ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2809

พูดแล้ว เขาก้มหน้ามองหนอนกู่ที่กำลังหายใจแขม่วๆที่ใต้เท้า พูดถามอย่างเยือกเย็นว่า ： “ไม่รู้ว่าแกเคยได้ยินคำกล่าวอ้างที่ว่าเชิญท่านลงโอ่ง（ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว）บ้างไหม？”
ซวนเฟิงเหนียนตกใจจนใบหน้าซีดขาว
เชิญท่านลงโอ่งทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ？
คนๆหนึ่งที่เชี่ยวชาญในการใช้วิธีลงโทษที่ทารุณคนที่โหดเหี้ยมที่สุด คิดค้นโอ่งดินเผาแล้ว ทารุณคนด้วยการไล่คนเข้าไปด้านใน สุดท้ายคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะถูกเชิญให้เข้าไปในโอ่งแล้ว
พูดแล้ว ก็คือหนามยอกเอาหนามบ่ง
ในใจของเขาหวาดกลัวอย่างมาก กลัวว่าเย่เฉินก็จะเปิดรูใหญ่บนกระหม่อมศีรษะของเขาเช่นกัน
สิ่งเดียวที่คุ้มค่าที่จะดีใจ คือเย่เฉินกลับว่าไม่เข้าใจทักษะของการเลี้ยงหนอน และไม่มีหนอนกู่ดวงชะตา ไม่เช่นนั้น ถ้าหากให้หนอนกู่กัดกลางกะโหลกศีรษะของเขาแล้ว กินสมองของเขา งั้นเขาก็จะได้รับความทุกข์ทรมานมากกว่าอยู่ในขุมนรกสิบแปดชั้นก่อนตายซะอีก……
ดังนั้น เขาร้องไห้พร้อมพูดอ้อนวอนว่า ： “ฉันรู้ว่าฉันทำเรื่องเลวๆมามากมาย เพียงแค่ขอร้องให้อาจารย์ให้ความสุขกับฉันสักหน่อย……”
“ให้ความสุขกับแกสักหน่อยเหรอ？” เย่เฉินยิ้มเล็กน้อย พูด : “เรื่องนี้แกจะมาถามฉันไม่ได้หรอกนะ ควรจะถามดักแด้ของแก！”
พูดแล้ว เย่เฉินใช้ปลายเท้าเหยียบๆหนอนกู่ที่กำลังหายใจแขม่วๆนั่นแล้ว
ในใจของซวนเฟิงเหนียนตื่นตระหนกอย่างมาก แต่ก็รู้สึกโดยทันทีว่า เย่เฉินกำลังข่มขู่ตัวเองอยู่ หนอนกู่ดวงชะตาของตัวเอง ต่อให้ตายก็จะจงรักภักดีต่อตัวเอง ยอมรับการควบคุมของตัวเองทั้งหมด ไม่มีทางที่จะกลับว่าแว้งกัดตัวเองอย่างแน่นอน
แต่ว่า ตอนที่เขาคิดแบบนี้ในใจ จู่ๆเย่เฉินก็ปล่อยปราณทิพย์เข้าไปในร่างกายของหนอนกู่นั่นแล้ว
ตามมาด้วย ก็เห็นหนอนกู่ที่ถูกเย่เฉินเหยียบย่ำ ที่กำลังหายใจแขม่วๆนั้น จู่ๆก็ราวกับได้รับการกระตุ้นเลือดลมสูบฉีด ฟื้นฟู่กลับมาอ้วนมากโดยทันที มีอาการกระปรี้กระเปร่าอย่างมากที่สุด
หลังจากนั้น เย่เฉินก็เตะหนอนกู่นั่นไปทางซวนเฟิงเหนียน พูดด่าทอด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นว่า : “กินเขาให้ฉันซะ！”
หนอนกู่ลอยกลางอากาศไปยังซวนเฟิงเหนียน อ้าปากที่แข็งเหมือนกับเหล็กแล้ว
