คำพูดนี้ของซวนเฟิงเหนียนออก “ไอ้นี่จะต้องคิดว่าที่นี่จะต้องมีรปภ.อยู่หลายคนด้วยแน่เลย อีกอย่างรอบด้านก็ไม่มีผู้คน เป็นที่ทำการฆาตกรรมอย่างดี ปรากฏว่ามาถึงแล้วเห็นมีรปภ.อยู่คนหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่พอใจ”
แต่ว่า คำพูดนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต่อยังไงดี ดังนั้นจึงทำแค่หัวเราะแห้งๆสองทีถือเป็นการตอบรับ
ในเวลานี้ซวนเฟิงเหนียนมงอไปยังรปภ.ข้างกายที่ไม่ขยับตัว จึงยื่นมือออกไป แล้วจู่ๆก็ตะโกนว่า “กลับมา！”
เห็นเพียงแค่ว่าในผมที่บนหัวของรปภ.คนนั้น จู่ๆก็มีแมลงสีขาวที่ตัวใหญ่เทียบเท่าประมาณปลิงทะเลมุดออกมา แมลงตัวนั้นทั้งขาวทั้งอ้วน ในปากที่กว้างใหญ่มีฟันเล็กสีดำขึ้นเต็มไปหมด แล้วยังมีสิ่งของสีแดงติดอยู่ด้วย ดูแล้วน่าขยะแขยงอย่างมากที่สุด
เมื่อแมลงตัวนั้นมุดออกมาจากหัวของรปภ.คนนั้นแล้ว จู่ๆก็ขยับตัว เหมือนกับปลาคาร์พที่กระโดด และบินขึ้นสู่อากาศ บินตรงมายังในมือของซวนเฟิงเหนียน
ซวนเฟิงเหนียนมือหนึ่งถือแมลงอ้วนนั้นไว้ ส่วนอีกมือหนึ่งก็ลูบมันอย่างรักใคร
ส่วนแมลงตัวนั้นก็กลิ้งตัวอยู่บนฝ่ามือของเขาไปมา ส่งเสียงจิ๊ๆออกมาอย่างประหลาด
ซวนเฟิงเหนียนลูบคลำไปด้วย แล้วก็พูดไปด้วยว่า “รู้ว่าแกยังกินไม่อิ่ม อย่ารีบ วันนี้มีเพียงแค่ตัวนี้ พรุ่งนี้ฉันค่อยหาอาหารให้แกอีก！”
ตามมาด้วย แมลงตัวนั้นก็ทั้งพลิกตัวและส่งเสียงจิ๊ๆอย่างกับหนู
ซวนเฟิงเหนียนเงยหน้า มองดูไหม้เฉิงซินและไหม้เค่อ ยิ้มเยาะทีหนึ่งแล้วพูดกับแมลงตัวนั้นว่า “สองคนนี้ไม่ใช่อาหารของแก นี่คือเพื่อนของฉัน แกอย่าได้คิดจะก่อกวน นอนพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ให้แกได้กินอิ่มกินดีแน่นอน！”
ไหม้เฉิงซินและไหม้เค่อได้ยินอย่างนี้ ถึงได้รู้ว่าที่แท้แมลงขาวอ้วนตัวนี้อยากจะกินพวกเขาสองคน จึงรู้สึกหนาวสั่น เสียวสันหลังขึ้นมาทันที
เมื่อเห็นว่าซวนเฟิงเหนียนใส่เจ้าแมลงขาวอ้วนตัวนั้นไว้ในอ้อมอกแล้ว ไหม้เฉิงซินก็รีบเข้าสู่ประเด็น ถามออกไปว่า “ไม่ทราบว่าอาจารย์ซวนเรียกผมมาดึกขนาดนี้ มีเรื่องอะไรครับ?”
ซวนเฟิงเหนียนยิ้มอย่างร้ายกาจ พูดว่า “วันนี้คุณท่านตระกูลซูโทรมาหาผมอีกแล้ว ฟังออกเลยว่าเขาโมโหมาก แทบทนรอไม่ได้ที่จะหาตัวยอดฝีมือของเมืองจินหลิงคนนั้นที่ซ่อนตัวอยู่ออกมาฆ่าทิ้งซะ”
พูดแล้วเขาก็พูดอีกว่า “ฉันคนนี้ เชี่ยวชาญการฆ่าคน ไม่ใช่การตามหาคน เพราะงั้นให้ฉันงมเข็มในมหาสมุทรหาต่อไปอย่างนี้เรื่อยๆ ไม่รู้จริงๆว่าจะหาไอ้หนุ่มนั่นเจอเมื่อไหร่ ดังนั้นจึงต้องมาถามคุณท่านไหม้ ยังไงซะคุณก็สามารถนับนิ้วคำนวณได้ จะต้องสามารถหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องได้มากกว่าแน่อยู่แล้ว”
ไหม้เฉิงซินถามอย่างประหลาดใจว่า “อาจารย์ซวนรู้ได้ยังไงครับว่าคนที่พวกผมจะหาคือไอ้หนุ่ม?”
ซวนเฟิงเหนียนพูดยิ้มๆว่า “คุณท่านซูโทรมาบอกข้อมูลใหม่บางอย่าง ไอ้หนุ่มนั่นอายุประมาณยี่สิบห้าปี มากที่สุดก็ไม่เกินสามสิบปี แข็งแกร่งมาก อย่างน้อยก็แกร่งกว่านินจาของญี่ปุ่นระดับสูง และอีกอย่างคนๆนี้อาจจะเป็นคนจีนสัญชาติญี่ปุ่น เบาะแสพวกนี้ เขาไม่ได้บอกคุณงั้นหรอ?”
ไหม้เฉิงซินส่ายหัว และพูดว่า “เห็นบอกว่าคนๆนี้มีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับหลานสาวของคุณซู ไม่แน่อาจจะเป็นคู่รักที่พ้องใจกัน”
“เดิมทีผมคิดอยากจะจับหลานสาวของเขามาทรมานสอบถามให้แน่ชัด แต่คุณท่านซูนั่นใจเสาะคิดมาก บอกว่าแตะใครก็ได้แต่ห้ามแตะหลานสาวเขา ดังนั้นผมเองก็หาจุดทะลุอะไรไม่เจอ”
“ดังนั้นจึงได้อยากให้คุณท่านไหม้สืบหาตามเบาะแสนี้ ดูว่าคุณที่เป็นอาจารย์สามารถทำนายดูดวง จะสามารถหาเบาะแสอะไรได้บ้างมั้ย”
พูดถึงนี่ซวนเฟิงเหนียนก็ถอนหายใจทีหนึ่ง แล้วก็พูดว่า “คุณท่านไหม้ พวกเราทั้งสองฝ่ายควรจะร่วมมือกัน รีบหาตัวคนนั้นออกมาจัดการทิ้ง และก็จะได้รีบแยกย้ายกันกลับ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันเองก็จะสามารถทำภารกิจที่สองของตระกูลซูได้อย่างรวดเร็วหน่อย และรับเงินกลับประเทศอังกฤษ ส่วนคุณ ก็จะได้รีบกลับสหรัฐอเมริกาของคุณ”
