ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2722 การปฏิวัติ

บทที่ 2722 การปฏิวัติ
เหอหงเซิ่งรู้ดี อีกฝ่ายมีความสามารถขนาดนี้ ยาวิเศษ กับการร่วมงานกับตระกูลเหอ เป็นการสนับสนุนและการมอบของขวัญให้อย่างหนึ่ง
เพียงแต่ เขายังคงคิดไม่ตก เรื่องดีๆแบบนี้ทำไมตระกูลเหอถึงได้รับมัน
ดังนั้น เขาจึงถามอย่างไม่รู้ตัวว่า”อิงซิ่ว คุณชายเย่คนนี้ ทำไมถึงต้องร่วมงานกับเราด้วยล่ะ? ก่อนหน้าที่ลูกยังไม่กลับมา พ่อคิดว่า ที่คุณชาย
ตระกูลเย่มาร่วมงานกับเรา จะต้องเพราะอยากแข่งข้นกับตระกูลซูแน่ๆ แต่หลังจากที่ลูกกลับมาแล้ว พ่อถึงรู้ว่า คุณชายตระกูลเย่คนนี้มีความ
สามารถเหนือธรรมชาติ ตระกูลซูในสายตาเขาไม่นับประสาอะไรหรอก ถ้าเขาอยากจะแข่งข้นกับตระกูลซูจริงๆ ไม่จำเป็นต้องร่วมงานกับเราด้วย
เหออิงชิ่วพยักหน้า แล้พูดอย่างจริงจังว่า”ดังนั้นหนูถึงพูดไงคะ ว่าที่คุณชายเย่มอบการเปลี่ยนแปลงนี้ให้ตระกูลเหอของเรา ไม่ว่ายังไงเราก็
ต้องคว้าโอกาสนี้ไว้! ”
เหออิงซิ่ววิเคราะห์แผนการของเย่เฉินตั้งแต่แรกแล้ว
เธอคิดว่า”ถ้าพูดถึงความสามารถ ไม่รู้ว่าคุณชายเย่เก่งกว่าตระกูลเหอเท่าไร ดูจากพลังของเขาแล้ว ตระกูลเหอไม่อยู่ในสายตาของเขาด้วย
ซ้ำ”
“ที่เขายอมเอาเงินและยาออกมา ร่วมงานกับตระกูลเหอ ไม่มีอะไรนอกจากการเห็นแก่รั่วหลี”
“คาดว่า คุณชายเย่กับรั่วหลี จะต้องมีความรู้สึกอะไรให้กันแน่”
“รั่วหลีไม่ได้เปลี่ยนแปลงแค่คนเดียว นี่มันคือการเปลี่ยนแปลงทั้งตระกูลเหอ”
เหอหงเซึ่งพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แล้วพูดอย่างสะท้อนใจว่า”โอกาสที่เป็นเหมือนฟ้าประทานขนาดนี้ แน่นอนว่าต้องคว้าไว้ให้แน่น!”
พูดจบ เขาก็รีบพูดขึ้นมาว่า”พ่อจะไปหาซูอานสุ้น บอกกับเขาให้ชัดเจนว่า ตระกูลเหอขอปฏิเสธการร่วมงานกับตระกูลซุ!”
