ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2649

บทที่ 2649
เมื่อเฮอจือชิวได้ยินคำพูดนี้ ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งอาย
เรื่องนำอายก็คือ เธออายเพราะเย่เฉินซื้อชุดชั้นในให้เธอ แต่ตอนนี้ยังต้องมาเผชิญหน้ากับเรื่องแบบนี้อีก ทำาให้เรอรู้สึกอายมากๆจน
อยากแทรกแผ่นดินหนิ
เรื่องที่โกรธก็คือ เย่เฉินซื้อชุดชั้นในให้เธอ เขาซื้อชุดอะไรกันแน่! ตัวหนึ่งก็บางจนเกินไป ส่วนอีกตัวหนึ่งก็แน่นจนใส่ไม่ได้ และสายรัด
ของเสื้อขั้นในยังห้อยอยู่ด้านหลังของเธอ ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและทรมานมากๆ
แต่เฮ่อชื่อซิวก็เข้าใจดี เรื่องนี้โทษย่เฉินไม่ได้ ถึงแม้ตัเองจะโกรร แต่ก็ไม่ใด้โกรรเขาจริงๆ และเขายังช่วยชีตตัวเองไว้ด้วย และเขาก็
เป็นผู้มีพระคุณของตัวเองอีกด้วย
ดังนั้น เธอก็เลยกัดฟันและพูด:”มัน……น……ยังโอเคอยู่……
เย่เฉินถามโดยไม่รู้ตัา:”คุณแน่ใจว่ามันยังโอเคเหรอ? มันหลุดไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”
เฮ่อจือซิวรู้สึกขายหน้ามากๆ และถามด้วยความตกใจทันที:คุณ……คุณรู้ได้ยังไง……
ย่เฉินพูดตัวยความรู้สึกผิด:” เรื่องนี้ฉันต้องขอโทษจริงๆ ตอนที่ฉันซื้อก็ไม่ได้คิดมาก ถ้ารู้ตั้งแต่แรก ฉันก็ควรซื้อไซส์ใหญ่หน่อย ถ้าใส
ไซส์ใหญ่ก็ยังตั แต่ใส่ไซส์เล็กคงอีดอัดและทรมานน่าดู…..”
สีหน้าของเฮ่อจื่อซิวแดงก่ำขึ้นมาทันที และเธอก็ไม่อยากคุยเรื่องนี้กับเย่เฉิน
ในเวลานี้ เย่เฉินหยิบเสื้อชั้นในที่ชื่งซื้อมาใหม่ออกมาจากกระเป๋า ตอนแรกเขาอยากจะเดินเข้าไปและยื่นให้เธอ แต่เขารู้สึกว่าถ้าเดิน
เข้าไปและยื่นชุดชั้นในให้เธอจะรู้สึกแปลกๆ ดังนั้นเขาก็เลยวางชุดชั้นในไว้บนโต๊ะและหมุนโต๊ะที่มีชุดชั้นในไปยังต้นหน้าของเธอ และพูดด้วย
ความเขินอายว่า:”ฉันพึ่งซื้อมาใหม่ และซื้อใหญ่กว่าตอนเช้าสองไซส์ ตอนนี้คุณจะไปเปลี่ยนมันที่ห้องน้ำไหม?’
เฮ่อจื่อซิวดาดคิดไม่ถึงจริงๆ เย่ฉินจะหยิบเสื้อชั้นในออกมาจากกระเป๋าของตัวเอง!
สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจคือ ยี่อของเสื้อขั้นในนี้คือยี่ห้อที่เธอเห็นเมื่อสักครู่ตอนนั่งอยู่บนรถยนต!
“กล่าวได้อิกนัยหนึ่งก็คือ เมื่อสักครู่ที่เเฉินบอกว่ามีธุระ อันที่จริงคือเขาไปซื้อเสื้อชั้นในให้ฉัน? ความคิดของเขา ตรงกับความคิดของฉัน
เลย……”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฮ่อจือซัวก็รู้สึกซาบซึ้งมากๆ
เธอคาดคิดไม่ถึงจริงๆ เปเฉินจะเป็นคนที่มีน้ำใจขนาดนี้
ในเวลานี้ เธอไม่สนใจเรื่องน่อายอิก ริบหยิบเสื้อชั้นในที่เย่เฉิซื้อมาให้ ลุกขึ้นและพูดด้วยสีหนำแดงก่ำว่า:”คุณเย่ ขอบคุณมาๆ…..
