ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน – ตอนที่ 307

บทที่ 307
เว่ยฉางหมิงถูกลุงวีทำให้ตกใจจนตัวสั่นสะท้าน
เขารู้สึกหวาดกลัว แต่เขาก็ยังแสร้งทำเป็นรู้สึกน้อยใจและกล่าวว่า “ลุงวี ข้อมูลที่แสดงในล็อบบี้ตรงชั้น1 ไม่มีบัตรสมาชิกVIPพรีเมี่ยม ไอ้หมอนี้สร้างขึ้นมาเองอย่างแน่นอน คุณอย่าถูกเขาหลอกน่ะ!”
“ถูกต้อง!” เซียวเวยเวยกล่าวโดยไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นหรือตาย เธอพูดประชดประชันว่า “คนไร้ยางอายประเภทนี้เกิดมายังไม่เคยพบเคยเห็น หลอกว่าเป็นสมาชิกก็ช่างเถอะ ยังมาบอกว่าเป็นบัตรอีกระดับหนึ่ง แล้วยังปลอมบัตรสมาชิกขึ้นมาอีก นิสัยช่างเลวร้ายจริง ๆ ไม่เห็นตระกูลซ่งอยู่ในสายตาเลย!”
เซียวเวยเวยอยากประณามเขา เอาพฤติกรรมของเย่เฉิน เชื่อมโยงกันเพื่อให้ขัดแย้งกับตระกูลซ่ง
เมื่อเป็นเช่นนี้ ตระกูลซ่งก็จะไม่ปล่อยเย่เฉินไว้อย่างแน่นอน
แต่เธอมองข้ามความสัมพันธ์ระหว่างเย่เฉินและตระกูลซ่งโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าตั้งแต่ต้นจนจบเธอไม่เชื่อว่าไอ้ยาจกอย่างเย่เฉิน จะมีเส้นสายกับคนชนชั้นสูงจริง ๆ และได้รับความเคารพและนับถือจากคนชนชั้นสูง แต่นั่นก็เป็นความจริง
เวลานี้ลุงวีถูกสองคนนี้ทำให้โกรธจนตัวสั่น แล้วกัดฟันกล่าวว่า “แกสองคนรู้หรือไม่ว่า บัตรสมาชิกVIPพรีเมี่ยมนี้ คุณหนูใหญ่ของพวกเราเป็นคนทำขึ้นมาเองให้อาจารย์เย่โดยเฉพาะ? ในโลกนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่มี! พวกแกยังกล่าวล่วงเกินอาจารย์เย่อย่างไม่ลดละ! และล่วงเกินคุณหนูใหญ่ของพวกเรา วันนี้ลุงวีจะไม่ให้อภัยพวกแก!”
“ห๊ะ? !” รู้สึกมีเสียงดังติ๊ด ๆ อยู่ในใจ บัตรสมาชิกVIPพรีเมี่ยมใบนี้เป็นของจริงหรือนี่? !
ยิ่งไปกว่านั้น ระดับนี้ถูกกำหนดโดยคุณหนูใหญ่ตระกูลซ่ง?
นั่นหมายความว่าตนเองได้ด่าคุณหนูใหญ่ตระกูลซ่ง?
โอ้สวรรค์………นี่คือรนหาที่ตายเองใช่ไหม? !
ขณะนี้ ลุงวีมองไปที่เย่เฉินด้วยความเคารพและกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ไอ้ขยะสองคนนี้ล่วงเกินคุณ คุณต้องการให้พวกเขาได้รับบทเรียนอะไร? ”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆแล้วกล่าวว่า “สองคนนี้เป็นคนไร้อารยะ ปากเหม็น ปากพล่อยด้วย ผมคิดว่าควรจะล้างปากพวกเขาให้สะอาดสักหน่อย”
ลุงวีรีบกล่าวว่า “อาจารย์เย่ ต้องการกรอกน้ำหอมใส่ปากพวกเขาสักกี่ปอนด์ดี?”
เย่เฉินโบกมือ “ลุงวี คนเราต้องมีสามัญสำนึก น้ำหอมเป็นผลิตภัณฑ์เคมีที่มีความเข้มข้นสูง ฉีดเล็กน้อยก็พอ ถ้าดื่มเป็นปอนด์มันจะฆ่าคนได้ แม้ว่าปากของคนสองคนนี้จะเสียไปนิดและเหม็นไปหน่อย โทษก็ไม่ถึงตาย”
ทั้งเว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวยมองไปที่เย่เฉินด้วยความเหลือเชื่อ ไม่คาดคิดว่าเขาจะปล่อยพวกเขาไป สิ่งนี้ทำให้พวกเขารู้สึกประหลาดใจจริง ๆ………
ลุงวีที่อยู่ข้าง ๆ รีบถามว่า “ถ้าอย่างนั้นไม่รู้ว่าอาจารย์เย่ต้องการสั่งอะไรบ้าง?”
เย่เฉินยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “ปากพล่อย งั้นก็เอากลิ่นเหม็นสาบมาทำให้มันสมดุลเสีย เอาอย่างนี้ พาพวกเขาไปที่ห้องน้ำชาย ให้พวกเขาสองคนเลียโถปัสสาวะในห้องน้ำชายให้สะอาด ถ้าหากพวกเขาไม่ยินยอมที่จะเลีย ก็กรอกน้ำหอมให้พวกเขาดื่มก็แล้วกัน”
ลุงวีพยักหน้าทันที “ดีครับ! เมื่ออาจารย์เย่สั่ง เด็ก ๆมานี่! ก่อนอื่นเชิญแขกในห้องน้ำของผู้ชายออกไปให้หมด ปิดชั่วคราว แล้วพาสองคนนี้ไปที่ห้องน้ำของผู้ชาย แล้วปล่อยให้พวกเขาเลียโถปัสสาวะทั้งหมดให้สะอาด!”
เว่ยฉางหมิงและเซียวเวยเวยมองหน้ากัน ทั้งสองกำลังตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก
เสียโถปัสสาวะ? มันเหม็นสาบ น่าขยะแขยงแค่ไหน!
ตัวเว่ยฉางหมิงเป็นผู้ชาย เขารู้ดีว่าโถปัสสาวะสกปรก และน่าขยะแขยงแค่ไหน…………
มีคนมากมายปัสสาวะที่นั่น แค่นิ้วมือแตะโดนยังน่าขยะแขยงมาก ตอนนี้จะให้ตนเองไปเลีย นี่เป็นการหยามกันใช่ไหม? !
ดังนั้น เขาจึงรีบขอร้องลุงวีว่า “ลุงวี เพื่อเห็นแก่หน้าพ่อของผม คุณปล่อยผมไปสักครั้ง…… โถปัสสาวะมันไม่ใช่ของที่จะไปเลียกันได้ มันน่าขยะแขยงเกินไป………”
————