เหออิงซิ่วรีบขวางเขาไว้ แล้วพูดขึ้นว่า”พ่อคะ พ่อกินยาเม็ดที่สองก่อนเถอะค่ะ! ถ้าเกิดสามารถบุกทะลวงเส้นลมปราณเส้นที่สี่สำเร็จล่ะ? ”
เหอหงเซิ่งลังเลครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆ”ได้! ในเมื่อเป็นแบบนี้ ขั้นพ่อจะกินมันก็ได้ ดูสิว่าจะสามารถบุกทะลวงเส้นลมปราณเส้นที่สี่ได้
ไหม ! ถ้าทำได้ ตระกูลเหอของฉันก็จะกลับมายืนอยู่จุดสูงสุดใหม่อีกครั้ง! ”
เหออิงซิ่วตั้งหน้าตั้งตาคอย
สำหรับตระกูลเหอแล้ว เหอหงเซิ่งไม่เพียงแต่เป็นผู้นำครอบครัว เขายังเป็นเสาหลักอีกด้วย
หากระดับการบ่มเพาะของเขาสามารถก้าวไปสู่อีกระดับหนึ่งได้ ตระกูลเหอไม่เพียงแต่จะก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวอย่างยิ่งใหญ่ สิ่งที่สำคัญยิ่ง
ไปกว่านั้นก็คือ มันยังจะทำให้ลูกหลานของตระกูลเหอมีกำลังใจอย่างมากอีกด้วย
เหอหงเซึ่งตั้งหน้าตั้งตารอคอยเช่นกัน
เขาหยิบยาวิเศษเม็ดนั้นขึ้นมา หลังจากที่เพงพิศอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ยกมันขึ้นมาใส่เข้าไปในปาก
ด้วยเหตุที่มีประสบกรณ์มาครั้งหนึ่งแล้ว ดังนั้นครั้งนี้ เขาจึงจดจ่อกับพลังในทั้งร่างกาย โชคดีที่วินาทีที่ฤทธิ์ของยาแผ่กระจายออกมา ทำให้
ฤทธิ์ของยาบุกทะลวงไปยังเส้นลมปราณเส้นที่สี่ เส้นไต้
ในตอนที่ใช้ครั้งก่อน เป็นเพราะไม่มีประสบการณ์ จึงทำให้ฤทธิ์ของยาถูกร่างกายดูดซึมไปไม่น้อย ถึงแม่ว่ายานี้สามารถปรับปรุงสมรรถภาพ
ในร่างกาย กระทั่งทำให้ร่างกายหนุ่มขึ้น อายุยืนยาว แต่เขายังคงไม่อยากใช้ฤทธิ์ยาสิ้นเปลืองในด้านนี้
เขาอยากใช้ฤทธิ์ของยาเม็ดที่สอง ใช่ในการสงไปที่เส้นไต้ทั้งหมด
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง ฤทธิ์ยาพลุ่งพล่านก็พุ่งออกมาจากท้องของเขา เหอหงเซึ่งเตรียมการไว้นานแล้ว จึงรับใช้พลังในทั่วทั้งร่างกาย ห่อหุ้ม
ฤทธิ์ยาไว้อย่างแน่นเหนียว
ฤทธิ์ยารุนแรงเหมือนน้ำท่วมฉับพลัน แต่พลังในของเหอหงเซิ่ง เหมือนเขื่อนกั้นน้ำที่ใช้กั้นน้ำท่วม พยายามควบคุมทิศทางของฤทธิ์ยา
พยายามทำทุกวิถีทาง ส่งฤทธิ์ยาไปที่เส้นลมปราณเส้นที่สี่
เพียงแต่ฤทธิ์ของยารุนแรงเกินไป ทำให้เขาที่พยายามควบคุมอย่างเต็มที่ แต่ฤท ธิ์ของยา30%ยังคงถูกร่างกายดูดซึมไป
แต่เส้นต้ของเขา ถึงแม้ว่าจะมีสัญญาณของการคลายตัว แต่ยังคไม่สามารถบุกทะลวงไปได้ เขาเองก็ไม่มีความมั่นใจ ทำได้เพียงรวบรวม
พลังทั้งหมดเฮือกสุดท้าย
เหออิงซิ่วเห็นว่าร่างกายของพ่อแดงไปทั่วทั้งร่าง ทั้งหน้าและทั้งหัวเต็มไปด้วยเหงื่อผุดออกมาเต็มไปหมด มือซ้ายและมือขวาจับชายเสื้อแน่น
ถึงแม้เธอจะร้อนใจมาก แต่เธอก็รู้ เรื่องของพ่อดี ตนไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทำได้เพียงเฝ้ารออย่างอดทน
เหอหงเซิ่งร้อนใจเช่นเดียวกัน
เขารู้ว่าฤทธิ์ยาได้ระบายไปที่เส้นไต้ไม่หยุด แต่เส้นต้ยังคงไม่มีสัญญาณจะบุกทะลวงไปได้ เมื่อเห็นว่าฤทธิ์ยาเสียไปมากกว่าครึ่ง เหลืออยู่
น้อยลงมาก ในใจของเขาจึงรู้สึกมองโลกในแง่ร้ายอย่างลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ในตอนที่ฤทธิ์ยาเหลือน้อยกว่า20% จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าจุดหลิงถายสดชื่นขึ้น ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขาเข้าสู่อาการที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือน
ตลอดทั้งชีวิตนี้ไม่เคยได้นอนหลับพักผ่อนดีๆเลยสักครั้ง เป็นความสบายและผ่อนคลายที่พูดไม่ออก
เขาตกตะลึงไปครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เขาพูดอย่างดีใจว่า”บุกทะลวงแล้ว ! อิงซิ่ว! พ่อบุกทะลวงมันแล้วจริงๆ! “