เหออิงซิ่วตามหาซูรั่วหลีมานานแล้ว ถึงแม้เธอจะไม่เคยยอมแพ้ แต่ลึก ๆ ในใจยังคงรู้สึกว่าโอกาสที่จะหาลูกสาวเจอนั้นน้อยมาก
จนกระทั่งในใจของเธอได้ยอมรับความจริงที่ว่าลูกสาวของตนเองนั้นตายไปแล้ว แต่แรงผลักดันหลักที่เกิดจากความรักของแม่ที่อยู่ลึกลงไปในใจของเธอ กระตุ้นให้เธอตามหาต่อไป เพราะนี่เป็นปัจจัยเดียวที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้
ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เหออิงซิ่วรู้สึกว่าขอแค่ลูกสาวยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าตนเองจะแลกด้วยอะไร ตนเองก็รับได้ แม้ว่าลูกสาวของตนเองจะบาดเจ็บและเป็นอัมพาต ขอแค่ลูกสาวยังมีชีวิตอยู่ เธอก็พอใจแล้ว
อย่างไรก็ตาม แม้แต่ฝันเธอยังไม่กล้าที่จะฝัน ตอนนี้ไม่เพียงแต่ลูกสาวยืนอยู่ต่อหน้าเธอด้วยสภาพที่ไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อย กระทั่งแม้แต่ผลการฝึกฝนก็ทะลวงก้าวหน้าไปมาก
นี่เป็นทุกขลาภ และเป็นเพราะหายนะจากการถูกตามฆ่า จนทำให้ได้รับโชค!
แค่สามารถทะลวงเส้นเริ่นได้สำเร็จ คือจุดสูงสุดที่ตลอดชีวิตของยอดฝีมือศิลปะการต่อสู้มากมายไม่กล้าคาดหวังว่าจะสามารถไปถึง!
อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง การทะลวงเส้นเริ่นได้สำเร็จ อย่างน้อยก็จะทำให้ผลการฝึกฝนของซูรั่วหลี ก้าวกระโดดข้ามไปห้าถึงหกสิบปีจากความเร็วในการฝึกปกติ
ดังนั้นลูกสาวโชคดีมากขนาดนี้ เธอในฐานะแม่จะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร
คุณชายเย่คนที่อยู่ตรงหน้า เป็นคนช่วยชีวิตลูกสาวของตนเองไว้ และทำให้ผลการฝึกฝนของลูกสาวตนเองก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ดังนั้นในส่วนลึกในใจของเหออิงซิ่ว กระทั่งเต็มใจที่จะใช้ชีวิตของตนเองเพื่อตอบแทนบุญคุณที่ยิ่งใหญ่ของเย่เฉิน
เมื่อเย่เฉินเห็นเหออิงซิ่วคุกเข่าต่อหน้าตนเอง เขากำลังจะก้าวเดินออกไปช่วยพยุง ซูรั่วหลีก็รีบคุกเข่าอยู่ข้างแม่ทันที
แม่คุกเข่าให้คนที่มีบุญคุณกับตนเอง แล้วเธอจะยืนอยู่ได้อย่างไร
เธอคุกเข่าอยู่ข้างแม่ และกล่าวด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้นว่า “คุณชายเย่ การที่รั่วหลีสามารถได้พบแม่อีกครั้ง ทั้งหมดอาศัยความเมตตาของคุณ นับจากวันนี้เป็นต้นไป รั่วหลีเต็มใจจะติดตามคุณ และยินดีตายเพื่อคุณ!”
ขณะที่ซูรั่วหลีกล่าวประโยคนี้ เธอมีความรู้สึกส่วนตัวอยู่ในใจ
เธอรู้ว่าเย่เฉินไม่ใช่คนประเภทที่ผูกมัดคนอื่นด้วยบุญคุณ ดังนั้นเธอจึงกังวลว่าหลังจากเย่เฉินให้ตนเองพบกับแม่แล้ว จะให้แม่พาตนเองกลับไปโดยตรง
ถึงแม้ว่าซูรั่วหลีจะคิดถึงแม่ และอยากจะพบแม่ เพื่อให้แม่รู้ว่าตนเองยังมีชีวิตอยู่ แต่เธอไม่ต้องการกลับไปที่ตระกูลเหอกับแม่
นี่เป็นเพราะต่อไปเธออยากจะอยู่ข้างเย่เฉิน
ด้านหนึ่งเป็นการตอบแทนบุญคุณ และอีกด้านหนึ่งเป็นเพียงเพราะตนเองตกหลุมรักเขานานแล้ว
นอกจากนี้ เธอยังรู้ดีว่าตนเองในฐานะลูกสาวนอกสมรสนั้นไม่คู่ควรกับเย่เฉิน เช่นเดียวกับแม่ของตนเองเหออิงซิ่วและพ่อของตนเองซูโสว่เต้าในตอนนั้น แม้ว่าพวกเขาจะมีความรู้สึกที่ดี แต่ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ถูกแบ่งชนชั้นเป็นเจ้านายและคนรับใช้ ดังนั้นเธอหวังว่าตนเองจะสามารถอยู่เคียงข้างเย่เฉินเหมือนที่แม่อยู่เคียงข้างพ่อ
นั่นเป็นเหตุผลที่เธอบอกเย่เฉินว่า เธอเต็มใจที่จะอยู่เคียงข้างและติดตามเขา
เมื่อเหออิงซิ่วได้ยินประโยคนี้ เธอเข้าใจการเลือกของลูกสาว
