ต่อจากนั้น เขาสั่งการในทันทีว่า: “ออกคำสั่งไปให้ทุกคนทำการเตรียมตัวรับการระดมยิง! ทุกคนจะต้องสวมหมวกให้ดี ปิดหู อย่าได้ออกจากอุโมงค์อย่างเด็ดขาด ในเวลาเดียวกันออกคำสั่งลงไป อย่าได้พิงกำแพงของอุโมงค์อย่างเด็ดขาด ทางที่ดีหมอบลงอยู่กับพื้น ถ้าหากมีสิ่งของที่นุ่มกว่าหน่อยรับรองก็ยิ่งดี แบบนี้ก็จะช่วยบรรเทาความเสียหายจากการกระแทกที่เกิดจากการระดมยิงระยะประชิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ!”
เวลาส่วนใหญ่ การบาดเจ็บสังหารที่ปืนใหญ่มีต่อตัวของคน ขึ้นอยู่กับเศษกระสุนเมื่อระเบิด หรือว่าหินที่ถูกระเบิดแตกออก บางทีก็ระเบิดวัตถุแข็งอื่นทุกอย่าง
แต่ว่า คลื่นกระแทกที่เกิดจากการระเบิดของปืนใหญ่ ก็สามารถสร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงต่อร่างกายมนุษย์ได้ ระยะทางใกล้เพียงพอ ก็อาจทำให้อวัยวะภายในของบุคคลแตกสลายได้
แม้ว่าฮามิดไม่มีความคิดเชิงกลยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่อะไร แต่เนื่องจากว่าเขาเป็นคนที่ผ่านความทุกข์ยากลำบากอยู่ในสนามรบมาจนถึงวันนี้ ดังนั้นจึงมีประสบการณ์ในทางปฏิบัติมากมาย
คำสั่งของถูกถ่ายทอดไปทีละชั้น ทหารในแต่ละอุโมงค์ก็ได้รับคำสั่งของเขา
ดังนั้น ผู้คนมากมายก็เริ่มใช้วัสดุในท้องถิ่น หาของที่นุ่มบางอย่างมาปูนอยู่บนพื้น
ทหารมากมายไปที่ทางเข้าอุโมงค์เพื่อเอาดินเหนียวอ่อนจำนวนมากมายมา ซูโสว่เต้าที่วิตกกังวลเป็นอย่างมากยังไม่เข้าใจว่าคนพวกนี้กำลังทำอะไรอยู่ ก็ได้ยินทหารที่ควบคุมเขาเป็นพิเศษตะโกนมาว่า: “แกยังยืนนิ่งอยู่ทำไม? รีบออกไปเอาดินเข้ามาปูอยู่ใต้ตัวของแก ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวถ้าเกิดปืนใหญ่ระเบิดอยู่ที่ตรงหน้าของแก จะสั่นสะเทือนจนเลือดภายในออก!”
เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยความตื่นตระหนกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด: “หรือว่าจะทำสงครามกันจริงๆเหรอ? นายสามารถไปบอกกับจอมพลคามมิตได้หรือเปล่า ให้เขาส่งเฮลิคอปเตอร์ส่งฉันกลับไปก่อน ฉันไม่เคยทำสงคราม อยู่ที่นี่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรน่ะ”
ทหารพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า: “เฮลิคอปเตอร์ไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้แกไปที่ไหนไม่ได้ ถ้าไม่อยากตาย ก็รีบไปเอาดินมาหน่อย ถ้าอยากลองเสี่ยงโชค ก็ยืนนิ่งอยู่ที่นี่ อะไรก็ไม่ต้องทำ”
เมื่อซูโสว่เต้าได้ยินคำพูดนี้ ยังกล้าที่จะเสแสร้งที่ไหน
ดังนั้นในใจก็ใช้คำด่าที่ชั่วร้ายที่สุดด่าสาปแช่งเย่เฉินไปด้วย ติดตามคนอื่นไปอย่างไม่เต็มใจไปด้วย และไปเตรียมดินเหนียวนอกถ้ำ
ซูโสว่เต้าใช้ถังน้ำมันหล่อลื่นเครื่องยนต์ดีเซลเปล่า ขุดดินเหนียวด้วยความพยายามอย่างเคร่งครัดมาถังหนึ่ง เพิ่งจะยกมาจะกลับไป ก็มีเสียงระเบิดดังสนั่นมาจากข้างนอก
ยังไม่รอให้เขาเข้าใจว่าเสียงนี้คืออะไรกันแน่ เสียงระเบิดดังกึกก้องก็ดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง!
การระดม เริ่มขึ้นแล้ว!
และในทันใดนั้น ภูเขาทั้งลูกก็ราวกับสั่นสะเทือนขึ้นมา
และฐานทัพในหุบเขาที่ตั้งอยู่ด้านนอกทางเข้านั้น ก็จมอยู่ในทะเลเพลิงในทันที
ซูโสว่เต้าตกใจจนกรีดร้องเสียงดัง เติบโตมาขนาดนี้ เป็นครั้งแรกที่เขาได้สัมผัสใกล้ชิดกับสงคราม
เขารู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองหูหนวกแล้ว นอกจากหูอื้อ เยื่อแก้วหูก็เจ็บปวดมาก อวัยวะภายในของเขาก็ราวกับเพิ่งถูกคนทุบตี และทรมานแค่ไหนก็ทรมานมากแค่นั้น
ทหารที่รับผิดชอบเฝ้าดูเขา รีบลากเขาเข้าไปในอุโมงค์ ต่อจากนั้น ลูกกระสุนปืนใหญ่ครั้งที่สองก็คำรามขึ้นมา!
เป้าหมายของลูกกระสุนปืนใหญ่ ยังคงเป็นฐานทัพในหุบเขา เสียงระเบิดดังสนั่นดังขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน เสียงดังอยู่ข้างหูไม่หยุด!
ซูโสว่เต้ารีบปิดหูของตัวเองอย่างแน่นหนา และนั่งยองๆบนพื้นอย่างสั่นเทา
และทหารคนอื่น ได้ทำการเตรียมพร้อมที่จะป้องกันการกระแทกจากระเบิดตั้งนานแล้ว
ลูกกระสุนปืนใหญ่นัดแล้วนัดหนึ่งตกลงมา ไม่ได้ส่งผลกระทบใดให้กับทหารเหล่านี้
ในทางตรงกันข้าม ตามด้วยเวลาของการระดมยิงอย่างต่อเนื่องยิ่งอยู่ยิ่งนาน ในใจของทหารมีความรู้สึกปลอดภัยและความรู้สึกเหนือกว่าอย่างรุนแรง
เพราะว่าพวกเขาเห็นกับตาตัวเอง แนวป้องกันด้านหลังจึงมีบทบาทขนาดใหญ่ในการรับมือต่อการระดมยิง
ซ่อนตัวอยู่ในป้อมปราการที่แข็งแรงขนาดนี้พบกับการระดมยิง ความรู้สึกแบบนี้ก็เหมือนกับหลบซ่อนอยู่ในยานเกราะ เหมือนกับถูกคนพื้นเมืองใช้ลูกธนูยิง ในส่วนลึกภายในหัวใจของพวกทหารไม่เพียงแต่ไม่มีความหวาดกลัวอะไรทั้งนั้น แต่ในทางตรงกันข้ามกันในใจเกิดความรู้สึกเยาะเย้ยที่เหนือกว่าต่อศัตรู!
สามารถพูดได้ว่า ยิ่งศัตรูยิงกระสุนปืนใหญ่มากเท่าไหร่ ขวัญกำลังใจของกองทหารของฮามิดก็จะยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น
