ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 2826 ถ้าไม่ใช่เหตุสุดวิสัยหรือจำเป็นจริงๆจะไม่จากไปเด็ดขาด

ซูจือหยูพึ่งเข้าใจ ที่แท้เย่เฉินโทรข่มขู่ปู่ของเธอเมื่อสักครู่ ความจริงแล้วเพื่อทำให้ปู่กลัวเธอนี่เอง
ต้องบอกว่า การกระทำของเย่เฉิน ทำให้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมาก
เดิมทีเธอเป็นกังวลว่าตนจะบริหารบริษัทขนส่งทางทะเลที่ใหญ่ขนาดนี้ไม่ได้ เป็นห่วงว่าหลังจากทิศทางลมผ่านไป ปู่จะกลับมาใช้วิธีเก่าๆ คิดหาทางแย่งเค้กชิ้นนี้กลับไป
แต่ว่า เมื่อเย่เฉินโทรศัพท์หาเขาเมื่อสักครู่ เธอเชื่อว่าในอนาคตช่วงระยะเวลาหนึ่ง ตนไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลอันตรายใดๆทั้งสิ้น
ดังนั้น เธอจึงลุกขึ้นยืน แล้วโค้งเคารพเย่เฉิน พลางพูดอย่างนอบน้อมว่า“ผู้มีพระคุณคะ……อ่อไม่สิ คุณเย่คะ……ต้องขอบคุณคุณมากๆเลยนะคะ……”
เย่เฉิโบกมือไปมา แล้วพูดอย่างเรียบเฉยว่า“ที่ผมช่วยคุณมันก็เท่ากับการช่วยตัวผมเองนั่นแหละ อีกทั้งบริษัทขนส่งทางทะเลที่อยู่ในมือของคุณมีสินทรัพย์สูงมาก และทางผมก็แทบจะเท่ากับมีแค่เปลือกภายนอก ถึงแม้ผมจะให้สัญญาว่าจะลงทุนจำนวนหนึ่งหมื่นล้านดอลลาร์ แต่เมื่อเทียบกันแล้ว ผมยังคงเอาเปรียบคุณอยู่บ้าง”
ซูจือหยูรีบกล่าว“ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ……บริษัทขนส่งทางทะเลนี้ ฉันฟื้นฟูคนเดียวคงจะไม่ไหว มากสุดก็ทำได้แค่ขายมันในราคาถูกออกไป แต่ถ้าได้ร่วมงานกับคุณเย่ สินทรัพย์ส่วนนี้ไม่เพียงแต่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้ อีกทั้งยังมีช่องว่างให้เติบโตได้อีก ดังนั้นถือว่าเราได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”
เย่เฉินยิ้มเบาๆ“คุณพูดถูก ร่วมมือกันทำธุรกิจ เป็นการได้ประโยชน์กันทั้งสองฝ่าย”
พูดจบ เขาก็กล่าวว่า“พอดีเลยวันนี้คุณมาที่นี่โดยใช้เหตุผลการขอเข้าพบนางาฮิโกะ อิโตะ บริษัทใหม่ที่เราจะก่อตั้ง สามารถประกาศออกไปว่าคุณร่วมงานกับนางาฮิโกะ อิโตะ ก่อนหน้านี้ปู่ของคุณก็เอาแต่หาทางเชื่อมสัมพันธ์กับตระกูลอิโตะ คุณอาจจะให้เขาคิดเสียว่าคุณได้เชื่อมสัมพันธ์กับเขาแล้ว เมื่อเป็นแบบนี้ มันก็จะทำให้เขายอมรับในความสามารถของคุณมากขึ้น”
ซูจือหยูพยักหน้า แล้วพูดอย่างตื้นตันใจ“จือหยูเข้าใจแล้วค่ะ จะทำตามที่คุณพูดทุกอย่างค่ะ！”
เย่เฉินมองดูเวลา แล้วพูดอย่างยิ้มๆว่า“ผมคาดว่าใช้เวลาไม่นานหรอกครับ ปู่ของคุณจะต้องโทรหาคุณแน่ คุณจะต้องกลับไปคิดคำพูดให้ดีนะครับ”
……
ในขณะเดียวกัน
ณ คฤหาสน์ตระกูลซูที่ซูหาง
ตอนนี้ซูเฉิงเฟิงตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือดไปหมด
เดิมที่เขาคิดจะ ให้ซวนเฟิงเหนียนกับไหม้เฉิงซินตามหาบุคคลลึกลับคนนั้น หลังจากนั้นก็อาศัยจังหวะที่เขาไม่ระวังตัวกำจัดเขาทิ้งซะ
แต่เขาคิดไม่ถึงว่า ตอนนี้ทั้งสองคนนี้จะจบเห่ไม่พอ ยังจะหักหลังผู้บงการเบื้องหลังอย่างเขาอีก
สรุปอีกฝ่ายโทรมา บอกว่าจะเปลี่ยนกติกาของเกม จะไม่ให้เขากลัวได้อย่างไร？
โดยเฉพาะอีกฝ่ายยังบอกได้อย่างแม่นยำของเขาอยู่ซูหาง
จากจินหลิงมาที่ซูหางใกล้มาก ดีไม่ดีคืนนี้ตอนที่ตนนอนหลับ อาจจะถูกอีกฝ่ายเชือดคอก็เป็นได้
ซูอานสุ้นที่อยู่ข้างๆถามอย่างเป็นห่วงว่า“คุณท่านครับ ท่านคิดจะทำยังไงต่อไปครับ？”
ซุเฉิงเฟิงพูดอย่างไม่ปิดบังความประหม่า“เมื่อกี้แกก็ได้ยินแล้ว ซวนเฟิงเหนียนกับไหม้เฉิงซินอยู่ในมือของเขาทั้งคู่ ไอ้หมอนี่มันมาสนเรื่องกฎกติกามารยาท แม้แต่ตาแก่อายุร้อยปีมันยังไม่ปล่อยไปเลย อย่าว่าแต่ฉันเลย……”
พูดจบ ซูเฉิงเฟิงก็ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างอกสั่นขวัญหายว่า“อีกทั้งไอ้หมอนี่ตอนนี้ก็รู้แล้วด้วยว่าฉันอยู่ที่ซูหาง นี่เป็นสิ่งที่อันตรายที่สุด……”
ซูอานสุ้นพูดอย่างร้อนรนว่า“คุณท่านครับ จากความเห็นของกระผม เรื่องสำคัญที่เราต้องจัดการอย่างเร่งด่วนในตอนนี้ ก็คือการรีบออกจากซูหาง！ซูหางใกล้กับจินหลิงมาก……ถ้าเขามาตามหาเรา ขับรถก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามถึงสี่ชั่วโมง……”
ซูเฟิงเฉิงพยักหน้า แล้วถอนหายใจพลางพูดพึมพำว่า“เห้อ！ออกจากซูหางก็ง่ายอยู่หรอก แต่ออกไปแล้วเราจะไปไหน？”
ซูอานสุ้นรีบกล่าวว่า“คุณท่านครับ เรากลับเย่นจิงกันเถอะครับ！！”