เมื่อพูดจบ เธอก็รีบเดินออกจากห้องและเข้าไปในห้องน้ำทันที
เธอรีบถอดชุดชั้นในที่ไซส์เลีกตัวนั้นออกมาอย่างรวดเร็ว และรอยต่อที่อยู่ด้านหลังก็ขาดและมองเห็นได้อย่างชัดเจน
เธออยากจะโยนเสื้อชั้นในตันี้ลงไปในถังขยะทันที แต่ก็มีความคิดแวบเข้ามาในหัวของเธอ ทำให้เธอตระหนักได้ทันที นี่คือชุดชั้นในชุด
แรกที่เย่เฉินซื้อให้เธอ และเป็นชุดชั้นในชิ้นแรกที่ผู้ชายมอบให้เธอด้วย
ดังนั้น เธอก็เลยพับเสื้อชั้นในตัวนี้และแอบเก็บไว้
หลังจากนั้น เธอก็หยิบเสื้อชั้นในตัวใหม่ที่เย่เฉินซื้อให้เธอ ครั้งนี้ขนาดไซส์พอดี ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจมากๆ
ความรู้สึกก่อนหน้านี้ ก็เหมือนกับคุณมีเท้าใหญ่ขนาดเบอร์40 แต่ส่รองเท้าขนาดเบอร์35และเดินทั้งวัน
ตอนนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติแล้ว
ฝานไปหลายนาที เมื่อเฮ่อจือซิวเดินออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เปลี่ยนไปทันที
ก่อนหน้านี้ เธอจะระมัดระวังตัวมากๆ ไม่กล้ำเคลื่อนไหวใดๆเลย ทำาให้เธออารมณ์แย่มากๆ
แต่ตอนนี้ เสื้อชั้นในที่เย่เฉินซื้อมาให้นใหม่นั้นพอดีกับร่างกายของเธอมากๆ เมื่อเปลี่ยนมันเสร็จ ทำให้อารมณ์ที่ไม่ดีของเธอหายไป
ทันที และทำให้เธอรู้สึกสบายตัวและผ่อนคลายมากๆ
หลังจากออกจากห้องน้ำ เธอก็ไขว้สองมือไว้ด้านหลัง และจับเสื้อชั้นในที่เปลี่ยนลงมาอย่างแน่น และกลัวว่าเย่เฉินจะมองเห็น
เนื่องจากชุดกระโปรงยี่ห้อชาเนลที่เเฉินซื้อให้เธอไม่มีกระเป๋า ทำให้ธอไม่รู้ว่าจะเอาเสื้อขั้นในซ่อนไว้ที่ไหน เธอก็เลยซ่อนไว้ด้านหลัง
ตั๋วเอง
เมื่อมองเห็นเย่เฉิน เฮอจื่อซิวก็พูดด้วยความเยินอาย: คุณเย่……ขอบคุณมาๆ……
เย่เฉินหัวเราะเบาๆและพูดอย่างจริงจัง:”มันเป็นเรื่องที่ฉันควรทำ ครั้งนี้พอตัตัวใช่ไหม?’
เฮอจือซิวพยักหน้าด้วยสีหน้าที่แตงก่ำ
ครั้งนี้เสื้อชั้นในพอดีตัวมากๆ
แต่เธอก็ไม่ค่อยกล้าพูดเรื่องนี้
ดังนั้น เธอก็เลยหรี่ตาลงเล็กน้อย และพูดอย่างไม่ปันธรรมชาติว่า”คุณเย่ ช่วยคำนวณหน่อยว่คุณจ่ายไปทั้งหมดเท่าไหร่ เตี๋ยวฉันจะ
คืนเงินให้คุณ!”
เย่เฉินโบกมือ.”คุณไม่ต้องเกรงใจกับฉันขนาดนี้ก็ได้ ยังไงซะฉันก็เป็นเจ้านายในอนาดตของคุณ ก็ถือซะว่าเป็นของขวัญก่อนเข้าทำงาน
ละกัน”
เฮ่อจือซิวยิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้น และพูดอยู่ในใจ:”ถ้ให้เสื้อผ้าเป็นของขวัญก่อนเข้าทำงานก็ว่าไปอย่าง แต่ให้ถุงน่องกับชุดชั้นในแบบนี้
ได้เหรอ…..”