ซวนเฟิงเหนียนตกใจอย่างมาก รีบทำมือแบบมุทราออกไปในความว่างเปล่า พูดตะโกนไปยังหนอนกู่นั่นอย่างเสียงดังว่า ： “ที่รัก รีบกลับมา！”
ซวนเฟิงเหนียนรู้สึกว่า ตัวเองร่วมชะตากรรมเดียวกับหนอนกู่นี้มากว่าสิบปีแล้ว หนอนกู่นี้ไม่ว่าจะพูดยังไงก็ไม่มีทางที่จะกลับมาจัดการกับตัวเอง
เพราะงั้น เขาจึงคิดจะให้หนอนกู่ดวงชะตาฟื้นฟูพลังหยวนชี่ให้โดยเร็วเพื่อเอามันกลับมา และใช้มันมาเดิมพันความเป็นความตายกับเย่เฉินต่อไป
ถึงยังไงสถานการณ์ในตอนนี้ เหมือนสัตว์ที่ถูกปิดล้อมให้ต่อสู้ เขาอยากมีชีวิตอยู่ ทำได้เพียงใช้พละกำลังอย่างบ้าระห่ำ ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว！
แต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ เมื่อทำมือแบบมุทราเรียกออกไปนั้น ราวกับว่าหนอนกู่ดวงชะตาไม่ได้รับยังไงอย่างนั้น เพียงแค่พริบตาเดียวก็บินมาถึงกลางศีรษะของเขาแล้ว
เขารู้สึกได้ว่าหนอนกู่ดวงชะตาที่รูปร่างอ้วนขาวนั่นได้มาอยู่บนกลางกะโหลกศีรษะของตัวเองแล้ว ยื่นมือทั้งสองข้างออกไปทันที ไล่หนอนกู่ดวงชะตาออกไปจากกลางศีรษะของตัวเองอย่างบ้าคลั่งเลยยังไงอย่างนั้น
แต่ว่า มือทั้งสองข้างเพิ่งจะยื่นถึงบนศีรษะ รู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ตามมาด้วยที่เสียงดังก๊อกแก๊กที่ชัดเจนแผ่ซ่านเข้ามา
มือขวาของเขา จู่ๆถูกหนอนกู่ดวงชะตากัดจนขาดออกจากข้อมือแล้ว！
เมื่อเห็นมือขวาของตัวเองหล่นลงจากศีรษะลงบนเท้าอย่างอิสระ ทันใดนั้นอารมณ์ของซวนเฟิงเหนียนก็พังทลายลงแล้ว ตะโกนอย่างบ้าคลั่งด้วยความเจ็บปวด : “อ๊า！มือของฉัน！”
แต่เมื่อเพิ่งจะพูดจบ ก็มีเสียงก๊อกแก๊กแผ่ซ่านเข้ามาอีก！
ทันใดนั้นหนอนกู่ดวงชะตาก็จัดการตำแหน่งต่อไปอีก กัดข้อมือซ้ายของเขาขาดแล้ว！
มือซ้ายที่เลือดหลั่งไหลจากศีรษะลงสู่พื้น ทุบที่มือขวา ทันใดนั้นก็ถูกเด้งออกไปไกลทันที！
ซวนเฟิงเหนียนเห็นแขนที่เปลือยเปล่าทั้งสองข้างที่มีเลือดไหลหลั่ง ตะโกนเสียงดังอย่างผิดหวังว่า : “อย่า……อย่าฆ่าฉัน……อย่าฆ่าฉัน！”
พูดจบ เขาก็รู้สึกว่าบนศีรษะของตัวเอง จู่ๆก็เกิดความเจ็บปวดอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที！
ตามมาด้วย ประสาททั้งหมดของเขากลับกลายว่าไวต่อความรู้สึกอย่างมาก ถึงขั้นที่สามารถสัมผัสถึงลมหนาวได้ เป่าเข้าไปในสมองของตัวเองได้โดยตรงเลย！