเองกันแน่
เธอเองก็เป็นคนที่ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีตั้งแต่เด็ก สิ่งต่างๆที่ใช้อยู่ในระดับสูงทั้งนั้น ดังนั้นเธอจึงเห็นสินค้าแบรนด์เนมมานักต่อนักแล้ว สิ่ง
ที่เธอคาดหวังจริงๆคือรสนิยมของเย่เฉิน
ถึงยังไงเธอก็คิดว่าเสื้อผ้าที่ผู้ชายซื้อให้ผู้หญิงต้องเป็นแบบที่ผู้ชายคิดไปเองว่าดูดี และเป็นแบบที่หวังว่าจะได้เห็นผู้หญิงสวมใส่
เพราะฉะนั้น สามารถบอกรสนิยมและความใส่ใจของเย่เฉินได้จากเสื้อผ้าเหล่านี้ด้วยเช่นกัน
ดังนั้น เธอจึงเปิดถุงชาแนลพวกนั้นก่อน
หลังจากหยิบเสื้อผ้าแต่ละชุดในนั้นออกมาแล้วก็พบว่า ที่แท้เป็นชุดสั่งตัดชั้นสูงรวมถึงถุงน่องลูกไม้สีดำ
พอเห็นถุงน่อง เฮ่อจือชิวอดหน้าแดงไม่ได้