แต่มื่อคิดดูอีกที่ ถ้าตัวเองไม่คิดมากกับเรื่องนี้ เรื่องนี้กัคงจะผ่านไปแล้ว ถ้าตัวเองพยายามจะคืนเงินให้เขา ก็เท่ากับว่าเรื่องนี้ยังไม่จบ
เรื่องน่าอายขนาดนี้ เธอแค่อยากจะให้มันผ่านไปโดยเริว ไม่อยากให้เรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นอีก
ดังนั้นเธอก็เลยริบพูดด้วยความชามซึ้ง:”ในเมื่อคุณเปพูดขนาดนี้แล้วงั้น……นฉันจะไม่เกรงใจแล้ว”
เมื่อพุดจบ เธอก็รีบหันหลังทันที และรีบเอาชุดชั้นในซ่อนเอาไร้ด้านหน้า กัมหน้าและเดินกลับไปยังที่นั่งของตัวเอง
ในเวลานี้ เฮ่อหยวนเจียงเปิดประตูและเดินเข้ามา พูดด้วยรอยยิ้ม”ฉันไปดูมาแล้วหนึ่งรอบ และไมรู้ว่าจะเลือกอะไรดิ คุณหงก็เลยแนะนำ
อาหารขึ้นชื่อของที่นี่หลายอย่างให้ฉัน แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะถูกปากพวกคุณหรือเปล่า”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”รสชาติของอาหารที่นี่ดีมากๆ ถ้ารู้สึกไม่ถูกปาก ก็ลองสั่งอาหารอย่างอื่นเพิ่มก็ได้”
ขณะพูด หงห้หยิบเหล้าหมาวถายอายุสามสิบปีจำนวนสี่ขวดเข้ามาในห้อง และพูดด้วยความเคารพ”อาจารย์เ ด็อกเตอร์เฮอเหล้าสี่
ขวดนี้พวกคุณดื่มไปก่อน ถ้ายังไม่พอเตี๋ยวฉันหยิบมาเพิ่มให้อีก!’
เฮ่อหย่วนเจียงบพูดทันที:”โอ๊ คุณหง ฉันไม่ได้ดื่มสุราเก่งขนาดนั้น สมัยหนุ่มๆยังสามารถดื่มได้500ml ตอนนี้ดื่มได้มากสุดก็
แค่200-300mlเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น เหล้าหมาวถายดีกรีสูงมากๆ ฉันดื่มได้มากสุดก็แค่250ml…..’
หงห้าพูดด้วยรอยยิ้ม.”อกเตอร์เฮ่อ ถึงแม้เหล้านี้จะมิดีกรีที่สูง แต่ดื่มแล้วไม่ปวดหัว คุณสามารถดื่มเยอะๆได้!”
เฮ่อหย่วนเจียงอารมณ์ดีเป็นพิเศษและพูดทันที: ได้! วันนี้ฉันจะดื่มเยอะๆหน่อย!”
เมื่อเย่เฉินได้ยินคำพุดนี้ เขาก็รีบเทเหล้าให้เฮ่อหย่วนเจียงและตัวเองทันที และสั่งหงห้าว่า”หงห้า คุณช่ายเตริยมเครื่องดื่มให้คุณหนูเฮ่อ
หน่อย”
ในขณะที่หงห้กำลังจะไปหยิบเครื่องดื่ม เฮ่อหยวนเงียงก็เอ่ยปากทันที: จือชิว เย่เฉินเป็นผู้มีพระคุณของเธอ คุณต้องดื่มเหล้าด้วย พวก
เราดื่มให้กับเปเฉินสักสองสามแก้ว!”
เฮ่อจือชิวลังเลเล็กน้อย พยักหน้าและพูด: ได้ค่ะ คุณพ่อ’
เย่เฉินรีบพูดทันที:”จือชิวยังต้องกลับไปนอนพักผ่อน ฉันคิดว่าเธอไม่ควรดื่มเหล้า หงห้าไปหยิบไวน์แดงมาขวดหนึ่งสิ”
หงห้ารีบพูดทันที: ได้ครับ อาจารย์เย่ ฉันจะไปหยิบเดี๋ยวนี้”
เฮ่อจือชิวมองเย่เฉินด้วยความซาบซึ้งและพูด:”คุณเย่ ถ้างั้นฉันใช้ไวน์แดงมาคารวะคุณแทนละกัน!”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”พวกเราสองคนเป็นคนรุ่นเดียวกัน คุณไม่จำเป็นต้องเกรงใจกับฉันขนาดนั้น เรียกชื่อฉันตรงๆก็ได้
เช่อจือซิพยักหน้าเมาๆและพูต”จากนี้ไป ถ้าเวลาทำงานฉันจะเรียกคุณว่าประธานเย่ นอกเวลางานฉันจะเรียกคุณว่าเย่เฉิน”
เย่เฉินหัวเราะเมาๆ และไม่ได้พูดอะไรอีก
เมื่อหงห้านำไวน์แดงเข้ามาแล้ว เช่อหย่วนเจียงกียกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมา และพูดกับเย่เฉิน:”เย่เฉิน ลูกสาวของฉัน เป็นสายเลือต
เพียงคนเดียวของฉัน ฉันกับจือซิวขอคารวะเหล้าคุณแก้วหนึ่ง ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตเธอไว้!”
เย่เฉินริบยืนขึ้นมาทันที ยกแก้วเหลำาและพูด”คุณอาเฮ่อ อย่าพูดอย่างนี้เลย และไม่ต้องพูดขอบคุณฉันอีก ทุกสั่งทุกอย่างมันอยู่ในเหล้า
แก้วนี้”
เฮ่อหย่วนเจียงริบพูดทันที:”ใช่!ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่เหลำาแก้วนี้ มาเลย พวกเราดื่มเหล้ากันเลย!’